Adamdır severim kendisini

Jamiryo lan jamiryo

REZillik yaz beni

Uzun bir sessizlik oldu, ve sonrasında aynen şunu dedi..’Vücudum orda, ben öldüm uncensored101, ölü vücudumu gördüm yatakta, eğer sende görürsen herşey biter, bitmesini istemiyorum’. Kesin kötü bir kabus gördü ve gerçek olduğunu sanıyordu, ‘hayır hayatım sadece kötü bir kabus gördün hepsi bu, herşey yolunda canım’ ona sarıldım ‘bak sen uyku sersemisin, uyandığında daha iyi olacaksın, söz veriyorum’ dedim, yavaş yavaş benimle odaya doğru yürüdü, boş olan yatağı gösterdim, hiçbir şekilde ölü beden felan yoktu, ‘gördünmü, sadece kötü bir kabustu, hadi uzanalım biraz’ dedim, biraz gıdıklayarak yatağa girmesini sağladım, yanına uzanıp dirseğim yastıkta, elim kafamda öylece sohbet ettik uykusu gelene dek, öylece yanımda uzanık gözlerini kapatmaya başladı, ben ise uyuduğundan emin olmak için bir soru daha sorim dedim, ‘ee ne gördün bakim rüyanda?’ diye sordum, cevap vermedi, ‘Aşkım?’ diye tekrar sordum, ‘Gerçekten bukadar çabukmu daldın uykuya?’ diyerek güldüm, onu salladım ama vücudu sertleşmişti, dudaklarının etrafı hafif morarmış gibi duruyordu, ve en sonunda nefes almadığını farkettim, tabiki panik oldum ve tabiki 112 acil hattını aradım, kendisi 27 yaşındaydı daha gencecik, uykusunda Anevrizma geçirmiş, uzmanlar vücudunu bulduğum saatten 5,6 saat önce ölümün gerçekleştiğini söylediler, onu çok özlüyorum sözlük, umarım verdiğim tüm sözleri tutmuşumdur, şu an her nerdeysen aşkım, umarım rahatsındır

Yorgunum’ dedim vücudumu esneterek, ‘hadi uyuyalım’ , hafif bağırarak hayır dedi, ‘hayır, şu an yatak odasına gitmek istemiyorum’, ben biraz endişelendim, ama eşim bazen çocukluk şirinlik yapan birisiydi, belki odaya dönünce aklına gördüğü kabus gelecekti diye korkuyordu, koltukta oturup konuşmaya başladık, havadan sudan muhabbet etmeye çalıştım, gördüğü kabusu hiç konuşmadım unutsun diye, oturup oyunlar oynadık, kahve yaptı ve biraz abur cubur atıştırdık, güldük eğlendik eski sevgili dönemimizdeki anıları hatırlayıp güldük, farkına varmadan saat sabahın 7’si olmuştu bile, ‘canım çok yorgunum eminimki sende öylesin, gidip biraz uyuyalımda cumartesimizi yorgun geçirmeyelim olmazmi hayatım?’ dedim
‘Hayır! olmaz! lütfen!’ diyerek ağlamaya başladı, nedenini ve ne olduğunu sordum, ‘Oraya gidemeyiz işte, lütfen, eğer odaya gidersek herşey biter’ dedi, gözlerinden yaşlar akıyordu, ‘Neden canım ama, odada ne var söyle bana hadi’ diye üsteledim, gerçekten kafam karışmıştı, acaba yeni aldığımız dolabımı yada vazo felanmı kırdı kızarım diyemi böyle yapıyor diye düşünüyordum kendi kendime

Merhaba sözlük, uzun zamandır uyuyamıyorum, bunun nedenini sizinle paylaşmak istiyorum
Karımı okadar çok seviyorumki anlatamam size, ama bazı geceler geç vakitlerde uyuyordum, eşim erken uyuduğu geceler ben koltukta genelde sözlüğe takılır, tv izler yada oyun felan oynardım, gine böyle bir gece koltukta uyuya kalmışım, gece bir anda eşim beni kaldırdı, ağlıyordu ve uyanmamı istiyordu, ne olduğunu sordum ama bir müddet birşey söylemedi sadece ağladı, bana sarıldı kafasını göğüsüme koydu bende saçını okşayıp biraz sakinleşmesini bekledim, ne olduğunu kestirmeye çalışıyordum, acaba kabusmu gördü veya trajik bir mesajmı yolladılar diye kafa yormaya başladım, biraz sakinleştikten sonra biraz benle oturmasını istedim, ‘bana ne olduğunu anlatacakmısın?’ diye sordum, biraz düşündü ve karar verdi, ‘hayır, sadece senle biraz zaman geçirmek istiyorum’ dedi

