Bayım bayım baydı. Okuyamadım 3-4. Entrynden sonra amk

rezızzjıznz

seri yaz hadi. sardı oku yalım

Riyad mahREZ

Yaz bro beklemedeyim

-HL- Neymiş o rican?
-B- Önünde iki seçenek var
-B- Birincisi ya kızımı mutlu edeceksin
-HL-ikincisi ne?
-B- Ya da gördüğün son surat benimki olur.
Şimdi karşımda iki tane gibik seçenek vardı ikiside birbirinden klişe. Sanki yeşilçam filmi dıbına koyayım
-HL- Kızını mutlu edeceğim ama bir şartım var.
-B- Şart mı?
-HL- Beni serbest bırakacaksınız
-B- Tamam tamam kabul yeter ki mutlu et kızımı.
Elini uzattı bana tokalaşmak için. Tokalaşmadım, bir süre bekledi sonra elini indirdi ve gel benle dedi.
Kapıya doğru yöneldik. Daha sonra binadan çıktık.
Merak etmiştim şu binayı arkamı dönüp bi baktım.
O ne dıbına koyayım cennet mahallesindeki evden halliceydi soktuğumun binası. Daha eski püskü bişey bulamamışlar heralde.
-B- Sakın bana bir oyun oynamaya çalışma
gibtiğimin ihtiyarı en büyük oyunu sen oynadın bana. Neyse dur bakalım senin sıran da gelecek.
Binanın önünde siyah bir araba bekliyordu.Şoför kapıdan indi ve arka kapıyı açtı.
-B- E hadi ne bekliyorsun bin
Arabaya doğru yöneldim.Her şey saçma geliyordu. Daha az önce onların gözünde pisliğin biriydim.Şimdiyse bir soylu gibi davranıyorlardı bana.
Beni evimin orada bıraktılar. Evin önüne de bırakmıyor pekekentler yarım yamalak iş yapıyor.
Binaya girdim.
-KH- Oooo Hattusalordu nerelerdesin
-HL- Sorma Hüsnü abi işlerim vardı.
-KH- Ne işiymiş o bakalım
pis pis sırıtıyordu
-HL- Önemli bişey değil abi
-KH- Peki madem, haydi selametle
Merdivenleri çıkıyordum.Şu merdivenleri çıkmak zulümdü bana çık çık çık çık bitmiyor nasıl merdivense. insan asansör yaptırır dıbına koyayım.
Sonunda varmıştım benim dairenin kapısına. Paspasın üzerinde bir zarf vardı ve üstünde adım yazıyordu...

Zarfı aldım ve kapıyı açtım. Acaba ne vardı zarfın içinde. Hızlıca ayakkabılarımı çıkardım ve salona girip kendimi koltuğa fırlattım adeta.Özlemiştim evimi,en çok koltuğumu özlemiştim. Ayağımı sehpaya atıp koltukta uzanmayı, Fıstığımı yerken soğuk biramı yudumlamayı. Hepsini çok özlemiştim,bu ev bana ailemden miras kalan tek şeydi. içinde geçmişti 25 yılım.Bu evde büyümüştüm, herhalde bu evde de ölecektim diye düşündüm.O değilde neredeyse ölüyordum son birkaç günde. inanamıyordum hiçbir şeye...

Zarfı açtım. içinden biraz para çıktı. Biraz dediysem de daha önce hiç görmemiştim bu kadar parayı bir arada. Birde not vardı. Notta şunlar yazıyordu

Hattusalordu, sakın bir hata yapayım deme.
-B-

yannanımın başına bak beni tehdit ediyor.Ama ben ona biliyordum yapacağımı. Neyse, gittim dolaptan bikaç tane bira aldım. Masanın üstünde duran fıstığıda alıp salona döndüm.Tam koltuğa uzandım ayaklarımı da sehpaya uzattım rahatıma bakacağım kapı çaldı.
Ben böyle işin dıbına koyayım.Her şey mi zıt gider arkadaş
Biraları ve fıstık kasesini sehpaya koyup. Kapıyı açmaya gittim, içimde bir korku vardı yine mi bir şeyler olacak diye. Umursamayıp açtım kapıyı.

