Yiyeceklerin yarısını buzdolabına diğer yarısını ise her ihtimale karşı giysi dolabıma sakladım. içeri geçtim oturdum ve bir anda televizyon aklıma geldi televizyonu açtım. Maçın ilk yarısı bitmiş ikinci yarısı oynanıyordu. Bir anda maç yayını kesilmişti ve son dakika haberi yayınlanmaya başladı. Haberde dünyada ölümcül bir virüsün yayılmaya başladığı ve herkesin evlerinde kalması söyleniyordu. Tekrardan annem ve dedikleri aklıma geldi. Annem haklıydı ama acaba annem ve babamın durumları nasıldı acaba ?

Saatime baktım ve saat daha 21 sıralarıydı fakat her ihtimale karşı erken yatıp erken kalkmam gerek diyip uyumaya çalıştım. Sabah saat 7 gibi kalktım elektrikler hala vardı. Dışarı çıkmamam gerektiğini biliyordum fakat evde ne yapacaktım ? Hemen bilgisayarımı açıp internette dolaşmaya çalıştım. Bu virüs işini araştırdım. Virüs bulaşanların 5 dk içinde gözünden ve burnundan kan akıyor ve yarım saat içindede kan kaybından ölüyorlar…

Virüs ülkemize 2 gün önce girdiği tahmin ediliyor ve sadece 2 gün içinde 100 ila 150 bin kişi arasında vatandaşımız bu virüs yüzünden can vermiş. Bu Verinin dün gece yazıldığı ve sadece tahmin olduğuda yazıyordu.

Bilgisayarın başından kalktım ve hemen bütün yiyeceklerimin evin bazı yerlerine sakladım. Yarısı zaten giysi dolabımdaydı. Saatim için yedek pil almıştım her ihtimale karşı hemen onları bir sırt çantasına attım. Evdeki fener, çakı, birkaç kutu yiyeceğide bu sırt çantasına koyup sakladım. Biraz yemek yedim. Saat öğlen 1 sıraları idi televizyonu açtım ama hiçbir kanal yayın yapmıyordu telefon aklıma geldi ama hat çalışmıyordu. Birkaç saat uyumaya çalıştım kalktığımda saat 19’du. Elektrikler kesilmişti. Dolaptaki 3 mumu fenerim sayesinde buldum fakat yakıp yakmama konusunda kararsız kaldım çünkü elimde sadece 3 mum ve 1 fener vardı idareli kullanmalıydım.

Ara sıra dışarı bakıyordum fakat ne gelen nede giden vardı. Apartmandaki diğer komşularla konuşmaya gittim. Apartmanda zaten benle birlikte sadece 5 aile vardı hepsi temiz saf insanlardı yada ben öyle biliyordum. Ben 2. Katta oturuyordum. Hemen bir üst katta yaşlı bir dede ile teyze vardı. Kapılarını çaldım fakat evde değillerdi. 4. Katta Yeni evlenmiş bir karı koca vardı isimleri Hakan ve Çiçekti.

Onların kapısınıda çaldım fakat açan yoktu. Tam giderken kapıyı açtılar ve Hakan silahını bana doğrultup ne istiyorsun dedi ? Olanları anlattım neler yaptığımı ama sadece yiyecek konusunda yalan söyledim. 1 Haftalık yiyeceğim olduğunu ve onunda 2 günlüğünü tükettiğimi söyledim. Onlarda bana 2-3 günlük yiyecekleri olduğunu bir arada durmamız gerektiğini söyledi hemen alt kata gidip 4-5 günlük yiyecek alıp diğerlerini bıraktım çünkü onlara hala güvenemezdim. O geceyi orada geçirdim.

Sabah gene erken kalktım onlarda 5-10 dk sonra kalktılar yemek yedik ama idareli yiyorduk. Telefona baktım hala çekmiyordu şarjıda yarısına kadar inmişti galiba artık bir işe yaramacaktı. Zaten elektrikler kesildiği için televizyonada bakamıyorduk. Öğleden sonra saat 3 gibi kapı çalındı. Delikten baktım 5. kattaki yalnız başına yaşayan Ahmet abiydi. Kapıyı açtım içeri aldık. Elinde biraz yiyecek vardı bizden yardım istemeye gelmişti. 1. Kata gittiğini fakat kimsenin olmadığınıda öğrendik o geceyide birlikte geçirdik. Yiyeceğimiz azalıyordu. Sabah kafama bir silah dayanmış bir şekilde uyandım.