Edebiyatını ekşiciler yapıyor

brüksel terör örgütlerinin ekonomisinin döndüğü şehirdir bu belliydi zaten birgün olacaktı, ölenlerin toprağı bol olsun

hintlilerin ajdarı

ahahahahahahahaasghdafsghdhas offf iyi eğlendim bugün

doğru diyon zaten zorlamazsan o kız kendi geliyor ilgi kirizine girdiği için en güzeli zorlamamak

Sözlükte böyle dostların olması çok güzel, on numara insan

bakın bakın askerde kaçmak için neler yapıyorlar bakın, sonrada entry girerler vatan millet sakarya diye amk

ruhi çenet sesiyle okudum amk

panpa senin durumu anlayabiliyorum, biraz çekingensin ve patron abi ilişkisi olduğu için utanıyorsun dile getirmeye, ama söyle direk, abi de kusura bakma ama para lazım maaş yetmiyor de benim fiyatım bu de

berlinde bomba patlamış, herşey olabilir, bir antalya bodrum gibi yerlerde teröristler bomba patlatırsa vay halimize

Burası avusturya lan adamın köyü turistik köy amk

"Trafik kontrol, 656 indi, umarım sıcak bir çay demlemişsindir" dedi pilot
Arkamda duran kadın geri çekildi ve koşmaya başladı, tam o esnada tüm cesaretimi toplayıp arkamı döndüm, sadece çıplak ayağını görebildim tam odadan çıkarken
"656 hoşgeldiniz" diyerek karşılık verdim ve hemen camdan dışarı baktım ama kadın ortalıkta görünmüyordu, halen binada diye düşündüm, tam bu esnada yeni güvenlikçiyle temasa geçtim, binada bir tur atıp kontrol etmesini istedim, turunu attı ama kadından eser yoktu, polis geldiğinde ancak rahatlayabilmiştim, tarladan gelen ayak izlerini buldular ama geri dönüşünü bulamadılar, o anki halimi düşünsene? Bu kadını gören tek kişisin, kadın diyorum dikkat edersen o benim görüşüm, sen görsen belki başka birşey dersin, polis içki içtiğimi düşünse şaşırmazdım, o yüzden bu olayı kendime sakladım ispat edene dek bu böyle kalacaktı, bu havalimanında bir lanet vardı yada herneyse işte ama bunu bir ben biliyordum, birde aniden uçan o pilot vardı ya o, demekki tek bana görünen bişey değildi, işten çıkmadım, istifamı vermedim, hayatı tehlikemin olduğunu düşünmedim ve herneyse bu olayla birlikte yaşamayı kabullendim ve devam ettirmek istedim, gençlik yılları işte, o lanet bir daha bana görünmedi, emekli oldum çok şükür ve şimdi biliyorsun işte yanınızdayım, ama arkadaşların araştırsın bakim o dönem tam 43 kişi işinden istifa etmiş belirli aralıklarla, hepsine selam söyle tekrardan, kendinize iyi bakın

"Trafik kontrol, son 30 saniye, hazır olun" diye seslendi pilot
Yavaşça konuş butonuna bastım, dişlerim birbirine vuruyordu
"Tamam... inin" diye fısıldadım
O an ensemde soğuk bir nefes hissettim, arkamdaydı, yavaşça enseme doğru nefes alıp veriyordu, hani küçükken biri senin arkandan esprisine garip yüzler yapar ve sen bunu hissedersin ya aynı öyle bir histi, dudaklarını kulağımdan birkaç santim uzakta olduğunu hissedebiliyordum, halen şoktaydım ve bugüne dek halen o an hiç birşey yapamamaktan dolayı utanıyorum kendimden, ama şimdi geçmişe baktığımda bugünde aynı şekilde reaksiyon gösterirdim diye düşünüyorum, alışılmadık bir durumdu biliyormusun.
"Aşağı in... tarlaya in... aşağı in" diye fısıldadı kulağıma, şimdi normalde bir ses çıktı diye insan rahatlar dimi, en azından paranormal hava değişir, ama ses öylesine farklıydıki hiç bir kılıfa sığmaz, ben yazar değilim o yüzden anlatamam tam olarak, soğuk ve agresif bir sesti vede pek insancıl değildi, ama beni en çok ürküten içimdeki korkuydu