Korkum boşa çıkmıştı. Karşımda üst komşum Hatice Teyze bana bakıyor ve gülümsüyordu. Elinde de bir tabak yaprak sarması vardı.
-HT-Evladım yaprak sarması yaptım. Kokmuştur şimdi al ye.
-HL- Sağolasın Hatice Teyze. Ekgib olma
Bi sen ekgib ol Hatice Teyze ekgib olma dediğime bakma sen.Bi sen ekgib ol bi rahat bırakın beni artık. Hatice Teyzeye son bir kez teşekkür edip kapıyı kapadım. Sarma da hakkaten güzel duruyordu. Biranın yanında fazla iyi gitmezdi en iyisi sonra yerim acıkınca. Sabah sabah bira içiyordum yine.Şu bira bir gün sonum olacaktı ama hadi hayırlısı bakalım.
Tekrar geçtim salona. Kumandayı aradı gözüm, sahiden kumanda nerdeydi lan. Neyse yapcak bişey yok şimdi televizyonun arkasından açmaya uğraşamam.
Oturdum koltuğa elime biramı aldım. Yanıma da kaseyi koydum. Ayaklarımı uzattım sehpaya.Tam rahat ettim ki kapı çaldı...
E yeter artık dıbına koyayım rahat bırakın bi beni böyle şey mi olur.
Söve söve gittim kapıya.
Kapıyı hızlıca açtım.
Hatice Teyze değildi gelen, Kapıcı Hüsnü abi de değildi...

Yarım bırakanın anasını gibeyim 3 olacak bu da yarım kalırsa. Tam patlama anında donan ferre ve üzülerek attırmak gibi bişi

Esra duruyordu karşımda. Gözerli şişmişti ağlamaktan.Onu o halde görünce üzüldüm. içeri gelsene dedim. Esra içeri girdi ve girer girmez sarıldı bana. Bırakmadım bu sefer onu, çünkü hata onda değildi. Babası olacak şerefsizdeydi hata. Kendimi biraz geriye çektim ve yüzüne baktım.Çok özlemiştim bu simayı sanki tanışalı 2 yıl değil de asırlar olmuştu. Sanki biz birbirimiz için yaratılmıştık.Öptüm onu, defalarca öptüm. Yanağından,omzundan, kolundan,avucundan öptüm onu.Her şeyini özlemiştim onun.
-HL- Hoşgeldin Esra
-E-Hoşbuldum
Sesi titriyordu. Benle konuşmaya çekiniyordu belli ki.
-HL- Gelsene salona kaldık burda
dedim onu mutlu etmek için. işe yaramadı, anlaşılan gerçekten üzgündü.
Oturduk bir süre öylece. Birbirimize bile bakamıyorduk, utanıyorduk birbirimizden. Hatamız yoktu ikimizin de ama dünyanın en suçlu insanı hissediyorduk kendimizi.O hissi tarif edemem, sanki biraz pişmanlıkla biraz özlemi karıştırmışlar ortaya böyle bir şey çıkmış gibiydi.Ama şüphesiz dünyanın en kötü hissiydi.

---Panpalar biraz işlerim var siz rez alın gelince hepinize cevap vereceğim hikaye devam ediyor diye. Tahminen 7 gibi falan gelirim. Hiç şüpheniz olmasın ben başladığım hikayeyi bitiririm. Yarım bırakmam---

Panpalar iş uzadi yarim saate yazarim

Bekletme adamlari devamini getiririm bak

Sonra birbirimize baktık.Özlemimiz o kadar büyüktü ki bir dağa sığdırmaya çalışsak dağ patlar, etrafa dağılırdı özlemimiz. Ellerimle gel işareti yaptım. Sanki bunu bekliyormuş gibi hemen geldi ve omzuma koydu başını. Sarıldım ona, özlemişim sarılmayı, Kafamı kafasının üstüne koydum. Seviyordum onu, daha büyük ne olabilirdi benim ona sevgimden?
-HL-Özledim seni Esra
-E- Ben de seni çok özledim
Uyuyakalmışız oracıkta. inanın ki beyler çektiğim en rahat uykuydu. Sabah olmuş şehrin sakinliği yerini şehrin telaşına bırakmıştı.O çoktan uyanmış, güzel bir kahvaltı hazırlamıştı bile. Uyandığımı görünce gelip öptü beni. Hala inanasım gelmiyordu hiçbir şeye.Çok olanaksızdı. Bunlar bir yeşilçam filminde bile olamayacak şeylerdi. inanmak istiyordum ama.Hep böyle kalmalıydı dünyam. Zaten kimsem yok bir tek Esram var şu dünyada.Onu da almasınlar benden. Kalktım o masaya doğru giderken arkasından tuttum onu ve öptüm. Severdi böyle yapmamı. Yüzü gülüyordu dünün aksine. Oturduk kahvaltımızı yaptık. Bana gitmesi gereken bir yer olduğunu söyledi.Ben bırakayım dedim bir anlık taşkınlıkla. Olur dedi. Sonra aklıma geldi
-HL-Bırakayım dedim de bende araba yok ki
gülerek yanıtladı
-E- Biliyorum canım.Ben giderim.
masadan kalktı.
-E- Eh ben gideyim artık.
dedi.
-HL- Dur
-E- Noldu?
-HL- Seni seviyorum.
yüzündeki tebessüm bitiriyordu beni içten içe.
-E- Ben de seni seviyorum.
önce salondan çıktı. Sonra da evin kapısı açıldı,bir süre sonra da evden çıkmış olmalı ki kapı örtüldü.O değilde hiç küfür etmedim diyordum kendi kendime ki aklıma şerefsiz babası geldi.Bir güzel sövdüm ona. Artık günlük bir rutin haline gelmişti.

