kaç paraya nereden alın panpa o aleti

beyler ben 185 boyunda 95 kiloyum önceden sporun hiçbir türlüsüyle ilgilenmemiş birisiyim low carb diye bir diyetle freeletics antremanını uyguluyorum bilen panpalar varsa işe yarayıp yaramıyacağını yorulayabilir mi?

Koşudan döndüğümde terli bedenimi tmizlemek için soğuk suyun altına girdim kendime hiç yapmadığım bir şeyi yaptım sanki değerli biriymişim gibi krallara laik bir kahvaltı hazırladım sonra televizyon karşında kahvaltımı yapmaya başladım ama bir şeyi farkettim dünkü zaferimden bahsedilmiyordu nasıl olurdu bu düpedüz bana saygısızlıktı bu yine her zamanki gibi beni sindirip ezmeye çalışıyorlardı ama bu sefer olmaz yeter artık ezildiğim hiçkimseymiş gibi gözüktüğüm dün büyük bir zafer kazandım sadece bir ıp dağıtan cihaz ve laptop la emniyete sızıp herşeylerini alıp onları hiç olmadığı kadar aşağılamıştım bunu kendime yediremezdim olamazdı hemen zafer kokan laptop umu elime aldım büyük bir iş yapmıştım dün ben bir şövalyeydim laptop ise benim en sevdiğim kılıcımdı hemen kanalların yayınlarına sızıp suçluların ulaştığım belgelerini canlı yayına aktarmalıydım evet böylece hem polislerden intikam almış olacaktım hemde suçlulara adaleti devam ettirecektim kazanma hissi harika bir şeydi elime kahvemi alıp televizyonun karşısına geçtim ve zaferimi izlemeye koyulmuştum bu durum ipleri koparacaktı kim bilir belki de kaosa neden olacaktı istediğim buydu aslında KAOS sistem de yer alan patronların hoşuna gitmeyecek her şeyi ben istiyordum onları yerin dibine gömmek uyuyanları uyandırmak gökyüzünün üstünde dolanan o pislikleri yerin dibine sokmak yerin dibinde yatan salak insanları uyandırmak işte tam da istediğim buydu…