Normalde kontrol kulesinden ne olursa olsun ayrılmamam gerekiyordu ama o an düşünmeden aşağı indim ve kapıyı kilitledim, yakında olduğunu biliyordum, odaya döndüğümde radyoyu duydum, "kule, inişe hazırlanıyoruz, yönlendirme ricadır"
Hemen cevap verdim
"3 derece sağa kayın lütfen"
"Anlaşıldı, ışıklar görünüyor, görüşmek üzere"
Camdan baktığımda uçağı görebiliyordum, kadını göremiyordum ama, derin bir nefes çektim, bu konuyu uçak indikten sonra halledecektim, o an büyük bir gürültü koptu, inanmak istemedim ama kitlediğim kapı açılmıştı, nasıl açtı felan derken tüylerim gine diken diken oldu, sanki vücudum bişeyleri hissediyor ama ruhum hissetmiyor gibiydi, ilk düşüncem gine kendimi tuvalete kitlemek oldu, ama yapamadım, radyoyu bırakamadım, metal merdivenlerde ayak sesleri gittikçe yükseliyordu, ama bu sefer koşmuyordu diye rahattım hafiften (bunu gülerek söylüyor), ama ses çok agresifti, sanki bilerek sert basıyordu adımlarını
"656, trafik kontrol, inişe geçebilirsiniz" ve işte tam o anda kapım açıldı, işte o an ne kadar korktuğumu hissettim, şimdi nerdeyse 70 yaşındayım ve ne kadar korktuğumu söylemekten çekinmiyorum, okadar çok korkmuştumki arkamı dönemedim inanabiliyormusun? Arkamı dönüp yüz yüze gelmeyi zütüm yemedi, bu alışıldık bir durum değildi, ben çok rasyonel biriyimdir, askerken yaşadığım olaylardan tut kamyonun ezdiği güne kadar hep sakin kalmışımdır (kamyon kazazı geçirdi altında kaldı ondan bahsediyor) ama o an sadece radyoya bakabiliyordum tek, kafamı bile çeviremiyordum, şimdi eminim internetteki arkadaşların gülüyordur bana, ama emin olun benim yerimde kim olsa aynı reaksiyonu verirdi, vücudun normal işlevini yitiriyor panik halinde

"Tabiki, indirelim şu uçağı ozaman" diye cevap geldi, o esnada aşırı kar yağışı vardı, neyseki pisti temizleyen elemanlar eve gitmeden önce pisti tuzlamışlardı pist kar tutmuyordu, ozamanlar kurallar daha rahattı, piste baktım temizmi diye ve birdenbire tam onu unutmuşken gine o kadın belirdi, pistte yavaşça yürüyordu, kuleye yaklaşık 100 metre ilerdeydi, yanıl ayakları buz tutmuş asfaltta yavaşça ilerliyordu, bu durumdaki en kötü şey gine gözlerini bana dikmiş olmasıydı, deli gibi gözleriyle öylece beni izliyordu, tam bu esnada bu kadında olan en ürkütücü şeyin ne olduğunu farkettim, gözlerini kırpmıyordu, tam 2 dakika boyunca iyice baktım, rüzgar, kar, fırtına yüzüne vuruyor ama gözlerini asla kırpmadı, sanki bir salise bile gözlerini benden ayırmak istemiyordu
"656 nolu uçak, yüksel, tekrar ediyorum, bir sonraki komünikasyona kadar yükselmeye gayret et" diye pilota seslendim
"Trafik kontrol, 656 ben, negatif, bu rüzgarla yükselmemin imkanı yok, inmemiz lazım, onaylıyormusun? 6 dakikamız kaldı"
insanların hayatını riske atamazdım ve indirmem lazımdı farkındaydım, pistteki her ne taksa ona rağmen inmesi gerekti bu uçağın
"656 iniş yapabilirsin" dedim
Radyoyu kapatıp camdan bakmaya başladım, 20 metre uzaklıktaydı bu sefer ve kuleye yaklaşıyordu

6 mart 1979, tekrar işe başladım, geceleri çalışmak beni endişelendiriyordu ama ne olduysa olup bitti düşüncesiyle rahatlamıştım. Yaklaşık bir ay sonra çok rahattım endişelerim kalmamıştı, tam istediğim gibi, erzurumda büyük bir kar fırtınası olacağı haberleri dolanıyordu etrafta, nerdeyse tüm uçuşlar iptal olmuştu, ama halen havada olan uçaklar vardı ve benim çalışmam gerekiyordu, bu durumdan nefret ediyordum çünkü böyle bir fırtınada hiç bir yere kıpırdıyamıyorsun, isterdimki başıma gelecek en kötü şey bu olsun. Gece saat 11 gibi deli gibi kar yağmaya başlamıştı, o arada ufak bir özel uçaktan radyo mesajı geldi, bize yaklaşık 60 km uzaklıktaydı, kar fırtınası artmış acil iniş için izin istiyordu, bu tür özel jetler bizim pist için çok büyük ama aciliyetinden dolayı bu kuralları deldik tabiki
"656 nolu uçak, iniş için izin veriyorum, ama temasta kalın, pist kısa ve güvenli iniş istiyorum" dedim