Telefonum çaldı. Arayan numara kayıtlı değildi. Telefonu açtım."Baba seni bekliyor" diyip kapattı yüzüme. Babanızı da gibiyim sizi de gibiyim dedim içimden. Gerçi dışımdan deseydim de farketmezdi.
Evinin adresini bile bilmiyordum ki dıbına koyayım.Evi mi vardı bu ipnelerin. Eski püskü bina nerdeydi onu bile hatırlamıyorum. Dağın başıydı. Numarayı aradım ve nereye geleceğim dedim.Sen kapının önüne çık alacaklar seni dedi.Vay anasını satıyım özel şoförümüz de oldu artık. Giyindim ve çıktım kapıya hakkaten de araba vardı.Şoför indi arka kapıyı açtı.Bi işler dönüyordu yine ama hadi bakalım diyip bindim arabaya.Bu sefer farklı bir yere gelmiştik. Daha da eskiydi dıbına koyayım. Ne anlıyorlarsa eski püskü yerlerden. Kıyıp paraya almıyor ipneler yeni bina.Şoför geldik. Dedi ve açtı kapıyı. indim ama gördüğüm hiç bir yüzü tanımıyordum. Daha önce görmüş olsam hatırladım. Korumalar üzerime doğru koştu. Kafamda bir darbe hissettim. Gözlerim karardı, gözümü tekrar açabildiğimde her yer simsiyahtı. Yine bağlamış gözümü şerefsizler.Ama bir dakika niye bağlasınlar ki gözlerimi. Anlaşma yapmamış mıydık?
Gözlerimdeki bez parçasına benzer şeyi çıkardılar.Önümde daha önce görmediğim adamlar duruyordu.
-HL- Niye bağladınız beni?
-Z- Kes lan sesini kes
odaya biri girdi.Siz çıkın dedi. Bunlar hemen çıktılar.

-S- Eee Hattusalordu...
-HL- Siz kimsiniz?
-S- Aa hatırlamadın mı beni?
-S- Bak bu hatırlatır belki.
Diyip vurdu bitane yüzüme.Eli de ağırmış şerefsizin. Neler oluyordu? Sanki en başa sarmış gibiydi her şey.
-S- Bahrinin damadıymışsın demek...
-HL- Bahri kim lan?
-S- Daha kayınpederinin ismini bilmiyor gerizekalı herif.
-S- Esra nın babası diyeyim belki anlarsın he?
-HL- Esra ya bir şey yaptıysanız sizin soyunuzu sopunuzu giberim ulan.
-S- Sağına bak bakalım.
Kafamı çevirip baktım...
Hasgibtir lan.
Esra napıyordu burda?
Hasgibtir.
Kaçırmışlar bizi anlaşılan.
Esra baygındı hala. Onun kafasına bir torba geçirmişlerdi.Bir tek gözleri gözüküyordu.
Neler oluyor burada? Bu adamlar kim ulan? Ben kaderimi gibeyim biliyordum böyle olacağını dıbına koyayım. Vardı bi ipnelik. Farketmiştim zaten. gibiyim böyle işi.