EMNiYET MÜDÜRLÜĞÜ
Saat 11.50
Siber suçlar müdürlüğü Ahmet Başkomser
“Amirim yemeğe gidelim” saatime baktım “daha yemeğe var koçum burası siber suçlarla mücadele şubesi her an her şey olabilir mesaini 1 dk bile bırakmayacaksın burada” memur ofisten çıktından sonra çimen suyumdan bir yudum aldım kendimi kezzap içen bir mazoşist olarak yorumluyordum bu lanet şeyden içince hastalığım için iyi gelebilecek her şeyi yiyip içiyordum son zamanlarda… artık yemek için yaşayan bir insandan çok yaşamak için yiyen insanlardandım gerçek manada. Masada bulunan ailemin resmine göz attım küçük kızım ne kadar da şevimliydi ama sonra odanın yıkılan kapısının sesiyle irkildim ofise giren şaşkınlıkla karışık korku ifadesine sahip bir yüzle karşılaştım az önce yemek için gelen salak memurdu bu. “salak ne yaptığını sanıyorsun kapıyı vurmadan hayvan gibi giriyorsun odaya “ diye kükredim :
+amirim özür dilerim ama ilgilenmenizi gerektirecek çok önemli bir konu var da
-neymiş o konu
+amirim ağımıza saldırıda bulunuyorlar ve bu saldırıyı engelleyemiyoruz
Yerimden hızla doğruldum yaşlılığın ve hastalığımın getirmiş olduğu sürekli yorgunluk hissiyle kemiklerimin çatırdadığını hissettim yorgunluğuma aldırmadan koşar adımlarla bilgisayar ofisine gittim
-ne oluyor burada
+amirim ağa saldırı düzenlendi güvenlik duvarımız on saniye içinde kırıldı nasıl oldu anlamadık
-sen ne diyorsun evlat nasıl olur en iyi programlamacılar yapmadımı bu duvarı
+evet ama kıran hepsinden daha iyi amirim
• şuan suçlu dosyalarına ulaşılıyor!!!
+sistemi kapatın!!! Güvenlik seviyesi ihlali!!!
-bekleeee!!! Yerini saptamaya çalışın aynı zamanda sistemde yetkilerini azaltın
• sistem yetkileri dokunulmaz seviyede amirim yeniden güvenlik duvarı oluşturup emniyeti sistemin dışında bırakacak
+amirim hemen kapatmazsak bir daha elleyemeyiz
- Bekleyin ve yerini saptayın
+ anlaşıldı amirim
Ne olduğunu anlamadan bilgisayarların hepsi aniden kendine reset attı bu arada sinirden elimi o kadar sıkmıştım ki acıyla karışık uyuşma hissiyle ellerimi gevşettim kan hızlıca ellerime tekrar hücüm etti
+ amirim yerini saptadık ancak bize pahalıya maal oldu şuan sistemin dışındayız ve giren kişi elini kolunu sallayarak sistemde istediğini yapıyor
- Yeri neresi
+ 16 farklı ülkeden gelen karışık bir ıp var amirim sanki 16 farklı ülkeden sistemimize giriş yapılmış gibi
-hemen bu durumu çözün nasıl olur da bir hacker sizin gibi üst düzey programlamacılardan üstün olabiliyor hepiniz beş para etmezsiniz
O adamın kim olduğu asla bulunamazdı ne yaptığını sisteme girmeden öğrenemezdik ve sisteme girmemizde en az 8 saatimizi aldı akşam olmuştu eve gitmemiştim bir şey yememiştim yorgunlukla koltuğuma çöktüm çok sinirliydim telefonun acı bağrışlarıyla beraber kendime geldim telefonu açtığımda emniyet genel müdürü öteki hattaydı
+bu ne rezalet Ahmet rapor elime ulaştı ne yaptığını sanıyorsun sen eline kocaman bir şube verdim ben kreş değil…
-amirim biliyorum merak etmeyin her ne pahasına olursa olsun o pisliği bulacağım yapacağım son iş de olsa onu bulacağım
+Ahmet suçluların dosyaları silnmiş elimizde olan telefon dinlemeleri ve diğer bütün sanal kayıt ve bilgiler silinmiş nereden baksan 300 tutukluyu serbes bırakmak zorunda kalabiliriz medyaya olayı duyurmamak için 2 günün var aksi taktikre medyaya olayı duyurup senin hakkında acilen soruşturma açmak zorundayım
-amirim merak etmeyin yarın o suçlu ve çaldıkları elinize gelecek…

panpa uzun part attığım için uğraşmıyorum nokta koymaya kendim kurgulayıp yazarken nerede durulacağını biliyorum ama işte iş siz okumaya gelince anlaşılmıyor bazı yerler kusura bakma

Bin kültür demek her konuda bilgisi olan demek

beyler bende turkcell t 50 telefon var onda bir uygulamayı gizleme (ana ekranda ya da herhangi bir yerde gözükmemesi) ya da bir uygulamayı görev yöneticisinden kaldıramamak istiyorum bilen varsa yarımcı olsun

beyler bende turkcell t 50 telefon var onda bir uygulamayı gizleme (ana ekranda ya da herhangi bir yerde gözükmemesi) ya da bir uygulamayı görev yöneticisinden kaldıramamak istiyorum bilen varsa yarımcı olsun

beyler kısa tutmayı düşünüyordum hikayeyi ancak yazmaya başladığım anda aklıma binlerce senaryo geldi bu sebepten dolayı sanırım uzun bir hikaye olacak