Hakan bana hemen evden çıkmamı yoksa beni vuracağını söyledi. Bende hemen kapıya yöneldim fakat mutfağın kapısının önünde kanlar içinde yatan Ahmet abiyi gördüm. Onlara güvenmemekle iyi yaptığımı anladım. Evime geri geldim paspasın altından anahtarımı alıp kapıyı açtım ve kapıyı kilitledim sürgüyü çektim. Olanları düşünmeye başladım. Büyük ihtimalle sabah Ahmet abi yiyecekleri almaya çalışırken Hakan onu yakaladı ve bu yüzden vurdu. Peki Ahmet abi madem yiyeceklerimizi çalacaktı neden bize yiyecek getirdi diye düşündüm ve aslında bize o yiyecekleri yem olarak kullanıyordu. Evinde daha fazla yiyecek olabilir diyip hemen onun evine gittim. Kapı kilitliydi. Anahtar Ahmet abide kalmıştı büyük ihtimal.

Hemen bir plan yapıp Hakanların kapısını çaldım “Ne istiyorsun” dedi. Ona Ahmet abinin ölüsünü çıkarmaya yardım edebileceğimi ama karşılığında 1-2 konserve istediğimi söyledim. Kabul etti kapıyı açtı silahını bana doğrultmuştu. Hemen Ahmet abinin kollarından tutarak dışarı çıkardım. Karşılığında konservemi istedim şüphelenmesin diye fakat hemen kapıyı kapattı ve ordan ayrılmamı yoksa beni vuracağını söyledi.

Bende hemen Ahmet abinin ceplerini yokladım anahtarı buldum ve evine gittim içeri girdim. Hemen buzdolabına baktım 2 haftalık erzak vardı. Benim gibi düşünmemiş ve saklama gereği duymamış. Hemen yiyecekler için bir çanta bulup hepsini içine yerleştirdim. Evi biraz daha aradığımda birkaç pil, mum ve birkaç şişede su buldum. Bulduklarımıda alıp oradan ayrılırken ayakkabılığın üzerinde bir kutu gördüm içini açtığımda 3 kurşun ve 1 silah buldum, bu çok güzel olmuştu. Tekrar evime gelip bütün kilitleri kitledim ve o geceyi evimde geçirdim.

Sabah erken kalktım her zamanki gibi. Yemeğimi yedim ve bir plan yaptım amacım Hakanlardaki yiyecekleri almaktı. Silahımı Belime koydum ve Hakanların evine gittim elimdede 1-2 günlük yiyecek vardı. Bende Ahmet abi gibi yapacaktım fakat bu sefer onu evime getirip orada öldürecektim. Kapıyı çaldım elimdeki yiyeceklerden daha fazla olduğunu fakat onlarla bir arada bulunmak istediğimi söyledim. Kapıyı hemen açtı elimdekileri aldı ve “Diğerleri nerede? Göster!” dedi. Aşağı doğru inmeye başladık, kapıyı açtım buzdolabına tuzak olarak koyduğum 1 haftalık yiyeceği gösterdiğimde hemen beni kenara itip yiyecekleri almaya başladı bende tam o sırada belimden çıkardığım silahım ile onu kafasından vurdum.

Hakan’ı hemen kapının önüne koydum mutfaktaki silahı ve Hakandaki anahtarı arayıp buldum yukarı gidip kapıyı açtım Çiçek bana Hakan diye seslendi. Birden Karşıma çıktı. Silahımı ona doğrulttum. Onu vurup vurmama konusunda kararsızdım. Bana hemen “Beni vurmasan seninle birlikte olurum hem Hakan’ı da sevmiyordum” dediğinde ona “Bugün kocasına ihanet eden yarın banada eder” dedim ve onu da vurdum.

