maalesef bu hayat güçsüzlere hiç acımaz.

her gün ne kadar canım yansa da, ne kadar hak etmediğim şeyleri yaşasam da; yediğim kazıklarla, uğradığım ihanetlerle beraber devam etmek zorundayım hayata.

her gün bunlarla ister istemez yüzleşmek o kadar zor ki...

yaşayamadığım heba ettiğim yıllarla mücadele veriyorum her gün. doğru sandığım yanlış tercihler, artık her gün yüzüme yüzüme vuruyor.

ama biliyorum, bütün olumsuzluklara rağmen ayakta durmak zorundayım, çünkü bu hayatta bir kez düştüğünde ayağa kalkmak artık çok zor oluyor.

yüreğimdeki onca yaraya, binlerce hayal kırıklığına rağmen güçlü durmaya çalışıyorum.

çünkü bunu yapamazsam ben de düşerim. ve eğer bir kez dahi olsa düşersem elimi tutup kaldıracak kimse yok, öylesine yalnızım...