Geçen sene Marmaray ile yolculuk ediyorum, bilenler bilir Marmaray öğleden sonra genelde çok sessiz sakin olur. Arnavutköy'de Kartonpiyer işi yapıyoruz, erken paydos etmiştik Tabii aracım yok bu sebepten mütevelli Marmaray ile gidiyorum-geliyorum. Üstüm başım kirli kulağımda kulaklığım. Arka planda müziğim eşliğinde seyahat ediyorum. Gözlerim açıkken uzaklara dalmış gidiyordum. Daha sonrasında sağ omzuna bir dokunma ile irkildim, gözümü çevirdim sarı beyaz karışımı hafif dalgalı saçlı bir kız bana dokundu çok güzel gülüyordu, kulaklığımı çıkarttım ve onu dinlemeye başladım. Bana "özür dilerim ismim selin sizi rahatsız etmek istemedim sadece bu şehire yeni üniversite okumak için geldim ve ilk defa Marmaray kullanıyorum bir kaç soru soracaktım" dedi.

Duvara anlatmak istemiyorum panpalar aşk ve hüzün içerikli bir hikayedir. Okuyan 3-4 kişi olursa yazayım.