Hemen evi aradım bulduğum bütün yiyecekleri aldım Mutfakta 2 tane çakmakta vardı. Onlarıda alıp oradan ayrıldım. Aşağı indim Hakan kapının dibindeydi. Kapıyı açtım içeri girdim. Elimdeki her şeyi salona getirdim. 3-4 haftalık yiyeceğim 2 mumum 2 çakmağım 1 el fenerim 5-6 litre suyum vardı. Aslında Hala musluktan su akıyordu fakat içip içmeme konusunda kararsızdım. O evde 2 hafta daha kaldım ve sabah kalktığımda kalan yiyeceklerimi ve işime yarayacak eşyalarımı alıp dışarı çıkmaya karar verdim.

Öğlen olduğunda hazırdım. Çantamı aldım kapıyı açtım ve dışarı çıktım. Sokakta her zaman ki gibi kimse yoktu. Nereye gidebileceğimi düşünmemiştim. Hemen bir araba aramaya başladım. Heryer araba doluydu fakat hepsinin içinde virüs yüzünden ölen insanlar vardı. Biraz daha ilerledikten sonra bir tane terk edilmiş araba buldum anahtarı üzerindeydi birazda benzini vardı. Ama hala nereye gidebileceğimi bilmiyordum. Yolda ilerlerken virüs yüzünden ölmüş binlerce kişi gördüm. Demek ki hala tedavisi bulunamamıştı. Yada bulundu fakat bize ulaşmadı.

Aklıma Ankara’ya gitmek geldi. Zaten ben Bursa’da yaşıyordum fazla uzak sayılmazdı 7-8 saat içinde orada olabileceğimi fakat dinlenir ve benzinlik bulmaya kalktığım zaman bu süre 1 gün olucaktı büyük ihtimal. Hemen yola koyuldum. Bursa dışına çıkmıştım ve hala yaşayan bir insana ulaşamadım. Belki de yaşayanlarda saklanıyordu. Bileciğe vardığımda güneş batıyor ve benzin bitmek üzereydi. O geceyi arabanın içinde geçirecek ve sabah erkenden bir benzinlik bulup yola devam edecektim. Yemek konusunda hala bir sıkıntı çekmiyordum 1-2 hafta daha çekmeyecek gibiydim.

Sabah kalktığımda güneş yeni doğuyordu. Arabayı çalıştırdım ve yola koyuldum. ileride bir benzinlik gördüm oraya vardığımda benzinimi aldım tam gidecekken neden buradan bir şeyler almayayım diye düşündüm. Kepenk gibi bir şey yoktu zaten alarmıda pek umursamadım. Camı kenardan aldığım bir taşla camı kırdım ve içerisinin zaten yağmalandığını gördüm. Yerdeki 2 şişe suyu ve bagajı doldurana kadar yiyecek, içeçek, cips, çikolata aldım ve oradan ayrıldım.

Yiyecek konusunda sıkıntı çekmiyordum ama… Konuşacak kimsemde yoktu. Bazen yolun kenarında virüsten ölmüş insanlar görüyordum. En başta önemsesemde şuan umrumda bile değil. Artık hiçbir şeyi umursamıyorum. Bilecikten çıkmama az kala Eskişehir’e mi yoksa Bolu’ya mı gitmem gerektiğini düşünmeye başladım. Bir süre sonra Eskişehir’e gitmeye karar verdim çünkü orada yaşayan insan bulma ihtimalim daha yüksekti. Eskişehir yoluna girdiğimde korkunç bir şey gördüm.

Bu nasıl olabilirdi girişte 3 kamyonet ve üçününde kasası ölü insanlarla doluydu. Uzaktan baktığım için beni göremezlerdi. Yada ben öyle düşünüyordum. Biraz daha yaklaşmak istedim fakat fazla yaklaşmış olmalıyım ki bir anda bir kamyon durdu, o durunca diğerleride durdu. Ben ise o şaşkınlıkla devam ediyordum ve artık beni kesin görmüşlerdi. Arka koltuktaki çantamı hemen yolun kenarındaki çukura fırlattım.

