Frankliyactureica

Peki ya zaman dediğimiz üçkağıtçıya ne demeli? istediğinde hızlı istediğinde yavaş mı? Hayır. Bunların hepsi kafamızda. Hepsi bizim kavrayışımıza göre şekillenir. Eğer bir kavrama karşı yeteri kadar umursamaz davranırsan, umursamaya başladığın an geri dönüşü o kadar fazla olur. Einstein\\\'ın göreliliğini inkar etmiyorum burada size. Aksine, beynimizin ne kadar muhteşem bir olasılıkta meydana geldiğini vurgulama niyetindeyim.

Tamamen tesadüfi, hiçbir şekilde güçlü değil.

Kendimizi kapattığımız kutularda istersek tanrı olabiliriz ki bu o kutuların dışında önemsizdir. isterseniz bir ülkenin başkan olun. Masonlar size kıçıyla gülecektir. Buradan sonra yazdıklarımı silen taslağa kaydetme algoritmasının ve rezalet internetimin cebine koyarak gönderiyorum.

Sen söyleyince fark ettim ama değiştirmek istemedim. Nostalji yaşamayı seviyorum. Belki birkaç güne değişir bakarsın bir daha. Tabi bakarsan. Meh.

Hayat bizlere kendini farklı şekillerde gösterir ki bu çok ilginç. Çünkü istediğimiz anlamı vermemize izin verecek kadar özgür bıraksa da onu yaşamak veya bitirmek gibi prangalara da bağlıyor bizi. Kendi içinden bulabileceğimiz şeylerin sınırı yokken biz içinde sınırlı varlıklar olarak selam duruyoruz. "Ölüyor muyum? Yoksa yaşıyor muyum?", "Vakit bir türlü geçmezken yıllar hayatlar geçiyor." Gibi gibi kimisi şarkı sözü olan zıtlıklar içinde çokça bulunan örneklerden ikisidir.

"Eğer istediğimiz anlamı verebiliyorsak o zaman temelde hiçbir anlamı yoktur."

En son geldiğim nokta buydu hayatın felsefesi hakkında. Şimdi bana lütfen altta din muhabbeti çevirmeyin ne tartışmaya girerim ne de ciddiye alırım. O muhabbetleri çoktan kapattım. Hayatı geçelim.

Hayat dışında pek çok şey üzerine de düşündüm ki yıllarım bunları düşünmekle geçti. Tanrı kavramı, Aşk yanılsaması (kızlar, cinsellik, sex, vb.), Varlık ve yokluk dışında bir kavram arayışı... Düşüncelerimin hepsinde kendimle çeliştim. Her biri bir kısır döngüye girdi. Kısır döngülerden çıkmanın tek yolu yeni bir kavram yaratıp onu teoriden kurtarmaktı.

Gel gelelim bu lavuk bunları neden yazıyor:

Ben ne zekiyim ne de başarılıyım diyebilirim. Ne güçlüyüm ne de önemliyim. Sadece canı sıkılan anonim bir kişiyim. Bazı arkadaşlar kim olduğumu biliyorlar ki eğer sızdırırsanız (sana bakıyorum motherlover) öperim.

Arada böyle yazacağım bundan sonra. Yaz uzun çalışasım yok falan. Muhtemelen birkaç haftaya da para biter yavaştan eşyaları satmaya başlarım. Şu külüstür laptop eğer giderse iki günde bir bi net cafeye gider yine yazarım.

- "Sana meydan okuyorum huur çocuğu Mikail. gibtiğimin yerinde duştan sonra yağmur yağdırıp bir bina öteme yıldırım indireceğine, direk kafama patlat bitsin bu iş. Azo sende az ötede dur zaten 7 yıla getireceğim çaya. Babacım sende çok ilgi bekliyorsun biraz sal bizi be. Sevişelim, içelim, öldürelim bu dünyada hangi yavşağın yeri yoksa. Bende mi ölürüm? Hahahah. Sözlerim sadece kafamda koçum. Gerçekleşecek olsa bizzat kendim çıkmam şu 4 duvar arasından. Çünkü ben korkağım. Ben bencilim. Ben insanım."

https://www.youtube.com/watch?v=Z6hL6fkJ1_k

Varmı bir WhatsApp grubu sözlükte? Ya da öylesine konuşmak isteyen.