Bilincimin yerine gelmesiyle gözlerimin saate kayması bir oldu gece olmuştu neredeyse uyuyup kalmış olmalıydım ama kendime geldiğimde beynimde bir şeyler oturmuştu artık bu lanet hastalığın bana neden olduğunu biliyordum tabiki de yıllardır bu hastalığın meydana gelmesi için gerekli olan bütün nedenler ortadayken yine de ben kabul etmemekte o kadar çok inat etmiştim ki yıllar sonra beynim de bu sebepleri bilinç altımın en karanlık köşesine sokup kendini kötü hissettiği bir zamanda çıkarmıştı tıpkı kilere saklanan eşyalar gibi yetimhanede ki kötü insanlar bana taciz de bulunan yetimhane görevlileri hayatta hiçbir tanıdığımın olmaması bu yaşıma kadar yalnız olmam herkes tarafından ezilmem bunlar en büyük nedenler arasındaydı ama tabiki de bununla da sınırlı değildi daha sayamamadığım milyonlarca sebep neydi bunların asıl nedenleri elbette!!! Lanet sistemdi sistem köleleri haysiyetsiz kansız insanlar hepsi de beş para etmez vicdan sahibi olmayan insan dışı yaratıklardı hepsinden nefret ediyordum elbette. intikam almalıydım bu şerefsizlere günlerini göstermeliyim nasıl olacaktı bu iş ben hiçkimseydim ne yapabilirdim ki ? “herkes birşeyler yapabilir bu hayatta sadece yapacağı şeyi bulmalıdır tanrı kimseyi boş yere dünyaya göndermemiştir Onun gözünde her kulu değerlidir sadece kendinize ve tanrıya güvenin” bu sözler iş yerine giderken arabadaki o aptal vaaz radyolarında söyleniyordu ve aklımda yer edinmişti bu aklıma geldi bir anda evet belki tanrı olmayabilirdi belki de olabilirdi ama önemi yoktu benim için kendime güveniyordum tanrıya güvenip güvenmemem benim için farketmezdi zaten bu zamana kadar ona hiç el açmamıştım. sonra beynimde şimşekler çaktı evet ben harika bir programlamacıydım belki de yaşaığım ülkede benden iyi kimse yoktu evet peki neden bu özelliğimi amaçlarımı gerçekleştirmek için kullanmıyordum ki? Sistemden ve onun hizmetçilerinden intikam almak evet artık hayatımda ilk defa bir amacım vardı beni deli dahi olsam hayata bağlıyacak bir amaç bütün zenginler polisler nefret ettiğim herkes yaptıklarım karşında şaşkınlıkla bakmalıydılar hatta o kadar iyi yapmalıydım ki kimin yaptığını dahi anlamadan yaşama nedenlerini ellerinden almış olmalıydım evet aklımda birkaç plan vardı elbette zeki bir adamdım bunları düşünürken beynim çoktan planları yapmıştı ama bana lazım olan çok şey vardı ve gece yarısı olduğu için bunları temin edemezdim o zaman her şey yarına kalıyordu YARIN YENi BiR GÜN OLACAK!!!

https://www.youtube.com/watch?v=mq9dYVfE_Wk beyler bu şarkı eşliğinde okuyun
Gözlerimin üstündeki ağırlık sanki siyah bir perde gibi önümü tamamen kapatıyordu göz kapaklarımı açtığımda her şey daha net gözüküyordu kaç saat olmuştu bayılalı acaba koltuğun arkasına düşmüş olan başımı kaldırdığım anda dolu şarap bardağı tekrar gözüme çarptı. Bir insan bir bardaktan annesini öldürülmüş bir çocuğun annesinin katilinden nefret ettiği kadar nefret edebilir miydi? Yığıldığım yerden kaslarımı sıkarak kendimi kaldırdım ne yapacaktım şimdi kendimi mi öldürmeliydim? Yoksa bu sefil bedenimi tımarhaneye mi kapatmalıydım? Neden olmuştu bunlar? Tamamen delirmiştim kendi dünyamda olmayan insanlar yaratıp onlarla istediğim gibi konuşabiliyordum deliydim ya da hayır ben Tanrı olabilirim aslında. Tabi ki de!!! tanrı dan başka kim insan yaratabilirdi ki? Elbette bunların sadece benim gördüğüm insan olduğu gerçeği olayın büyüsünü bozardı ama benim için değil ben olaylara farklı yönden bakan diğer çoğu insan dan zeki olan bir inandım aslında kendimi kandırıyorum boşversene ben deliyim aşırı şekilde deliyim ve dışarıda ki masum insanlar için tehdit unsuru oluşturuyorum ama hangi insanlar hangi masum insanlar rüşvet alan polis mi ? mahkeme de oturan kendini beğenmişler mi? Şirkette torpil yapan müdürler mi? Ya da bütün bu sistem kölesi olan insanların başında bulunan sahiplerimiz mi? Bu masum insanların hepsinin gerçekten masum olan sütten çıkma ak kaşıklar da dahil hepsinin köle olduğunun farkına varmaları durumunda hangisi ölüme hayır diyebilirdi ki tabiki de durumdan rahatsız olmayan kansız sistem köleleri de çıkacaktır ama benim görüşüme göre ya hepsi ölüm uykusundan uyandırılmalıydı ya da hepsi öldürülmeliydi ben de dahil!!! Ben herşeyin farkındaydım ama tek başıma ne yapabilirdim ki ayrıca bir de başıma bu lanet durum gelmişti düpedüz şizofrendim!!! Şimdi düşünmem gereken bu değildi niçin bu hale gelmiştim niye böyle bir şey olmuştu önceliğim bu sorunun cevabını bulmak olmalıydı masaya doğru uzandım bana doğru gülümseyen özel günler için ayırdığım şarap şişesi bana doru gelmek istiyordu tabi ki bacakları yoktu o kadar gerçeklik algımı kaybetmedim şarap şişesini açarken mantarın çıkardığı ses beni benden alıyordu yaşaığım sıkıntıları bir ses dalgası alıp zütürebilir miydi? Alıp zütürüyordu ama tıpkı otobüsteki sevdiğinin gözden yavaş yavaş kaybolması gibi sıkıntılarım şarabı kafama diktikçe benden ayrılıyordu tıpkı son dakikalarını yaşayan bir adamın ruhunun bedeninden ayrılması gibi…