Ne yapmam gerektiğini düşünmeye başladım. Zaten aramızda 70-80 metre vardı fakat onlar kamyon kullandığı için beni yakalamaları imkansızdı. En iyisi onlarla konuşmak kötü bir şey sezdiğimde hemen kaçmaya çalışırım diye düşündüm. Yanlarına gittiğimde 2 kamyonu erkek birini ise bir bayan kullanıyordu. Bu beni şaşırtmıştı. Biraz konuştuktan sonra isimlerinin Mehmet, Furkan ve Özlem olduğunu öğrendiğim bu 3 kişinin anlattığına göre bir evleri varmış orada 15-20 insanın yaşadığını söylediler. Yiyeceklerinin olduğunuda fakat onlara katılmam için biraz yiyeceğimi paylaşmam gerektiğini söylediler.

Hemen bagajımdaki çikolata, cips ve biraz içeceği gösterdim fakat çantamdaki yiyecekleri, eşyaları ve silahımdan onlara bahsetmedim tedbirli olmam gerekiyordu. Onlara hemen güvenemezdim. Onlara kamyondaki ölüleri sorduğumda kamyonları bulduklarında orada olduklarını, kamyonları ise yarım saat önce bulduklarını bahsederken Furkan’ın burnundan ve gözünden biraz kan gelmeye başladığını fark ettik. Mehmet ise hemen belindeki silahı çıkarıp onu vurdu. Sonra Silahı bana doğrultup arabanın anahtarlarını alıp Özlem’le birlikte oradan ayrıldılar.

Bende hemen çantamı fırlattığım çukura koşup çantamı aldım ve onların gittiği yoldan devam ettim. Çantamda sadece 2-3 litre suyum vardı. Birazda yiyecek ve birkaç eşya. Geriye kalan su ve yiyecekler arabada kalmıştı. 2 saat yol yürüdükten sonra saatime baktığımda saat öğleden sonra 3’tü. Bir anda burnumdan kan gelmeye başladığını fark ettim ve bir anda yere çöktüm silahımı çıkardım ve kafama dayadım.

Kafama sıkmak ve acı çekmeden ölmek istiyordum. Bir an duraksadım evet burnumdan kan geliyordu fakat elerimi gözüme attığımda kan olmadığını fark ettim. Öğlen sıcağının sebep olabileceğini düşündüm sonuçta 2 saat boyunca hiç durmadan yürüyordum. Çantamdaki suyu idareli kullanmam gerektiği içinde hiç içmemiştim. Hemen suyu çıkarıp biraz su içtim birazda yemek yedim.

Yola devam etmeliydim. yarım saat daha yürüdükten ilerde bir benzinlik gördüm. Çok sevinmiştim. Hemen koşup oraya vardığımda ise Mehmet ve Özlem’in ölü bedenleri ile karşılaştım. ikisininde alnından bir kurşunla öldürüldüğünü fark ettim. Kim bunu yapmış olabilirdi ki ? Mehmet’inde silahı vardı fakat üzerini aradığımda bulamadım. Arabada ortalıkta yoktu. Benzinliğin marketine girdim 2 litrelik su ve biraz daha yiyecek aldım. Daha fazlasını alamazdım çünkü arabam yoktu. O geceyi orada geçirmem gerektiğini düşündüm.

Marketin en arka taraflarında bir yere gittim ve çantamı yastık olarak kullanıp yerde yatmak zorunda kaldım. Sabah kalktığımda her tarafım tutulmuştu ve kafamı sol tarafa oynatamıyordum. Yemeğimi yedim ve çantamı alıp oradan uzaklaşmaya karar verdim. Ayağa kalktım marketten tam çıkacakken bir adamın benim dün kullandığım arabama benzin doldurduğunu fark ettim. Elimdeki silahımı aldım ve sırtına iki el ateş ettim.

Arabamın bagajını açtığımda hiçbir şey yoktu bütün yiyeceklerimi almışlardı. Arabama bindim ve düşünmeye başladım. Eğer adam tekrar buraya benzin doldurmaya gelmişse büyük ihtimalle kaldığı yada kaldıkları yer yakında olmalıydı. Adamın üzerini aramaya karar verdim. Alışmıştım zaten herkesin üzerini arıyordum. Üzerinde anahtar buldum. işime yarayabileceğini düşünüp cebime attım ve yola devam ettim. Ankara’ ya gitmek istiyordum sadece. Aynı yoldan devam etmeye karar verdim. 15 dakika gittikten sonra yolun sol tarafında bir çiftlik gördüm.