Bi gürültü gelmeye başladı. Sonra yerini silah seslerine bıraktı. Başımızdaki adam silahını çekip Esra nın kafasına koydu. Aramızda fazla boşluk yoktu. Silah sesleri yaklaşık yarım saat sürdü herhalde. Adam sabırla bekledi gelmelerini. Silah sesleri yerini \"Temiz!\" Seslerine bırakmıştı.En son kapı açıldı. Gelen Esra nın babasıydı. Arkasında adamları vardı. Adamlarına siz kalın burada dedi.Ve kapıyı kapattı. 4 kişi kalmıştık orada. Esra nın kafasına silah dayayan adam, Esra nın babası, esra ve ben.

-B- Sakın bir delilik yapma Süleyman !
-S- Deliliği siz yaptınız Amca.Ve cezasını da çekeceksiniz. Hepiniz!
-B- indir silahını!
-S- Eğer bir adım daha yaklaşırsan kafasına sıkarım kızının.
-B- Tamam ! Sakin ol sakın öyle bir şey yapma.
Adının Bahri olduğunu öğrendiğim şerefsiz adam bana kaş göz yaptı çaktırmadan. Adamın dikkatını dağıt diyordu herhalde. Kafamı onaylamış gibi yaptım. Yapmaya çalıştım daha doğrusu, anlamıştır herhalde. Biraz beyinsiz ama anlar.
Kendimi önce geriye doğru atıp sandalyeyi düşürdüm. Sandalye düşerken de adama iki ayağımla tekme savurdum.Önce bir el ateş sesi, daha sonra da birkaç el seri seri ateş sesi.Bir şarjör mermi sesi duyuldu.

Babasının Esra diye bağırışı duyuluyordu yalnızca. Esra ya bir şey mi olmuştu? Onsuz ne yapardım ben. Onsuz bir hiçim. Sadece bir hiç. Gözlerimi açtım. Yerlerde oluk oluk kan vardı. Sağımda bir ölü beden...
O cesedin Esra ya ait olmaması için her şeyimi verirdim. Gözlerimi biraz daha kaldırdım yukarı. Sonra bir rahatlama. Derin bir oh çekme. Ceset, Süleyman dediği adama aitti. Biraz daha yukarı kaldırdım gözlerimi. Esra hala baygındı, babası başındaydı.Ne de önem veriyordu ona,ben de babamı özlemiştim. Keşke babam hayatta olsaydı da o da benim başımı okşasaydı.Ben bunları düşünürken.
Kulağımdaki mermi seslerinin izleri silinmiş olacak ki duymaya başladım. Ambulans çağırın diye bağırıyordu. içeri girdiler adamlar, birisi ambulans çağırırken diğeri de beni çözmeye geldi. Diğerleri Esra nın başındaydı.
Esra mı kaybediyordum az daha.Her şeyden önemli gördüğüm Esra mı...

Adam çözdü beni. Ayağa kalktım ve yürüdüm.Önce odadan, sonra da evden çıktım. Yürüdüm sadece. Yürüdüm ... sanki yol hiç bitmeyecekmiş gibi yürüdüm.
Şehir merkezine gelmiştim. Hava çoktan kararmış, gündüzün sıcağı kendini akşamın ayazına bırakmıştı.Üşüyordum,ama her şey önemsizdi benim için.ilk gördüğüm büfeden iki bira aldım. Gittim bir bank bulup oturdum. Gözlerim anlamsızca bakıyordu,bir yandan biramı yudumlarken düşünüyordum. Normal miydi başıma gelenler? Birkaç günde geldiğim hale bak.Ve orda şuna karar verdim. Bende gibecek kadar bile şans yoktu.

Öylece sızmışım orada. Uyandığımda çoktan sabah olmuş, güneş doğmuş insanlar sokağa çıkmaya başlamıştı. Telefonumda onlarca cevapsız arama vardı. Ayağa kalktım ve yürümeye devam ettim. Önümde birkaç adam durmuş sanki beni bekliyormuş gibi beni görünce üzerime gelmeye başladılar. Kaçmaya çalıştım, kaçamadım.Yakaladılar beni,

