Olay dün akşam başıma geldi sıcağı sıcağına anlatıyorum

Resimdeki pastayı hepiniz bilirsiniz. Canım ondan çekti, uzun zamandır da annemle vakit geçirmiyoduk.

Dedim anne hadi bisküvili pasta yapalım.
Yapalım dedi. Ben pastaya başlamadan lettopumu mutfağa getirdim.

Eski yıllardan şarkılar indirmiştim -hepinize tavsiye ederim çok güzel şarkılar var -

Annem onlardan sever diye
Ah Nerede Vah Nerede
Bu Ne Dünya Kardeşim
Etme Eyleme
...
diye uzayıp giden bi şarkı listesi yaptım ve başladık pastaya.

Ben pudingi karıştırırken o da bisküvileri hazırladı falan. Konuşuyoruz işte, bu arada baya kafa kadındır espri falan yapar.

Neyse ben eski şarkılar da çok güzel şimdikilerin hepsini toplasan böyle güzel olmaz dedim. O konuda konuşurken annem zevkine göre bi şarkı aç bakalım ama rap olmasın dedi.

Benim de en sevdiğim şarkı:
TNK - Yine Yazı Bekleriz
(Ölmeden önce mutlaka dinleyin.)

Ben hayatımın en zor dönemlerini bu şarkı eşliğinde ağlayarak geçirdim o yüzden ne zaman dinlesem çok mutlu olsam bile bi ağlama gelir. Açtım işte dinlemeye başladık. Puding işi bitmişti o sırada annem bisküvileri diziyo bende dikiliyodum.

Melodiyi duyar duymaz bi hüzün geldi, şarkıya eşlik etmeye başladım, şarkıyı söyledikçe gözlerim doldu ve şimdiye kadar dinlediğim en anlamlı şarkının en güzel sözleri başladı.

Belki unuturuz onu
Tüm kasımdan kalma çiçekler gibi
Arasına koyarız
Şarkı yazdığımız kırık hayaller saklı defterin

Belki de saklarız onu
Kalbimizde bir delik açar gibi
Belki denize ulaşır
içimizdeki nehirler bir gün

Yine yazı bekleriz...

Burayı söylerken gözlerim iyice doldu, olanlar geldi aklıma çok kötü oldum. Ağlamamak için kendimi tutmaya çalıştım ve ben yoruldum diyip salona kaçtım.

Gözyaşlarımı sildim ve tekrar mutfağa gidip pastayı donması için buzdolabına koydum.

Gelenek bozulmasın, bu da böyle bi anımdır

Anneme ayar versem şukuya boğmuştunuz