beyler bu son parttı beğenenler şayet yorumda belirtirlerse burada yazmaya devam edeceğim.

+bu gün erkenden bir mavi m5 çıktı mı akşam giriş yapmıştı 00.00 suların da
-bakalım beyim kameradan
-yok beyim erkenden hiç mavi m5 çıkmamış akşam giriş kayıtlarına bakayım bi de beyim
+hepiniz mi işinizi aksatıyorsunuz anlamadım ki arkadaş
-beyim ben işimi aksatsam güvenlik kameraları var ayrıca beyim gece 00.00 sularında hiç mavi m5 giriş yapmamış sadece bir araba giriş yapmış o zaman o da 00.12 de o da bej renkli bir araba plakasından kaydına bakayım beyim
-beyim araç bir suziki maruti şu ufak olanlardan
+sen ne konuştuğunu sanıyorsun arabam barda benim
-beyim aracınız A_5 sektöründe bakabilirsiniz
Koşarak A_5 sektörüne doğru gittim her zaman ki kondüsyonlu vücudum 50 m yeri koşarken kendi kendini yedi bitirdi yorgunluktan yıkılmak üzereydim ne oluyordu bej renkli aracı görünce dizlerim bedenimi daha fazla taşımakta zorlanıp bana isyan edercesine kendini beton zemine bıraktı kafamı ellerimin arasına koyup adını bildiğim şeyi kendime söylemekten korkuyordum kamera şakası mı lan bu diye diyaframımı sonuna kadar boşalttım dizlerime tekrar kalkmasını emrederek son hız bina girişine koştum görevliye akşamın kayıtlarını aç diye bağırırken bir şeyi farkettim hayatımda ilk defa bir insana yüksek ses tonuyla konuşmuştum hatta bağırmıştım adam ne olduğunu anlamadan “tamam beyim sakin olun “ dedi kamera kayıtlarını izlemeden cevabı bildiğim sorulardan kaçarcasına gözlerimi adamın yaptığı işlere yöneltmeye çalışıyordum ama kanım sanki vurgun yemişim gibi gerçekliğin anladığım yüzüyle köpürmeye başlıyordu sanki kameralarda sallana sallana sarhoş bir şekilde kendimi gördüğüm zaman gerçeğin salgılattığı adrenalin sayesinde ilk defa kaslarıma enerji depolanmıyor aksine kaslarımda ki yaşam gücü alınıyordu yere çöktüm kayıtın son kısmına gelindiğinde ben daha kendime gelmemiştim yalnız şekilde sallanarak asansöre binişimi izliyordum kayıttan gözlerimden birkaç damla yaş geldiğini hissettim eve nasıl geldiğim hakkında hiçbir fikrim yoktu ama şuan koltuğa yığılmış bir şekilde biri boş diğeri dolu olan şarap bardaklarına bakıyordum beynim beni kandırmak istercesine yazdığı oyunda bana da başrolü vermişti en sevdiğim şeyleri de gerçeklik algımı tamamen yitirmem için bana göstermişti bir mavi m5 in olmayışı asla boşalmayan bir şarap kadehi ama neden şimdi gerçekleri bağırıyor du bana “SEN ŞiZOFRENSiN” bu gerçekle orada bayıldığımı hatırlıyorum