Önce uzaktan izlemeye karar verdim fakat arabamı fark eden olabilirdi. Bu yüzden arabamı yolun az gerisinde gördüğüm çalıların oraya park etmeye karar verdim. Arabamı park edip geri geldikten sonra izlemeye koyuldum. Çiftlik evinden bir kadın çıktı elinde biraz yemek vardı. Elindeki yemekle birlikte ahıra girdi. 5-10 dakika sonra ahırdan çıktı ve evine geri döndü. Gece olmasını bekledim. Gece olduğunda ise ahıra girip ne olduğuna bakacaktım. Saat gecenin 2’si olduğunda hemen işe koyuldum. Ahıra girdim, karanlıktı cebimden çıkardığım fenerle içerisini aydınlattım ve karşımdaki manzarayı görünce şok oldum.

40’lı yaşlarda bir adam kafesin içinde her tarafı yara bere içinde yatıyordu. Onu uyandırmadan dışarı çıkıyordum ki öğlen gördüğüm kadın elinde bir tüfekle karşımdaydı. Hemen elerlimi kaldırdım ve “Merhaba” dedim. 1-2 dakika yanıt gelmedi. Sonra bir anda arkamı dönmemi söyledi arkamı döndüm ve beklemeye başladım. Bana yaklaştığını duyuyordum. Kafama tüfekle vurmuş olacak ki bayılmışım.

Sabah gözlerimi açtığımda ahırdaki adamın yanındaki kafesteydim. Üzerimi aradığımda ne silahım ne fenerim nede çakım bendeydi. Beklemeye başladım. Kafesteki adam ise hala uyuyordu. 1-2 saat sonra kadın ahırdan içeri girdi. Elinde bir tabak vardı onuda yanımdaki adamın kafesinin içine koydu. Bana kim olduğumu nerden gelip nereye gittiğimi sordu. Olanları anlattım.

Ben: “O adam kim ?”
Kadın: “3 gün önce ahırın kapısında bu şekilde buldum.”
Ben: “Neden ona yardım ediyorsun sonuçta onu tanımıyorsun ve yiyeceğini paylaşıyorsun.”
Kadın: “Konuşacak birilerini aradığım için ona yemek verdim ve ona henüz güvenmediğim için kafese koydum.”

Böyle konuştuktan sonra ahırdan çıktı ve 10 dakika sonra elinde 1 tabak yiyecek ile geldi ve tabağı bana uzattı. Bende nerdeyse 1 gündür hiçbir şey yemediğim için hemen tabağı alıp yemeye başladım. Bu yiyecekleri nerden buldun diye sorduğumda bana büyük bir deposu olduğunu ve tamamen kuru gıda bakliyat ile dolu olduğunu ve arada bir şeyler ektiğini söyledi.

Şuan işteyim akşam 8.30da yeni partlar gelicek. Yarıda birakmam. Akşam sizi entryye bogucam...

---DEVAM

Beni ne zaman dışarı çıkaracaksın diye sordum. Bana sana güvenmem lazım dedi ve gitti. Adam ise hala yerde ölü gibi yatıyordu. Ölmüş olabileceğini düşündüm. Ama ona uzanıp dokunamıyordum. Akşam olduğunda uyudum. Gece bir anda kadın baş ucuma gelip beni uyandırdı. Çiftliğe 3 adamın geldiğini ona yardım etmemi istedi. Kabul ettiğimde Silahımı bana verdi. Ahırın giriş kapısının arkasına saklandık ve onları bekledik. 3’ü birden içeri geldi kafesteki adamın yanına gittiler.

O sırada ben ve kadın ateş etmeye başladık. 2si ölmüştü birisi hala yaşıyordu fakat kan kaybından ölmesi uzun sürmezdi ama tedbirli olmak için 3’ünü birden kafese kilitledik. Sadece 2 kurşunlu bir silahları ve küçük bir su şişeleri vardı. Silahı aldık ahırdan çıktık ve kapısını kilitledik. Kıza şimdi ne olacak dercesine baktım.

