Mutfağa geçip yemek yiyordum. Evimiz çok farklıymış. Mutfakta eve giriş kapısı var ama kullanılmıyormuş, bozukmuş. Bazı duvarlar çatlak. Bazı yerler gereğinden fazla yüksek. Evde yokuş var.

Neyse ders çalışıyorum. Sonra yemek geçip yemek yiyorum. Karşımda ilk kez gördüğüm güzel yiyecekler var. Yemek yemekten zevk alıyorum, daha fazla yiyorum. Sonra eve hırsoz giriyor. Ama hırsıza kimse kızamıyor. Korkuyorlar. Annem hırsıza hadi yavrum git filan diyor. Sonra ben tümsekteyken bana bakıyor. Ben de tabağa gömülmüş bir şekilde yemek yiyorum. O da tam altımda. Göz göze geliyoruz. Sonra arkamdan gidip evi terkediyor. Arkamdan giderken ben çaprazımdaki aynaya bakıyorum. Giderken bir tane kalem çalıyor. Gidip anneme söylüyorum, duymuyor.

Sonra o bozuk kapıya gelip üstünde yazanları okuyorum. Çok çok büyük bir dedem yazmış tam hatırlamıyorum ama şöyle bir şey:

Huzurumuzu kaçıranın da
Derdimize dert ekleyenin de
Yeter yeter yeter artık vs.vs.

Böyle bir şey. Ama kafiyeliydi, şiirdi. 4 satırdı.

Sonrasını hatırlamıyorum.