-merhaba seni bu gün koşuda göremedim her zaman karşılaşırdık anlaşılan bu gün çıkmamışsın bu gün hasta mısın yoksa?
+eeee yoo o ok biirrr şşş ee ey
Ne oldu tekrar kekeledim lanet olsun neden böyle oldu dün bazı şeyleri aştığımı sanıyordum sanırım sadece gerçekten bir şeyler hissettiğim birine karşı oluyordu bu olaylar ne kadar saçmaydı oysaki aniden kendimi kapıcının önünde buldum yine zaman kayması yaşıyor olmalıydım bu olayların elif ten kaynaklı olduğuna inandırdım kendimi kapıcıya dönerek
+şey merhaba dün buraya bir bayanla gelmiştim sabah bana haber vermeden erkenden çıkmış sanırım önemli bir işi vardı sana bir haber bıraktı mı isim tel no herhangi bir şey?
-beyim sabahtan beri buradayım daha henüz hiçbir bayan çıkmadı siteden elif hanım hariç
+nasıl yani sen işine bakmıyorsun o zaman gelene geçene bakmak senin işin demek ki işini aksatıyorsun
-beyim yok öyle bir şey ayrıca dün siz tek geldiniz biraz alkollüydünüz size nasılsınız diye sordum sanane dediniz iyi misiniz beyim
Beynimde şimşekler çaktı nasıl olurdu bu adam kesin deli manyağın biriydi bunu işinden attırmanın vakti gelmiş olmalıydı tabi ki de bunu yapacak olacak ben değildim kimseye söyleyemezdim ki derken kendimi garajın çıkışında ki güvenlik kabininin önünde buldum beynim yine ben düşünürken iş yapmıştı oradaki görevliye döndüm

Sabah suçluluk duygusuyla güne gözümü açtım elimi yatağın sağ tarafına doğru ebru yu yoklamak için attığımda elime gelmesini beklediğim sıcak yumuşak biçimli bir kalça yerine soğuk bir kuruluk geldi ne olduğunu anlamak için kafamı çevirdiğimde yatağın boş ve güvensiz tarafıyla karşılaştım kimse yoktu boşluk bana doğru merhaba yanlızlığa hoş geldin dercesine elimi üşüttü hemen toparlandım Allah ım hayatım boyunca senden hiçbir şey istemedim tek istediğim ebrunun şu an içeride olması dedim ve odadan dışarıya adımımı attım ama tabiki de ya tanrının olmayışından ya da hayatım boyunca ilk defa ondan yardım isteyişimden her ne sebeble olursa olsun duam kabul görmedi ev bomboş dört duvardan başka bir şey barındırmıyordu gitmiş olmalıydı hemen aklıma bir yere telefon numarası koymuş olabileceğine karşın evi karıştırma ihtiyacı hissettim garip bir şekilde bulabileceğime karşın hiçbir umudum da yoktu sadece akşamdan kalan iki adet şarap kadehi ama biri doluydu sabah içmek istemiş olup aniden meydana gelen bir olaydan dolayı hızlıca evden çıkmış olabileceği aklıma geldi eğer öyle bir şey olmuşsa apartman görevlisine telefon numarası ya da bir isim koymuş olabileceği gerçeği aklıma geldi hızlıca yatak odasına gidip üstüme bir şeyler geçirdim ve evin kapısından dışarı çıktım aynı anda elif siyah taytıyla koşudan dönüyordu

