Biraz lise hayatımdan bahsetmek istiyorum. Üniversite sınavını giblemeyen bir okulda iyi ni tayfa yapmıştım her ne kadar eğlenceli geçse de derslerim harbiden tak gibiydi. Zaten gibimde de değildi. Çoğunlukla okuldan kaçar kızlarla takılırdım öyle bi tiptim. Kendimden bahsetmek gerekirse 180 boyunda 80 kilo yıllardır spor yapan biri olarak öküz gibi bi fiziğim vardı. Hani şu spor salonlarının önünde takılan tipler görürsünüz ya aynen öyle bi tiptim. Siyah saçlarım ve gür sakallarım vardı. Türk kızlarının hasta olduğu tiplerden biriydim kısaca. Özgüvenim yüksekti, şu ana kadar "bu kızı tavlayacağım" diyip de tavlayamadığım kız yoktur o derece. Şimdi diyeceksiniz "oh ne güzel hayat aq" felan ama inanınki öyle değil be binler...

Binler herkesin şu dünyada bir çok derdi vardır. Kimisi hastadır, kimisi aşıktır, kimisi ise benim gibi tak gibi bir ailede yetişmiştir. Babam sinir hastası her hafta mutlaka evde annemle şiddetli kavga oluyordu. Aslında daha fazla olduğuna eminim ama o zamanlar evde durmazdım. Sadece uyumak için gelirdim yani öyle söyliyim. Evimize defalarca polis geldi, sürekli komşular şikayet ederdi. Babamı bazen nezarete bile zütürürlerdi. Bir de engelli bir ablam vardı. Zeka düşüklüğü ve ilkokuldan beri yediği dayakların etkisiyle pgibolojisi gibilmiş bir ablam vardı. O benim gibi güçlü değildi ve sonucunda dünyanın en sinir bozucu ablası olmuştu. Çoğu kez babam onu da döverdi ama bana hiç dokunmazdı...

Annemin gözümün önünde dövülmesi bana aşırı koyuyordu binler ama babama karşı gelemezdim, kendinizi benim yerime koyun siz koyabilir miydiniz?
Lise sona kadar hep kaçtım o lanet evden bazı geceler sokakta uyudum sırf pgibolojim daha fazla gibilmesin diye. Başka bir sebep daha vardı binler babama kötü bir şey yapmaktan korkuyordum. Ve bir gece oldu. Kendimi tutamadım anneme "huur, deyip tokat atması ve saçından sürüklemesine dayanamadım." Zaten o gün moralim ayrı bi gibikti, okulda bir kız tarafından gibilmiş durumdaydım. Babama karşı hayatımda ilk kez sesimi yükselttim. Beni ittirdi, 5 yaşından beri yaşadıklarım geldi aklıma annemin dövülmeleri polislerin hiçbir şey yapmaması, benim zorla çalıştırılıp okumama izin verilmemesi ve beni okuldan soğutmaları. Ve bana en çok değer veren insana huur denilmesi beni delirtmişti. O gün babamı hastanelik ettim. Gücü bana yetmemişti yılların verdiği gazla komşular 10 kişi anca beni tutabilmişti. O gün evi terk ettim belki bir daha eve dönmemek üzere...

Terk ettim evi. Çok soğuktu dıbınakoyim, zütüm donuyordu. Aldım telefonu liseden adam gibi adam dediğim arkadaşımı aradım. Doğukan'ı aradım...
-Alo kanka
-Efendim kanka noldu gecenin 12'sinde
-Evden kovuldum kanka.
-Ne, nası olum naptın lan
-Boşver kanka anlatırım bi ara
-Dur olum anne babamla konuşayım hemen sana bi yatak ayarlıyorum.
Adam gibi adamdı Doğukan, o gece onlarda kaldım. Gece baya konuştuk, Doğukan her ne kadar tak gibi bir liseye gitsede kendini geliştirmiş ve kalburüstü bir üniversiteye yerleştirmişti kendini. Ailesi çok iyi insanlardı, bi tsne liseye yeni geçen kız kardeşi, kendisi ve geçen sene evlenen abisi. içimden "Keşke benim de böyle bir ailem olsaydı" diye çok geçirdim içimden o gece. Ağlamamak için kendimi en zorlandığım gün diyebilirim...

