Anlattıklarımı duyunca Evrim bembeyaz oldu. Devrim ise birşey söyleyemiyordu. ikisine de ağır geldi. Bana da ağır geldi ama nedense hızlı atlattım. Belki de geçmişlerimden dolayıdır. Bu ölüm sessizliğini Evrim bozdu:

Evrim-"Biz boşuna mı yaşıyoruz o zaman?" dedi. Devrim de:

Devrim-"24 yaşına geldiğinde öldürüleceğimizi bile bile nasıl yaşamaya devam edeceğiz ki?" dedi. Haklılar. Ama haklı olduğunu düşündüğümü onlara söyleyemem. Aklı başında tek ben varım şuan.

m-"Arakne bir şey daha söyledi. ilk kez her şeyi hatırlıyormuşum. Yani bu da bizi öldüren kadına karşı hazırlanabiliriz demektir. Hemen ümitsizliğe kapılmayalım.  Önümüzde 5 yıl kadar süre var. Bu 5 yıl içinde kadının kim olduğunu araştırabilriz. Ve tabii önlem de alabiliriz."

Devrim-"Kadını durdurduk diyelim, bu ne işimize yarayacak ki?"

Evrim-"Eğer 1 gün bile fazla yaşarsan dünya için felaket oluyor. Tanrı öyle söylemişti." Tabi ya. Ben bu  detayı nasıl unuttum? Üstelik daha yeni söyledi. Ama doğru mu söylüyor ki? Önümde ağladı, benim için yas tutuyorlarmış. Neden? Bunların hepsi kafamda soru işareti kaldı. Çıldırmamak elde değil.

m-"O zaman felaket olmadan nasıl yaşarım onu araştırırım. Adem hakkında neler biliyoruz bir onu gözden geçirelim."

Evrim-"Geçmişine bakamıyor musun?" 

m-"Evet bakabiliyorum ama henüz o kadar derine inemiyorum. Tahmini 200 yıl kadar derine inebiliyorum. işte o da Nazım'a denk geliyor... Durun. Bir kere falcının birine gitmiştim. Bana geçmişimi gösterirken Adem olduğum zamanı göstermişti. Aslında göstermemişti, sadece sesini duyuyordum. Elmayı kopardığım anıydı sanırım. O falcıya gidebilirsek... Aslında pek iyi ayrılmamıştık. Geçmişime baktıktan sonra korkudan saçları beyazladı, kaderinin değiştiğini söyledi ve beni kovdu. Bana yardım edeceğini sanmıyorum." 

Devrim-" Elinde o kadar bilgi varmış, nasıl anlamadın Adem'den reenkarne olduğunu?" Şaplağı geçireceğim amk.

m-"He ya biri sana geçmişini göstereyim deyip Adem'in anısını gösterse tüm normal hayatını kenarda bırakıp 'aa ben Adem'mişim' mi diyeceksin? Ben şu an bile zar zor inanıyorum. 9 nesil önceki Nazım'ı hatırlamasam, hatta elma düşününce içimde acı hissetmesem daha da inanmayacaktım. Hep normal bir insan olmak istiyordum, şimdi ise sadece hayaletleri gören biri bile olmayı tercih ederim. Bir uykuda tüm dünyam değişti." Onlar da anlıyorlardı. Anlıyorlardı ama yine de ses çıkaramıyorlardı. Derin bir iç çektim ve:

m-"Böyle kendi yasımızı tutarak bir yere varamayız. Bir çaresini bulup kim olduğumu çözmem lazım. Tek yol bu gibi gözüküyor... " derken birden zil çaldı. Kim geldi ki acaba? Kapıyı biri açtı. Muhtemelen annem uyandı ve kapıyı açtı. Hayat ablanın sesi geliyor. Hay arkadaş, ben onu unuttum. O kadar şeyin arasında bir de Hayat ablaya hikayemi anlatacağım. Üstünkörü birkaç şey anlatırım zaten ne saçlamıyorsun der gönderir beni.

Anne-"MERQURY!" Muhtemelen tavşanları soracak. Ben ayağa kalktım. Evrim ve Devrim de ayağa kalktılar.

Devrim-"Hayat ablayı biz hallederiz. Senin gelmene gerek yok."

m-"Tamam, ama zamanı gelince ona her şeyi anlatacağım.  Hayat abladan şüpheleniyorum. O bizi öldüren kadın hep samimi olduğumuz kadınların kılığında geliyor. Hayat abla da benimle sürekli samimi olmaya çalışıyor. Belki de bizi öldürecek olan kadın Hayat ablanın kılığındadır." Aslında bunu şimdi düşündüm. Bunu bana Arakne söylemedi, hatıralarımdan yola çıkarak aklıma geldi. Hep yakın olduğum bir kadın tarafından öldürüldüm. Yaşı önemli değil, ama tek bildiğim sadece kadınların kılığında geliyor. Samimi oluyor, dibime kadar giriyor ve sonra da beni öldürüyor. Tabi Evrim ve Devrim'i de.

Devrim-"O zaman şu tavşanları Hayat abla alacak olayını çözelim."

m-"Zaten başka bir gün Hayat ablaya uğrayacağım... "

Evrim-"Uğrayacağız. Tepkisini hepimizin görmesi gerekiyor. Ve hemen gitmeyelim. Önlem almadan gitmemiz riskli olur." Tamamdır. Artık yapacağım şeyi biliyorum. Öncelikle Hayat abla ile görüşeceğim, sonra Arakne ile fiziksel olarak buluşacağım ve en son da geçmişimin tamdıbını hatırlayıp kim olduğumu bulacağım! Umarım düşündüğüm gibi kolay olur. Olmayacağını bilsem de hayal etmesi serbest...