Sonrasında çok gürültülü bir sesle içinde bulunduğum tuvaletin kapısına çarptı, okadar gürültülü çarptıki nerdeyse yere düşüyordum, ve sonrasında sessizlik, şimdi sana yalan söyleyip cesaretli görünmek için çıktım ordan diyebilirdim ama inanırmısın bütün gece ertesi sabaha kadar o tuvalette kaldım, ertesi gün saat 7:45 tanıdık bir ses "Ne olmuş burda?" Diye seslendi, Zülfüydü bu, sabah işi devralan kişi, kapıyı açtım ve gördüğüm manzara okadar absürdtüki halen beynime kazılmış durumda, tüm detaylar aklımda, kontrol odası yerle bir, radyolar sökük, telsizler yerde, heryerde kağıt ve dosyalar, radar monitörleri paramparça, polis geldi ve sorguya aldılar, tüm yaşananları anlattım, kontrol odasının tamiri tam 11 gün sürdü, o geceki güvenlikçiyi işten attılar ve hatta güvenlik kamerası takmayı bile düşündüler bir ara, tabi size şu an çok normal geliyor güvenlik kameraları ama o dönemlerde öyle değildi, çok pahalı ve zahmetli birşeydi, polisler ne yapacağını bilemedi, sadece şüpheli bir durumda bizle irtibat kurun diyip gittiler. 11 gün izin aldım bu esnada tamir edilirken, bu olanları sindirmem gerekti, sanırım bu kadın pgibolojik sorunları olan biriydi, heralde hastaneden felan kaçtı diye düşündüm, bu düşünce o gece uyumama sebep olan şeydir

"Musa ordamısın? Musa?" Telsizden seslendim, Musa bizim güvenlikçiydi, cevap vermedi, tam o esnada tekrar dışarı baktığımda son anda kadının kulenin alt girişinden girdiğini gördüm, alt kapının açıldığını duydum, ne yapacağımı bilemedim o an, bu akıl alır bir durum değildi biliyormusun, bir terörist felan olsa en azından ne yapmam gerektiğini bilirim, ama bu..zaten bu durumun akıl alıcı bir durum olmaması nedeniyle o an düşünmeden hemen tuvalete koşup kapıyı kitledim, kitler kitlemez kontrol odasının kapısı açıldı, bunu duyabiliyordum, hani filmlerde olur ya katil eve girer ve kapının altında gölgesi görülür, işte buda böyle oldu, kapı açılır açılmaz kaos başladı, anahtar deliğinden bakmaya çalıştım ama tek görebildiğim hızlıca sağdan sola koşan gölge tarzı bir karartıydı ve garip sesler çıkarıyordu, o an öyle bir şoka girdimki sırf meraktan kapıyı açıp bakmak istedim, bu olanlara sebep olan ne diye merak ediyordum

“82 nolu uçak, kontrol kulesinden sesleniyorum, neler oluyor?”
radyo hışırtılar çıkarmaya başladı
“ça…aç…ç…a…” duyduğum tek şey buydu
“82 nolu uçak, lütfen tekrar et, kesintili geliyor sesin” diye seslendim
ne gece be diyerek off felan çekmeye başladım
radyo birden tekrardan sinyal almaya başladı
“aç..AÇ…KAÇ. KAÇ. KAÇ”
“82 nolu uçak, kaçmı dedin? Lütfen tekrarlarmısın?"
ama ne yazıkki hiç bir cevap gelmedi, uçak çoktan uçup gitmişti bile, sandalyeme çöktüm ve olan bitene anlam vermeye çalıştım. Kaç? Neden kaçim? ne oluyor derken aklıma o kadın geldi, hemen dürbünüme sarıldım, gözlerini bana dikmiş bakıyordu, rahat bir 200 metre mesafe vardı aramızda, gecenin bir köründe bişekil gözlerini bana dikmiş bakıyordu, gözleri okadar açıktıki nasıl anlatsam bilemedim şimdi, biri birşeye çok şaşırır ve gözlerini iyice açar ya hani, işte öyle birşeydi, tam ben bunun ne anlama geldiğini sorgularken birden bire benim bulunduğum kuleye, bana doğru depar atmaya başladı ve halen bana bakıyordu, yemin ederim size tüylerim diken diken oldu o an, sanki üzerimde binlerce karınca geziniyor gibi bir his kapladı beni, ben pek kolayca korkan biri değilim, 6 yılımı jöh olarak diyarbakırda geçirdim, ama bu durum farklıydı, bana kaç diyen pilotumu dersin üzerime doğru depar atan kadınımı dersin çok garip bir durumdu yani