Doğukanlarda 1 hafta kaldım. Ayrılmak zorunda kaldım. Neden derseniz ben o evde kaldığım sürece işkence çekiyordum, nasıl bi işkence derseniz, o mükemmel aile yapılarını sürekli görmek... Canımı fazla yakmaya başlayınca babamla barıştım diyip ayrıldım, her şey için teşekkür ettim. Evden çıkarken aldığım pantolonla, montla çıktım. Ne yapsam ne etsem diye düşündüm. Sanırım iş aramalıydım. Nerde kalıcaktım?
Bir çok arkadaşımı aradım hepsi türlü bahanelerle çağırmadı beni. Suçlamadım onları ben kimim de çağırsınlarki beni?
O gece daha önceden kaldığım bankalardan birinde uzanacak muhtemelen her yerim ağrıyarak uyanıcak bir şekilde anneme ulaşıp gibke gibke o eve geri dönücektim. Geçtim bankaların birine. Hiç de uykum yoktu amk az ilerde evsiz adamlardan biri seslendi:
-Hayrola delikanlı bu saatte naparsın buralarda?

Yaz okucam amk

-Boşver be amca, diyebildim dolu gözlerle.
"Gel hele bakalım buraya" dedi. Oldum olası ne dilencilerden ne kağıt toplayan insanlardan çekinmemişimdir binler. Hiç çekinmeden geçtim yanına oturdum. Sürekli görürdüm o amcayı orda, beyaz gri karışımı kirli sakalları, arada çöpleri karıştırırdı, ve banklardan birinde yatardı hep. ilk kez konuşucaktım.
-Hayırdır delikanlı anlat bakalım derdini.
Öyle içten sormuştu ki sanki 40 yıllık abi kardeş gibi bi içtenlik.
-Evsizim abi, evden kovdular bi süredir arkadaşımda kalıyordum daha fazla rahatsızlık vermek istemedim ordan da çıktım şuan ne yapıcam bilmiyorum.
Güldü...
-O zaman bu gece misafirimsin demek ha?
-Aynen öyle amca, diyip gülümsedim.
ilk baş kendisine örttüğü kalın yorganını verdi sonra yastık felan ne varsa. O gece bu kadar taktan bi şekilde uyusam da hayatımda aldığım en iyi uykuydu belkide. Sabah uyandığımda saat daha 7 bile olmamıştı. Kalktığımda insanların ön yargılı bakışlarını direkt fark ettim. Utanmıştım be binler kalktım, yorganı felan düzelttim tam kalkıcam gördüm elinde 2 simit 2 ayran, yüzünde gülümsemeyle. Yaklaştı "hayrola delikanlı daha kahvaltı bile yapmadık nereye böyle?"
Teşekkür ettim binler, hafif dolmuştu gözlerim. 18 yaşına kadar babamdan görmediğim bir şeyi bu adamdan daha 1 günde görmüştüm. Yan yana yedik simitimizi. O sıra ismini de öğrendim:
-Amca kusura bakma dün gece soramadım, adın neydi?
-Cemil, Cemil usta derler bana. Daha doğrusu 20 yıl önce felan öyle derlerdi...

Bu şekilde tanışmış olduk bende kendimi tanıttım. Bütün yaz o adamın yanına kaldım, her ne kadar ısrar etsemde anlatmadı nasıl buralara düştüğünü. Ama bir gün mutlaka dinleyecektim...
Yazın sürekli annemi yokladım, evden üst baş hepsini aldım. Bütün yaz bi dönerci dükkanında garsonluk yaptım. Yazın plan yaptık Doğukanla, ona söylemedim 3 ay boyunca Cemil usta diye evsiz bi adamla kaldığımı. Doğukan'ın ailesi Bursa'ya taşındı, o ise istanbul'da kaldı. Birlikte ev tutacaktık, üniversite başlayana kadar satmamıştı anne babası evlerini, sonunda güzel bi ev bulduk. O üniversitesini okuyacak anne babasının gönderdiği paralarla, bense çalıştığım parayla eve yardımcı olacaktım. Evi güzel dizdik, 2+1 güzel bi apartman dairesiydi. Metrobüse felan da yakındı, kısacası güzel hoş bi evdi. Cemil ustaya anlattım her şeyi gözleri doldu, biz 3 ay boyunca birbirimize hep baba oğul gibi davrandık. O hiç anlatmasa da ben her şeyimi anlattım ona. Üniversitesi başladı Doğukan'ın ben de çalışmaya devam ettim. Hep merak etmişimdir üniversite ortdıbını her gün anlattırıyordum üniversiteyi Doğukan'a. Hiç kırmadı güzel kardeşim her şeyi anlattı. Bi gece o üniversitedeki arkadaşlarıyla bi bar tarzı mekana gidecekti. Beni de çağırdı zaten üniversite ortdıbını merak ediyordum direk kabul ettim, güzel giyindim, hazırlandım ve çıktık buluşma yerine ama nasıl heyecanlıyım...

