Bir bahar günüydü. Tabiri caizse fakirliğin daşşaklarımızı büzüştürdüğü ama kuyruğumuzu dik tutmaya çalıştığımız zamanlardı. Sabah 10 sularında evde kahvaltı için gerekli malzemelerin ekgibliğinden yakınıp malum marketin yolunu tuttuk. Gerekli malzemeleri uzun hesaplamalar sonucu sebete attıktan sonra o ulu zatın huzuruna çıkmak için birer birer adımlarımı hızlandırdım.

Beyler burda mısınız bi ses verin duvara anlatmayım.