bende de var. imajımla ilgili bir kaygı. Bu konuda çok düşündüm tasavvufi bilgiler ışığında söyle bir değerlendirme yaptım. Her insan tanrı olmak istiyor, temel istenç bu. Varlığı bu istenci karşıladığında mest oluyor sosyal biri oluyor. instagramda resimler paylaşıyor. Karşılamadığında acı, ızdırap çekiyor, instagram kullanmıyor, sosyallikten intina ediyor. Burada aslında tasavvufi bir benliğini yok etme yok. Burada aslında benliğini dağılmaltan kaçırma, muhafaza etme var. Çünkü yakışıklı insanların yanında insan çirkin oldukça acı çekiyor, benliği dağılıyor. Ve bu istenci ne kadar kuvvetliyse o kadar acı çekiyor. (Çektiği acının şiddeti aslında muktedir biri olsa alacağı keyfin şiddeti. Birde çirkin olmak=acı çekmek değildir nice dünyayı boşvermiş çirkin mazbut kişiler var. işte onlarda bu istenç az.)Ama çirkinliğini eve zütürünce artık gören kisme yok, benliği güvende. Pgibiyatrisler insan varlığını böyle bir temele oturmadıkları ve nihayi amacı tanrı olmak (elbette laf olarak değil bunu kimse söylemez falat fiil ve hal olarak. kendini geçekleştirmek dedikleri şey de budur aslında.) olarak gördükleri için tanrı olmak konusunda çaresiz zavallılara bir yol gösteremiyor. Bu yolu onlara gösteren ise din oluyor. Ama dogmatik karanlık bir din değil tasavvufi bir fikre, manaya dayanan din. Yani tanrının varlığında mest olarak tanrı olma istencinden arınarak hastalıktan kurtulmak ve huzurlu biri olmak. Ben bizim durumumuzda mutlu olabilmek için bundan başka çare bulamadım dostum.