Barda ki sohbetler birbirini açtıkça açtı en son aklımda kalan bizim eve gidelim mi diye soruşumdu bu zamanları unutmaya çalıştığım zamanlardı o zaman kış uykusundan yeni uyanan bir hayvan gibi kişiliğimin uyanmaya başladığını sanmıştım daha sonraları bundan çok pişman olacaktım unutmaya hatta içimde bastırmaya çalışacağım şeylerden biri de buydu “ben çok alkollüyüm sanınrım araba kullanamam senden beni evime zütürmeni istesem de yapmazsın seni tanıdığım kadarıyla benim arabamla gidersek olur” demişti kapıya çıktığımızda gayet samimiydik bana yapışmıştı hangi araba diye sorduğumda çantadan anahtarı çıkardı ve kilidi açtı parkın ortalarında bir audinin yanında ışık yandı bir bayan arabası falan beklerken metalik mavi bir m5 çıktı en sevdiğim arabaydı ama benzin masrafı ve tabiki de fiyatından dolayı hiç almayı aklıma getirmediğim bir arabaydı bu arabaya hastayım dedim sessizce “Biliyorum…” dedi ama nereden bilecekti hiç söylememiştim zaten umrumda da değildi anahtarı alıp kızı koltuğa oturtturduktan sonra sürücü koltuğuna yayıldım araba ağırlığımla beraber otomatik olarak koltukları ayarladı harika bir histi eve geldiğimde arabayı otoparka koydum ve ebru ile birlikte eve geldim yalnız ve boş vakti bol olan bir adam olduğumdan dolayı ev bal dök yala şeklindeydi ebru ile birlikte karşılıklı birer kadeh şarap içti daha sonra bana baktı ve
-ne bekliyorsun
+anlamadım
-anlamadın mı yoksa beynin bazı şeyleri kabul etmiyor mu?
+ne gibi şeyleri kastediyorsun?
-benim gibi güzel bir kızla daha önce hiç oturmadın değil mi? Aşırı heyecanlısın şuan.
+sen kendini güzel görüyorsun senden öncede bu eve onlarca kız attım(bu kelime biraz kaba olduğunu düşündüm o an için)
Bir anlık sessizlik… yerinden kalktı ne olduğunu anlayamadım sanırım gidecek dedim kendime kırdım onu ama nedense hiç umurumda değildi bana yaklaştı kucağıma oturdu ve “ onlarca kıza benzeyen bir ilişki anlayışım mevcut değil “ dedi ne olduğunu anlamadan sonu yatakta biten bir serüvene yelken açmıştım ilk defa olduğu için korkuyordum ancak ne olduğunu anlamadığım bir sebepten dolayı o kısımları hiç hatırlamıyorum…

beyler söz verdiğim gibi diğer dört sayfayı da atıacağım yorumlarda devam etmemi isterseniz devdıbını buraya yazacağım

Her kelimesi şahsıma aittir kurgu da dahil olmak üzere

beyler son finalim var şimdi sınava gidiyorum akşam okuyan olsa da olmasa 4 sayfa daha hikaye atıp tepkilere göre beğenilirse hikayeyi buraya yazmaya başlıyacağım

Bu nasıl oldu ne oluyor bana mutasyon falan mı geçiridim tamam alkol beni rahatlatıyor ama bir yere kadar bu baya bir abartı oldu benim için kekelemedim konuşma tarzı hakkında hiçbir şey bilmeyen ben sıkıntısız şekilde konuştum ve kızı masama oturttum şayet bunlar alkol sayesine ise kendime derhal bir bar satın alacağım yemin ederim evet yine düşüncelere daldım şuan bu olayı seviyorum çünkü kızla konuşma yapmak zorunda olan ben değil ikinci beynim gibi bir şey sanırım kız yanımdan gidene kadar ya da gece sonlanana kadar düşüncelerden çıkmayacağım
“ne oldu neden hiç konuşmuyorsun” bu kelime beni kendime getirdi şaşırmıştım nasıl olur da düşünürken konuşmamıştım “hiç konuşmadım mı” dedim “oturduğumdan beri bir kelime dahi etmedin ismini bile söylemedin” nasıl olmuştu bu aşırı korktum ama bunu hiç yansıtmıyordum korkak ben gitmiş insanlarla nasıl konuşması gerektiğini bilen ben gelmiştim geriye acaba gerçek gücüm bu muydu?

