beyaz gece

Görünümünü değiştirip kanatlarını gizleyen, Orial insanların arasına karışmaya çalışacaktı melezde olsa kendisinin ait olduğu insanların arasında onları daha iyi tanıyacağı düşüncesindeydi. insanları cennetten izlediği yıllar boyunca daha yeni yavaş yavaş anlamaya başlamıştı. Zayıflıkları insanlardan uzaklaşmasına neden oluyorsa da kendi ırkının içinde çok kısa bir gezintiden sonra huzurlu yalnızlığına döndü. Ziyaretine ilyan’ın geldiğini fark etti, güzelliği karşısında kısa süreli bir şaşkınlık yaşasa da karşısında kinin en sevdiğine hakaret etme küstahlığını dahi gösteren ilyan olduğunu hatırladı. Kanatlarını açıp mızrağını kaldırarak “ defol lanetli” ilyan ise yaralı bir ceylan gibi ağlamaklı bir ses tonuyla Tanrıya söylediklerinden pişmanlığını anlattı. Yardım istiyordu Orial’dan, “ yalan söylüyorsun lanetli def ol.” Diye tekrarladı sözlerini en sevdiğine yaptığı saygısızlık Orial’ın bile kalbini yaralamıştı.” Cennetten insanlar gibi sizi de yıllardır izliyorum insanlardan daha aşağıdasınız sadece yasak olanları yapıyorsunuz! En son ne zaman doğruyu konuştun ilyan söylesene ne zaman? ” ilyan biraz daha kıvrandı ama faydasızdı, yanında akan sudan içmek için eğilen Orial kana kana içerken ilk kez susuzluğun insanlarda nasıl bir etki yaptığını anladı. Bu hisler ona çok uzaktı tabi bir zamanlar artık efsanevi yeteneklerinin yanında bir de insani zayıflıkları vardı. Dünya da iken zayıflıkları daha ağır basmaktaydı ve ilyan’ı yanından kovduktan sonra yeniden insanların arasına gitti ve ilk gelişinin aksine şeytanların uzun yıllar boyunca ne kadar iyi çalıştığını fark etti. insanlar yaptıkları heykelleri birbirlerine tanrı olarak sunuyor ve taş parçalarına tapınmaya çağırıyorlardı. Şahit olduğu manzara karşısında gözleri doldu ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Hiç âdeti olmamasına rağmen içinden taşa tapan insanlara küfretti. Tanrı gibi tapındıkları taşlar basit heykellerdi ve göze dahi hitap etmiyorlardı. Şahit olduğu olay canını çok yakmıştı ve derhal uzaklaşmak istiyordu duygularına dokunduğu insanların hırslarını nefretlerini hissettikçe insanlardan kendinden daha fazla nefret ediyordu. Şehir kapısından çıkarken ilk şahit olduğu olaydan çok daha vahim bir manzaraya tanık oluyordu üç güzel bakire ucuz taş parçaları için kendi rızalarıyla kurban oluyorlardı. Kızlar cennetteki huriler kadar güzellerdi oysa. içlerinden birinin duygularına dokunarak onları anlamaya çalıştı ve yaptığında çok daha kötü hissetti kızda hiç kötülük yoktu sadece saflık ve katıksız aptallık, diğer ikisi de aynı onun gibiydiler. Gerçek karşısında kendisini çaresiz ve ucuz bir canlı gibi hisseden Orial ilk geldiği mağaraya geri döndü ve ağlamaya başladı.