-A- Benim Hattusalordu, hatırlamadın mı?
-HL- Hatırladım.ilk gün kulağıma bişeyler fısıldamıştın.
-A- Evet benim.
-A- Baba çağırıyor gitmemiz lazım.
Babanızı gibeyim. Başıma açmadığı iş kalmadı
-HL- Peki gelelim madem.
Arabaya bindik. Sonunda gelmiştik eski püskü mekana. Buraya girmekten biraz çekiniyordum. Bina çökecekti başımıza dıbına koyayım.Bu sefer her zaman beni karşıladıkları loş oda yerine daha güzel bir odaya zütürdüler. Bahri oturmuş gazete okuyordu.
-A- Getirdik baba
-B- Tamam siz çıkın.
Odadan çıktılar, ulan bunlarada yazık getir zütür odadan çık falan saçma sapan şeyler yapıyorlar.
-B- Gelsene evladım ne ayakta kaldın gel otur
dedi ve oturduğu yerin yanındaki yere eliyle vurdu.
Şerefsize bak kızını kurtardık diye yalakalığa başladı hemen. Nasıl bir gavatsa artık,
-B- Bak evladım, başımıza talihsiz şeyler geldi biliyorum.
-B- Ama nolursun kızımı bırakma.
-B- Onu ilk defa bu kadar mutlu görüyorum.
-HL- Kızını bırakmaya niyetim yok zaten, seviyorum ben onu.
-HL- Diyeceğin başka şey yoksa gidiyorum.
-B- Gidebilirsin.
Yarrama bak gidebileceğimi soran oldu sanki,
Kapıdaki şoförlerden birine beni bırakmasını söyledim.
Bizim mahalleye gelince indim.Eve kadar yürüdüm millet görmesin diye, amma da zahmeti vardı anasını satayım.

Binaya geldim sonunda. Başladım merdivenleri çıkmaya, yaşadığım onca şey yetmiyor gibi bir de merdiven derdi var dıbına koyayım. Çık çık bitmiyor, insan bi asansör yaptırır. Kapının önüne geldim sonunda. içerden televizyon sesi geliyordu. Açık mı unuttuk lan acaba ? Şimdi sıçtık dedim kendime. işte şimdi gerçekten sıçtık, para yok pul yok bide iki gün açık kaldıysa televizyon fatura kabarmıştır yine. Kapıyı açtım, girişte kadın ayakkabıları duruyordu. Ayakkabımı çıkarıp salona girdim, kimse yoktu görünürde.
Arkamda bişey hissettim, öyle korktum ki altıma sıçacaktım neredeyse. Arkama döndüm, Esra kahkahalar atıyordu.
-HL- Korkuttun beni
dakikalarca kahkaha attı. Kahkaha atarken ne güzel oluyormuş bir kadın. Tekrar tekrar aşık oluyordum Esra ya.Kahkahası bitince gözlerime baktı. Sonra aniden öptü beni, önce donup kalsam da bende öptüm onu, dakikalarca öpüştük. Belki saatlerce.Ama sonsuza kadar öpebilirdim onu, sonsuza kadar onla olmak istiyordum, hiç ayrılmamak...

-E- Aç mısın?
-HL- Kurtlar gibi açım
-E- Gel hadi menemen yaptım otur hadi.
-HL- Bidakka bidakka sen eve nasıl girdin?
-E- Hüsnü abi varya işte o açtı kapıyı sağolsun.
Ulan Hüsnü abi yapılacak şey mi bu dıbına koyayım. Neyse,
-HL-Hadi yiyelim çok açım çok.
Vay be, hayal gibiydi her şey. Sanki uyanacağım her şey bitmiş olacak, biri gelip kaldıracak beni falan.
-E- Noldu, dalıp gittin öylece?
-HL- Hiiç, aklıma bi şey geldi de.
-E- Bak, anlıyorum seni.Her şey bir rüya gibi değil mi?
-E- Biliyorum bence de öyle ama gerçek bunların hepsi.
-HL- Bişey diyim mi?
-E- De
biraz susarım.
-E- Desene hadi çatlatacak mısın beni meraktan?
-HL- Hazır mısın?
-E- Hadi söyle
-HL- Seni seviyorum.
-E- Ben de bi şey diyim mi?
-HL- De
-E- Ben seni daha çok seviyorum.
-HL- Tamam.
Tamam ne lan? Tam bir odunum dıbına koyayım, kız da bozuldu şimdi baksana yüzü düştü. Beynimi gibiyim.
-E- Neyse, benim çıkmam gerek.
-HL- Dur bende geleyim, dikkatli olmakta fayda var.
-E- Korkma, olmaz bidaha öyle bişey.
-HL- Esra, bu hayatta bir tek sen varsın benim için değerli olan. Seni de kaybedersem, ne yapacağımı bilmiyorum.
-HL- Ben de geleyim.
-E- iyi, gel hadi.
El ele tutuşarak indik merdiveni, zemin kata geldik. Hüsnü abiyi gördük, sırıtıyordu yine pis pis ama iyi adamdı.