Kalmaz, yaşanmışlık da ardına bırakılmaz. Hayatının en mutlu ve kolay günlerinde, ummadığın anda öyle bir çıkıverirler ki ruhuna tecavüz edercesine beynini kemirirler, bocalar ve yolunu tamamen kaybedersin.

Bu durum iblisin işi olsa gerek, kimse suçluluk anında ikbalini aramaz, kendi bitik olduğu bir durumda başkasını düşünmez, korku anında gülmeyi denemez.

Gülen adam korktuğu zamanları hatırlar, yüksek mertebeyi bulan tırmanıp çıktığı dibi düşünür, aşķını bulur erişememe tasası duyar kendini sorgulamaya başlar... oysa ki bu mutlu herifin böyle dertleri yoktu. Zor günler daha da zor günleri beraberinde getirir. Şuan olumlu düşünüyor ya da hayal kuruyorsak hala iyi dekadlardayız.