Bu düşüncelerle kendisini iyice bunaltan Orial acaba inançlı ve temiz bir insan bulabilir miyim belki güzel bir eş bile bulurum umuduyla gökyüzüne doğru kanat çırptı. Eş istemesinin nedeni şehvet değil insanların belki de tek imrendiği yanı olan çocuklardı çocuklar harika yaratıklardı ve melekler kadar saf olmaları Orial hala umut var mı acaba diye düşündürüyordu. Kanatlarını usul usul çırparken bir çobanın koyunlarından biri ile birlikte olduğunu görünce tekrar kan beynine sıçradı ve hiddetle yere yıldırım çaka çaka indi. Rengarenk şimşekrin biraz daha düz bir bumerang gibi kanatlarının etrafında dolaşırken yumuşacık taze yemyeşil çimlere ayak basmıştı. Bu olayı gören çoban hemen yere kapaklanıp” büyük melek yalvanırım beni bağışla, Tanrı aşkına beni bağışla” bu cümleler özellikle melek kelimesi Orial çok derinden sarsmıştı çok uzun bir süredir kimse melek yanına vurgu yapmıyordu, bir anda dondu kaldı. Çobanın eli yüzü çamur içinde hali ve bakımsız saçlarının yanında iğrenç nefesi Orial iyice kızdırmıştı, her zaman her canlının temiz olması gerektiğine inanırdı. Söze girerken çobanın yine çamur içinde ki kahverengi ile sarı arası saçlarına bakıyordu. “ aptal iğrenç yaratık madem inançlısın neden bir koyuna tenezzül ediyorsun neden insan hariç her şeye benziyorsun?” Çobanın orman toprakları rengi gözlerinden yaşlar süzülürken savunması olmayan durumunu savunmaya çalışacaktı. Duygularına dokunduğunda tanrıya inanç duygusuna sahip olduğunu görünce öfkesi bir kat daha artı.” Yalvarırım affedin, hayatım boyunca hiç kadınım olmadı. Çok çirkin bir adamım ne yapayım eğer Tanrı beni bu kadar çirkin ve pis yaratmasaydı bende böyle şeyler yapmazdım.” Çobanın son cümlesi hayatında kurduğu son cümle olmuştu, her hangi birinin kendi hatasından dolayı veya başka bir sebepten ne olursa olsun Tanrıyı suçlaması Orial’a yapılabilecek en büyük küfürdü ve çobanı oracıkta daha fazla konuşmasına fırsat vermeden öldürdü ve hemen ardından güzelce gömdü. Bu arada koyunların etrafa dağılmış olduğunu gözlemledi, koyunları bir araya toplayıp güneş batana kadar otlattıktan sonra tüm koyunları sahibine çobanın kılığına girerek teslim etti. insanların boş yere girdikleri günahlara ve yaptıkları aptalca işlere bir türlü anlam veremiyordu. Çobanı son öldürülmeden hemen önceki hali korkudan altına yapışı ve ağlayışı kadar iğrençti fakat hakareti ölümünü haklı kılıyordu ama işlediği cinayet git gide insan tarafının ağır bastığını kanıtlıyordu. Dünya hayatında bir canavara dönüştüğü için kendi kendine hayıflandı.

Mağaraya döndükten sonra dünyaya ayakbastısından beri kendisine ne çok keyif veren şeyi, yeşil yumuşak çimenlerin üzerine uzanıp gökyüzünü ve butları seyretmeye başladı. Bu arada dünyaya geldiğinden beri yaptıklarını muhakeme ediyordu, kendi kendine yüksek sesle kesinlikle tam bir canavar oldum dedi. Bu düşüncelere dalmışken Erial varlığını hissetti ve iblisin gelişini iğrenircesine süzdü. Erial küstahlık ederek söze başladı. “merhaba, cennetten ayrılmak çok üzücü fakat bir insan olarak bunu seçmen çok onurlu saygı duyduğum yegane insansın Orial ve melek olduğun zaman da saygım hep seninleydi.” Gözlerini kızıl alev toplarına dikti ve “ senin gibi bir lanetlinin saygısına ihtiyacım yok, En