Binler buraya kadar hazır yazmıştım, kaç kişi burda rezleyin şukulayın bi bakalım üç beş kişi okusa bana yeterde artar bile yeterki o eski samimi ortam oluşsun. Rezleyin bakalım binler...

Yine tutmadı be dıbınakoyim yine...

Rezervasyon

Barlarla o gün tanışacaktım. Heyecanlıydım, gittik Doğukan'la buluşma yerine. Herkesle el sıkıştım benle birlikte 3 kız 3 erkekli bi grup oluşmuştu. Diğer eleman biraz zengin çocuğu gibiydi ya da öyle bi havası vardı. Emre, Doğukan bir de ben. Kızların adı ise Eylül, Büşra ve Ceyda. Tatlı kızlardı, Büşra biraz süslü püslü olan kızlardandı. Eylül'le Emre zaten flört gibi bi şeylermiş uyarı için söylemişti Doğukan. Ceyda diğerlerine nazaran daha eli yüzü düzgün daha tatlı bi kız gibi gelmişti gözüme. Mekana girdik müzik sesi felan baya değişik gelmişti bana. Hızlıca ayak uydurdum ortama, arada komik şakalar felan eğleniyorduk. Konu benim hangi bölümü okuduğuma geldi. Yutkundum ve söyledim okumayıp çalıştığımı. Nerde çalıştığımı sordular, utana sıkıla söyledim garsonluk yaptığımı. Şimdi düşünüyorum da ne gerek varmış utanmaya kasmaya. it kopuk olacağıma çalışıyorum işte ne güzel değil mi?

Neyseki ortamdaki kimse beni dışlamadı hatta daha da samimileştik. Gün sonunda ikili eşler halinde takılmaya başladık. Ceyda bana denk geldi dans etmeye felan başladık. Eğleniyordum amk hayattan zevk alıyor gibiydim. Hayatımda ilk kez o gün içtim midem biraz garip oldu ama büyük bi sıkıntı yoktu. Baya eğleniyorduk, bi ara sarhoşluğun verdiği etkiyle Ceyda'yı kaybettim. Onu tekrar bulduğumda birinin onu rahatsız ettiğini gördüm, neden bi anda öyle koruma çabasına girdim bilmiyordum ama ilk baş ittirdim üzerime yürüdüğünü görünce direk indirdim. Sportif ve kaslı biri olarak bu karşımdaki elemanın şansı yoktu. ikinciyi de salladım daha kalkamadı çıkarttılar bizi. Gün sonunda birde teşekkür etti Ceyda. Zaten bu üç kız aynı evde kalıyormuş, bırakıp evlere dağıldık. O sıra nuamralarımızı verdik birbirimize, eve geçer geçmez direk yattım iş saati gelince kalktım telefonda bir mesaj Ceyda'dan.
"Bu gece için çok teşekkürler, iyi geceler"
Dün gece atmış mesajı ama şimdi görmüştüm...

Her partıma 3 şuku gelmiş fena değil lan, okuyan üç beş kişi olsun yazarım ben, rezlerinizi bekliyorum panpalar geceye doğru gelirim görüşürük...

Rezervasyon

rezzzz yazmazsan ananı giberim.

31 cekmeye gitti gelir simdi özelden link istiyordu bin

Geldim binler sakin...
Ayrıca rezlemeyen o binler de kendini belli etsin başlıyorum...

Hemen geri döndüm Ceyda'ya
-Asıl ben teşekkür ederim, tekrar ne zaman buluşuruz?
Cevap gecikmedi
-Biz konuşuruz okulda seni tekrar görmek isterim * diye pekekent gülüşünü de atmış.
O sıra dükkanı açıyordum geri dönemedim. Dün gece söylemiştim bizimkilere hangi dönercide çalıştığımı. Zaten sabah sabah kimse gelmiyordu ben de arayayım dedim Ceyda'yı. Aradım açmadı acaba biraz fazla mı samimileştim aramalar felan, dedim içimden. Bi kaç müşteri geldi felan telefondan ses geldi, arayan Ceyda'ydı.
-Alo?
-Beni aramışsınsın hayrola rey mysterio bey
-Yazdığına bakamadım işe gidiyordum da arayayım dedim ee napıyosun?
-Teneffüste bizimkilerle oturuyorum işte sen?
-Ben de öyle bekliyorum işte
Bi süre sessizlik sonra kapatmam gerek diyip kapattım. Müşteri geldi sandı büyük ihtimal fakat sadece kapatmak istemiştim o an. O gün iş çıkışı birde Cemil Usta'ya uğrama kararı aldım. Bazı müşteriler o gün sinirimi bozsa da fazla takmadım. Çıkmaya yakın tanıdık bi sima, Ceyda bizim dükkandan döner almaya beni ziyarete gelmiş...