-merhaba
+bana mı söylediniz (kekelemedim?)
-evet sanırım size söyledim karşınızda dikildiğime göre
+şayet bu gece sadece bu bardan sonra da devam edecekse oturabilirsin aksi taktirde hiç gerek yok (bu da neyin nesi nasıl böyle sözler sarf edebiliyorum?)
-pardon ama oturmak istediğimi de nereden çıkardın
+hadi ama bebeğim seni gibi güzel bir kızın benim gibi yakışıklı birinin yanına geliyorsa tek istediği tanışmaktır ama hala oturmadığına göre seni reddetmemden korkuyorsun (yok artık noluyo lan)
-aşırı derecede küstahsın sanırım senin hakkında yanılmışım
+ah sadece şaka yapıyorum neyse fazla uzadı herhalde hadi otur
-yok ben ger…
+ tamam tamam dedim otur hadi ama başta belirttiğim gibi bardan sonra da devam edeceğiz
-onu bardan sonra düşünürüz ha bu arada ben ebru.

içmem benim için en güzel olaydı sanki üstümdeki bütün yükü atabiliyordum bu sayede barmenin isteğimi sormasıyla kendime geldim bir adet martini fazla karışmasın bir adet yeşil zeytin ve kenarına takılı limon olsun dedim bunları söylerken yan masada ki kızın bana baktığını fark ettim tabi ki hemen gözlerimi kaçırdım daha sonra bana bakmazken gözlerimi ona doğru hareket ettirdim harika bir kızdı nasıl olur da bu sünepe barda tek başına otururdu inanamadım buna bu kadar güzel bir kızı dışarıda himayesi altına almak isteyen bin tane zengin adam gösterebilirdim zaten patronun yani daha doğrusu eski patronum muhtemelen bu göstereceklerim arasında ilk sırayı alırdı bunun temelini ise ofise yeni gelen ve çirkin olan sekreter kız olarak gösterebilirdim patrona tek veren o kızdı ve patrondan onu herkezden ayrı tutuyordu “martininiz efendim” bu sözlerle kendime geldim daha sonra gelen içkiden bir yudum aldım ve tekrar kızın olduğu masaya baktım kızı göremedim biliyordum burada kesin birini bekliyordu dedim sonra yandaki tuvaletten kızın çıktığını gördüm ne tatlı bir şeydi öyle ama bir terslik vardı kız benim masama doğru yürüyordu nasıl olurdu kalp atışlarım saniyenin binde biri süre zarfında 200 e ulaşmıştı sanırım ne olur arkamda ki masaya git buraya gelme ne olur ama hayır tepeme kadar geldi

“pardon efendim neyden bahsettiğimiz hakkında hiçbir fikrim yok soruyu tekrar alabilir miyim?” kendime aynı anda bir küfür savurdum nasıl olur da düzeldiğimi düşünebilirdim ki “yeni genel müdürümüz olan Ahmet bey bana harika bir programla gelmişti ama şuan hiçbir ilerleme göremiyorum çalışanlarımdan birisi programın senin tarafından yazıldığını idda ediyor ne söylüyorsun?” tabi ki de bunu asla kabul edemezdim aslında patrona ilk cümleyi kurabildiğime bile şaşırmıştım hayır anlamında kafamı salladım “oğlum dilini mi yuttun konuşsana” konuşamıyorum ulan korkuyorum anla işte yolla beni odadan lanet herif ben yazmadım o programı aslında her harfi bana ait kodun ama istemiyorum başarılı olmak anlıyor musun “şey ee efendim be e e en yazz maadım hiiç b i i r fik rim yyy oo k” kekeme değildim aslında sadece aşırı baskı altında korktuğum zaman böyle konuşuyordum rahatken normal cümleler kurabiliyordum elinin tersi ile bana çık işareti yaptı tam odadan çımadan “Evlat eşyalarını topla muhasebeye uğra hesabını kessinler senin gibi salaklarla mı uğraşamam.” Hiçbir şey söylemedim elbette masama uğradım ofiste normal konuşabildiğim çaycı vardı ona gittim eşyalarımın toplanmasından sonra ve ben işten çıkıyorum Allah a emanet dedim “beyim seni özleyecem yolun açık olsun ama istersen patronla ben de bir konuşayım” istemez manasında kolumun motor kaslarına emir verdim yoluma devam ettim tabi ki eve gitmek istemiyordum bu gece içmeliydim herşeyin hayırlısı diyebildim kendime sonra aklıma elif geldi nereden çıtı şimdi elif seviyordum ulan seviyordum nereden çıktısı mı var kadın 50 defa kapıma gelmişti kekle börekle çörekle sadece teşekkür edebilmiştim ona o da tabi ki kekeme şekilde bara ulaştığımın farkına vardım bu düşünceler gölgesinde...