sevdiğim beni cennetten atmadı fakat sizi kovdu ve ben artık günahsız değilim bir katilim…” Konuşmanın gidişatı Erial tam istediği gibiydi ve yüzünde iğrenç bir kötü adam gülümsemesi belirdi. iyice küstahlaşarak” Bize katıl Orial, gördün insanlar günahkar insanlar pislik bu ucuz yaratıklar cenneti hak etmiyorlar. Kendine bir bak sen onlardan fazlasın fakat bu Tanrının senin ruhun yarısını alıp günahkar bir ruh verdiği gerçeğini değiştirmez. Sana daha sonra cennete sunduğu hediyeler ise seni sevdiği anldıbına gelmez. Tanrı sana verdiği insan ruhuyla seni lanetledi ve seni günah işlemeye mahkum etti ki seni de cezalandıra bilsin bu tanrının oyunu o yaratığı hiçbir varlığa değer vermez. Her şey çok büyük bir oyun Tanrının eşsiz eğlencesi bize katıl önce ucuz insanlığı yok edelim sonra da bu oyunu bozalım. Sana bir yolda hizmet etmekten fazlasını sunuyorum Orial hükmetme şansı sunuyorum bize katıl ve hükmet…” Erial sözlerine aslında hiç konuşmuyormuş gibi kayıtsızca dinledikten sonra bir süre bekler ve hemen ardından kahkahalara boğulur. Gülerken mağaranın duvarları sarsılmaya başlamıştı adeta sarhoş edasıyla Erial’ın tüm sözlerine gülüyordu.” Yalan söylüyorsun, o kadar basit bir yalancısın ki En sevdiğimi suçluyorsun sen lanetlenmiş ucube o gördüğün canlılardan üstün olabilirsin fakat En sevdiğimin kibrini sınamak için önlerinde eğilmeni istemiş olabileceğin düşünemeyecek kadar aptal ve kendini beğenmişsin. Dünya geldiğim günden itibaren ve öncesinde işledikleri günahları izledim hiç biri sizin kadar dibe batmamış. Çok az insan bilerek ve isteyerek günah işliyor ve hiçbir insan Tanrı’yı görüp de sizin gibi sapmadı sen aşağılık lanetli cezaların en ağırını hak ediyorsun. Cennette hizmet edeceğime cehenneme hükmederim mantığını yaşıyorsun belki ama unutma aptal kendi hapishanene hükmedemeyeceksin. Kırmızı gözlerinle bile sıcak karanlık alevlerde dans edemezsin orada sadece saf ceza var. “ Bu sözler Erial yüzünü buruşturmasına neden oldu ama Orial sözleri henüz bitmemişti ve devam etti.” Cennetten ayrıldım çünkü ben özel değilim hiçte özel olmadım olsaydım En sevdiğim beni günahkar bir yaratığa çevirmezdi. Tanrının bahçesini terk ettim çünkü eğer dünyaya gelirsem bana sunulan hediyeleri hak ediyor muyum diye görebilecektim ve gördüm ki hak etmiyormuşum Fakat hiçbir insanda hak etmiyormuş. insan olan hiçbir canlı ben de dahil en sevdiğimin şefkatini hak etmiyor. insanlar en sevdiğimin bahçesinde ki küçük haşaratlar olacaklar ve kirlilikten başka bir işe yaramayacaklar. Aşağılık lanetli sana yardım edeceğim fakat senin gibi kibirden veya nefretimden değil en sevdiğime olan sevgimden sana yardım edeceğim. Tanrımın bahçesini insanlar tarafından ve benim gibi bir günahkarla kirletilmemesi için sana yardım edeceğim. Erial gözleri fal taşı gibi açıldı ve son duyduklarına inanmaya çalıştı . en güçlü melekten bile daha güçlü Orial onun yanında olacaktı ve bunu tanrı için yapacağını söylüyordu. Sözlerine devam etti.” Size katılacağım lanetli iblis fakat sizin yaptığınız gibi yapamayacağım , asla yalan konuşmayacağım insanları gerçeğin kendisi ile yüzleştireceğim, gerçeğe göre insanlık Tanrının bahçesini hak etmiyor ve orada haşerelik edip kirletmekten başak bir işe de yaramazlar. “