Bana istersem onunla birlikte evde kalabileceğimi söyledi. Canıma minnetti birkaç gündür arabada orda burada yata yata zaten her yerim ağrımaya başlamıştı. Hemen kabul ettim, içeri geçtik 5 oda vardı evde, her odada bayağı büyüktü. Ona burada tek mi yaşıyorsun diye sorucaktım fakat kendine konuşacak birilerini aradığı için o adama yardım ettiğini söylediği aklıma gelinde sormaktan vazgeçtim.

O sıra bana odaları gezdirmeye başladı banada bir oda verdi ve banyo yapmam gerektiğini ve birazdan bana kıyafet getireceğini söyledi bende hemen odamdaki banyoma girdim suyu açtım su soğuktu ama çok iyi hissettirmişti. Banyoda yarım saat kaldım çıktığımda yatağımın üzerinde bir yığın erkek kıyafeti gördüm. Hemen üzerime bir şeyler giydim ve odadan çıktım. Kız beni daha doğru düzgün tanımadan evine aldı yiyecek giyecek verdi fakat ben hala ismini bile bilmiyordum.

Onu aramaya başladım. Evin dışına çıktım ahırın kapısının açık olduğunu fark ettim ve hızlı bir şekilde içeri girdim kız içerde kafesteki adamları kontrol ediyordu. Yanına gittim ve

+Bana çok yardım ettin bense sana bırak teşekkürü ismini bile sormadım.
-ismim Eylül sana yardım ettim çünkü tek başıma yaşamaktan sıkıldım.
+Kimsen yok mu ? diye sorduğumda hafif yüzünü asarak
-Kocam virüs yüzünden öldü dedi, bende baş sağlığı diledim. Biraz sessizlikten sonra bana
-istediğin kadar kalabilirsin artık tek başıma yaşamaktan sıkıldım.

Bunu söylerken sanki bana yalvarıyordu. Virüs ülkemize gireli 1 ayı geçmişti, demek ki kocasını virüsün ilk zamanları kaybetti ki bu kadar yalnız hissediyor kendini diye düşündüm. iyi birinede benzediği için kabul ettim, zaten o sormasa ben kalabilirmiyim diye soracaktım.
Bu konuşmadan sonra bir daha ahıra ne olur ne olmaz diye girmemeyi önerdim sonuçta içerde 4 ölü bedeni vardı ve bunları taşımak istemiyordum. Ahırın kapısını açmamasını söyledim vekapıyı kilitleyip eve geri döndük. Eve girdik

E: Çok teşekkürler, beklide sen olmasaydı…
+Ne demek sonuçta banada zarar verebilirlerdi.
-Ben acıktım yemek yapıcam sen evin içerisinde gezinebilirsin.
+Peki

Evin içini zaten gezdirmişti. Ne yapabilirim diye düşünmeye başladım ve aklıma buraya getirmediğim arabam geldi ve gidip onu almam gerekiyor, ileride lazım olabilir. Eylül’e haber verip arabamı almak için dışarı çıktım. Arabamı park ettiğim yere geldiğimde arabam yoktu. Buraya park ettiğimden emindim. Kim almış olabilir diye düşündüm fakat sıradan biri gelip almış olabilir dedim ve hüzünle birlikte eve geri dönmeye karar verdim

Çiftliğe yaklaştığımda arabam camı kırılmış bir şekilde ahırın önündeydi. Ahırın kapısı açıktı. Hemen ahıra koştum bir adam daha yeni öldürdüğümüz adamlara bakıp sinirden bağırmaya başladı. Tam ahırın kapısını kapatıp onu oraya kilitleyecekken, Eylül “Demek araban bu” diye bağırdığında adam arkasını döndü ve silahını bana doğrulttu.

Eylül’e hemen buraya gelmesini yoksa beni vuracağını söyledi. Eylül yanıma geldi, arkama geçti. Adam kafeslerin anahtarını istedi. Eylül anahtarı adama doğru attı. Adam bize kafeslere girmemizi söyledi. Geçmek istemiyordum 3 adımda yanıma geldi silahı alnıma doğrulttu ve “Demek girmek istemiyorsun” dedi. Silahı Eylül’e doğrulttuğunda elimi silaha attım.