Anı biriktirmiş, çok daha fazla beraber kalmıştık. Binlerce fotoğraf çekilmiştik, binlerce kez öpüşüp sarılarak uyumuştuk. Doğum günlerimizi yıl dönümlerimizi kutlayıp hediyeler almıştık. Sahi ne çok zaman kaybettik dimi? Aynı istikamete emin adımlarla yürürken yol resmen ortadan ikiye yarıldı. Kimleri aldık arabaya kimleri indirdik. Derdini sıkıntısını göğüsledik bazı şeyleri sineye çektik görmezden geldik. Kimi zaman birbirimizi hançerlemekten geri kalmadık ama bazen de dayanamadık tabi bir anlık boşluğa düştük sarıldık ağladık kısacık. Sonra yine devam ettik ayrı ayrı yolumuza. Ama ben artık büyüdüm. Sessizleştim ve bakışlarım donuklaştı. ilk gördüğünde tanıdığın ben nasıl biriydi bilmiyorum ama son halimi de sen bilmiyorsun. Öğrenmene de gerek kalmadı zaten. Belki arka sokağında belki başka memlekette belki kapının önünde nerde görürsen gör beni, yoldan geçen yabancı kalsın aklında *