Bilgi alabileceğim bir yazar var mıdır? Özel mesaj yolu ile numara atar mısınız? Yada ÖM'dan da sorabilirim. Help me.

Bir usta yöntemlerini asla açıklamaz. En azından hepsini. Ben hiçbirini açıklamayacağım. Muahahahahah. Neyse.

Öncelikle basit bir konudan başlayalım. Dış görünüş.

Göbek? Check!
Tip.? Check!
Asosyal orrr... Cık cık cık. Olmaz. Ama check!
Alkol? Aynı.
Sigara? 1 senedir. Sanırım.
Ağzın laf yapıyor mu lan? Nope.

Amaaaaaa. iş ingilizceye geldiyse duracaksın. Alası var. Zaten yurtdışı hayalimin temeli bu. Yapabileceğim veya bildiğim başka bir şey yok. Hiçbir şeyi düzgün yapamam. Hayatım boyunca zerre çaba göstermememi geçtim, paramda yok. Ailem ortanın bir tık altı. Malımız mülkümüz yok. Napak? Ölek mi? Nononono...

Yarından itibaren sınavlara çalışmayı deneyeceğim ama. Vize haftası boru mu? Güncellemeye devam edeceğim. Hadi bakimmmm.

Bu yazının öncesi de var ama beni çok açık edeceğinden yazmamaya karar verdim.

Acınası mıyım? Sevilmiyor muyum? ilgi çekici değil miyim? Bunların tek bir çözümü var. Para!

An itibari ile aldığım her nefes, yapacağım her hareket, söyleyeceğim her söz para uğruna olacaktır. Bu bir günlük olmalı bence. Veya canım sıkıldığında yazacağım bir çöplük. Her ne olursa olsun sadece iki seçeneğim var. Ya insanlar tarafından tanınan, zengin bir pislik, ya da 27 yaşında intihar etmiş acınası bir adam.

Şu an üniversite 1. sınıf öğrencisiyim. Seneye yurt dışında okumak gibi bir hedefim var. Tırnaklarım şu anda fazla uzun. Belki bir ara keserim... Meh.

Bu arada bundan sonraki yazılarımı ingilizce yazmayı planlıyorum. Acaba yapsam mı?

Dert etmiyorum ya artık. Oluruna bıraktım.

Saldım zaten ya olursa olur. Olmazsa boşa oksijen tüketmeyelim.

Evet beyler. Kendimce aldığım bir karar sonucu eğer 27 yaşımdan önce;

Bir hayalimi gerçekleştiremezsem

Burger King çalışanı maaşında monoton bir hayat süren bir insan olursam

Aileme yük olmaya devam edersem

Veyahut bir başarı elde edemezsem 27 yaşımda intihar etmeyi düşünüyorum. Şu anda 19 yaşım. Üni 1 öğrencisiyim. önümde 8 sene zamanım var. Bakalım ne olacak. Eğer 8 sene sonra burayı takip eden olursa herhalde editlerim. Yaparım ya bir şeyler. Gece gece yazasım, içimi dökesim geldi. iyi sabahlamalar...

He biraz

Artık arkadaş olacağım hacı. Friend zone hesabı. Yurt dışına gidince belki orada ciddi bir şeyler düşünürüm ama öbür türlü asla. Cinsel olarakta kendimi dizginleyebileceğimi düşünüyorum. Görüşleriniz nelerdir?

