Dillerinde Allah vardı, yüreklerinde kin ve haset... Kara kaplı kitabın sayfalarına sığınıp,din kardeşlerinin rızklarına, tüyü bitmemiş yetimin hakkına göz koymuşlardı. Tutkuyla,dizginlenmez bir arzuyla yaşananları tesettürle sarıp sarmalamışlar.. Onmaz düşleri keramete yormuşlardı.Her düş biter,an gelir gerçekliğin hakikati galebe çalardı. Olmaz denilenler olur, anarşist bir öğretmencamide vaaz verir, şehvet tesettür dizlemezdi.Bir gelin, arzulu sevişmelerden bedenine yadigar izlere gerekçe arar, birileri o gerçeklerde nice kerametler bulurdu. Sarayına kurulan Üstad-ı Azam Allah! derdi,yalnızca Allah!