Bu düşüncelerden koptuğum da kendimi ofisin yanında ki lokantada yemeğimi bitirmiş halde buldum çayımı yudumluyordum yediğim yemeklerden bile zevk almıyordum ne zaman ne yediğimin farkında olmamam tabi ki bunun en büyük etkeniydi ofise tekrar dönene kadar hiçbir şey düşünmemeye çalıştım hesabı öderken gözüm yemek yediğim masadaki kül tablasına ilişti çok fazla sigara vardı paketimi çıkardım 1 tane sigaram vardı kendime bir küfür savurdum farkında olmadan günde 2 paket sigara bitiriyordum ofise geldiğimde herkes boş boş gözlerle etrafta dolanıyordu kimsenin hiçbirşey yaptığı yoktu nasıl oluyordu da patron hepsini işten kovmuyordu tabiki de çünkü ben bu şirketin devdıbını sağlıyordum antimalware yazılımları konusunda çok başarılı bir şirketti tabi ki benim sayemeydi ama bunu ben bile bilmemezlikten geliyordum hayatımın hiçbir evresinde öne çıkan olmak istemedim patronun bana seslenmesiyle düşüncelerim bozuldu kendimi ayakta beklerken buldum sevinmiştim ilk defa beynim ben düşünürken kontrolü eline alıp farkında olmadan iş yapmıyordu düzeldim mi lan yoksa dedim kendime sonra ikinci defa adımın söylenmesiyle patronun ofisinde karşısında otururken buldum kendimi “peki sen ne düşünüyorsun bu konuda?”

ofisten içeri adım atmış bilgisayarımı açmış ve yarıda bıraktığım programı yazmaya başlamış olarak buldum kendimi yine düşüncelere dalarken beynim gerekli fonksiyonların hepsini yerine getiriyordu bunu son zamanlar da çok sık yaşamaya başlamıştım bunun ilk olduğu zamanı zar zor hatırlıyorum lise yılımda olmalıydım sanırım derslerde başlamıştı bu olay ders anlatılırken farklı bir şeyler düşünürken hocanın bana dersle alakalı soru sormasıyla beraber her şeyi anlatmıştım buna kendim de şaşırmıştım ilk zamanlar ama sonradan çok hoşuma gitmişti şimdi ise bu olaydan sıkılmaya başladım hayatımı yaşayamıyordum bu yüzden gerçi yaşadığıma hayat denemezdi “gayfe ister misin beyim” aniden beni düşünce dünyasından alan bu sözler ofisin çaycısına aitti benimle konuşan tek varlık o idi bu dünya da hayır anlamında başımı salladım gözlerimi tekrar işime çevirmek için bilgisayar ekranına baktığım anda programın sonu anldıbına gelen kodu yazdığımı fark ettim bu da neyin nesiydi şimdi ne ara yazmıştım kahrolası programı kesinlikle hata olmalıydı daha dün bu programın 1 haftası var diye kendime yaptığım telkinleri hatırlıyorum çalıştırma tuşuna bastığımda hatasız bir şekilde kodun ekranda çalışmasını izledim sonra gözüm başka masalara ilişti ama ofiste benden başka kimse yoktu saatin öğle molasına geldiğini gördüm yine zaman kaybı yaşıyordum artık zaman benim için bilinmezlikti karışıklıktı takvim yapraklarını koparmaz olmuştum çoğu zaman Pazar olasına rağmen düşüncelere daldığım için kendimi ofisin kilitli kapısını zorlarken buluyordum zaten az yakan arabaları sevmemin de nedeni ofise zamanlı zamansız gidişim değil miydi?