150 Ül is a great place for the you and your the family most of the

117 b pşşvşqtf işşcşqtfç tcywşvycğqt

105 e rez is a great place to work for and I

5 e rezervasyon is a great place to work for and I am

58 r rezervasyon and the worst of it is the rule of thumb to get the ball rolling in a way to make sure that you have the right track and the way you want to hang in your life in a way that you will be able and can make you feel like you have to be the first person you want to do with your own business or your own personal business or your own personal business and your own personal business and your business is a great place to work for and I am sure you will be able to enjoy your business and your business with

Rzehdldlfm is a great place to work for and I am

Sevebilme yetim yok ki elimden alinmis gibi sanki. Nefret edemiyorum edebilecek neyim var ki?
Görüntüm bir aynasi gibi ruhumun. Çürüyor göz göre göre. Kendini sevmek ise yaramiyor ki yarasa dökemezdim bu misralari.
Sevgiyi saf olarakta tadamadim okuyan kisi, belki de tadini anlayamadim. Salak kafam!
Ben aski hiç hissetmedim içimde bilir misin bunu okuyan kisi. Ne de o saf nefreti.
Kelimeler sadece kelime olmaktan öteye gitmedi benim için. Kader sadece yürüdügüm bos bir çizgi, hayat ise içini umutsuzca doldurmaya çalistigim bos bir hapishane.
Lakin terk edemem bu bos hapishaneyi henüz. Köselerinde yazan hikayeleri, insanlarin günler, aylar, yillarini sigdirabildigi o kazinmis beyaz çizgileri görmeden gidemeyecegim affedin beni!

Bir hayalim yok benim, ben rüya görmem, bilir misin okuyan kisi? Yalanlari yasayamayan, yasamaya çalistiginda bile suratina gerçeklik tarafindan tokat atilan bir insanim ben de.
Bilemedim nasil bitirsem bu misralari okuyan kisi. Ne sigara içerim ben, ne de içkimi alacak param. Ne sana fakir edebiyati yapacak kadar açiktayim, ne de övünecek bir param var.
Sana diyebilecegim tek sey gör beni be bir kere! Bir kere de olsun hisset çaresizligimi. Agzimdan çikamayan su kelimeleri duy ki bir kez olsun tadabileyim. Arayipta bulamadigim o güzel günleri...

Sevebilme yetim yok ki elimden alinmis gibi sanki. Nefret edemiyorum edebilecek neyim var ki?
Görüntüm bir aynasi gibi ruhumun. Çürüyor göz göre göre. Kendini sevmek ise yaramiyor ki yarasa dökemezdim bu misralari.
Sevgiyi saf olarakta tadamadim okuyan kisi, belki de tadini anlayamadim. Salak kafam!
Ben aski hiç hissetmedim içimde bilir misin bunu okuyan kisi. Ne de o saf nefreti.
Kelimeler sadece kelime olmaktan öteye gitmedi benim için. Kader sadece yürüdügüm bos bir çizgi, hayat ise içini umutsuzca doldurmaya çalistigim bos bir hapishane.
Lakin terk edemem bu bos hapishaneyi henüz. Köselerinde yazan hikayeleri, insanlarin günler, aylar, yillarini sigdirabildigi o kazinmis beyaz çizgileri görmeden gidemeyecegim affedin beni!

Bir hayalim yok benim, ben rüya görmem, bilir misin okuyan kisi? Yalanlari yasayamayan, yasamaya çalistiginda bile suratina gerçeklik tarafindan tokat atilan bir insanim ben de.
Bilemedim nasil bitirsem bu misralari okuyan kisi. Ne sigara içerim ben, ne de içkimi alacak param. Ne sana fakir edebiyati yapacak kadar açiktayim, ne de övünecek bir param var.
Sana diyebilecegim tek sey gör beni be bir kere! Bir kere de olsun hisset çaresizligimi. Agzimdan çikamayan su kelimeleri duy ki bir kez olsun tadabileyim. Arayipta bulamadigim o güzel günleri...

Kusura bakmayın beyler. Önceki entryleri de sildim. Anlatamayacağım. Çok üzgünüm.

Oooohohohohohoh yavaşşş