kız arkadaşım melis de istemişti oraya gitmeyi. ismini veya nerede olduğunu söylemeyeceğim bir avmnin son günüydü. şirket battığı için elimizdekileri de salalım gitsin mahiyetinde kapanış indirimleri yapıyordu.

öğle vakti kredi kartı ödemelerim için bankaya gitmiştim. yaşanan aksaklık ve sistem arızaları banka kapanış saatine kadar beklememe neden oldu. oradan çıkıp eve gittim, duşa girdim ve melisle buluştum. saat 9 civarıydı. mağazalarda ürün kalmamış olmasından korkarak girdik içeri. müşteri sayısı azalmıştı ve acele etmeliydik.

derken melis karnını tutarak öne doğru eğildi. olayı anlamıştım birkaç gündür regl sancısı ile boğuşuyordu. elinden tuttuğum gibi tuvalete zütürdüm.

mağazamız kapanacaktır, lütfen çıkışlara ilerleyin.

-melis,iyi misin?
-birazdan çıkıyorum.

5dakika sonra kapının önünde çömelmiş melisi beklerken ışıklar söndü. avmde kilitli kalma serüvenimiz başlıyordu

edit:takip eden, şuku,çugu veren, yorumlarıyla,entryleryle hikayenin devam etmesini destekleyen herkese teşekkürler. hadi uyku zamanı

edit2:uykulu yazdığımız için sonunda dinleyen ve yazan olan ben de şaşırdık ne anlatmak istediğimi anlatamadım. şimdi son'u güncelledim. bitiren arkadaşlar yeniden okurlarsa daha rahat anlayabilirler

edit3: (bkz: bir dal sigara için mafyaya bulaştım) yeni hikayeyle devam beyler

neler olduğunu anlayamamıştım ve sonunda melis'i gördüm.
-iyi misin aşkım?
başını sallayarak cevap verebildi. çıkışa doğru ilerliyorduk. evden telefonumu almadan çıkmıştım ve başıma ne kadar büyük dert açacağının farkında değildim.

tahmin ettiğimiz gibi kapılar üzerimize kapanmıştı. mağazanın görevi artık sona erdiği için bekçiler de yoktu. burada sıkışıp kalmıştık. melisten telefonunu istedim.

elime aldığımda karşılaştığım 'ssinyal yok' yazısıyla irkildim. şarjıysa tek çizgiydi.ne zaman kapanacağı belli değildi.

melis'e baktım:
-dayan aşkım buradan çıkıcaz

mevsim kıştı. yani olabildiğince soğuk;karasal iklimin sibiryadan bi hayli soğuk hava dalgası yediği günlerdeydik. montumu çıkarıp melisin sırtını örttüm. kapıya gidip yumruklamaya başladım. bağırıyordum durmadan. korkum daha da artıyordu.

aradan 10 dakika geçtiğinde bağırışlarımın yersizliğini anladım. kimse duymuyordu, kimse cevap vermiyordu. buraya sıkışıp ölecek miydik? melis'in sesini duydum;
-kendini zorlamana gerek yok,hem beraberiz. mutlaka kurtulucaz burdan.
-ama sen kötüs..?
-merak etme iyiyim ben

yanına oturdum. aklım karmakarışıktı. buradan kurtulacak mıydık? nasıl hayatta kalıcaktık?

ben bu düşüncelere dalmış düşünürken omzumda melis'in sıcak nefesini hissettim. gülümsedim.sonuçta yanımda o vardı. onun için hayatta kalmalı savaşmalıydım.

ayışığı yavaşça etkisini yitriyordu. ortalık iyice kararırken bir şeyler yapma vakti gelmiş geççiyordu. yürüyen merdivenlerin başındaki haritalardan birini aldım ve melis'in yanına döndüm bize ısı ve ışık sağlayacak bir şeyler lazımdı

süs ağaçlarından birini aldım. süs ağacının gerçek ağaç olduğu yapraklarındaki ıslaklıktan belliydi. bunu kesmek için bir şeyler lazım diye düşündüm.cam aklıma gelen en iyi fikirdi. tüm mağazalar kepenkle kapatılmış olduğundan aklıma yangın alarm düğmesinden mantıklı bir şey gelmedi. elektrikler gittiğine göre alarm da çalışmayacaktı. elbisemden bir parça koparıp elimin etrafına sardım ve alarma tam ortadan yumruk attım. ortayı seçmemin sebebi cam iki tarafa ayrılacak ve büyük parçalar alabilecektim.

istediğim de oldu. camı alıp melisin yanına döndüm. zaten kan kaybetmişti ve şimdi soğuk onu gözümün önünde öldürüyordu. ağacı kesmeye başladım.bir süre sonra köküyle ağaç parçaları elimdeydi. cebimden sigara ve çakmağımı çıkardım.3-4 sigarayı aynı anda yakıp çakmak alevine extra ateş ekleme planım vardı.

işe yaradı artık ateşimiz vardı.

reserved çı tayfa nerede yahu boşa mı yazıyoruz

banklardan bi tanesini kaldırıp ateşin yanına yaklaştırdım. melisi üstüne çıkartıp motumla iyice örttüm. uyuklamaya başlamıştı hafiften. ateşin yanında iyice sızdı.

sorunlarımız bitmeyecek gibiydi. ateş er ya da geç sönecekti, yeni ağaç parçaları bulmalıydım.su ve yiyecek ihtiyacımızı karşılamak için kepenkleri açmak zorundaydık. aklıma bir fikir gelmişti ama bana ışık lazımdı.ne fenerimiz ne de ay ışığı vardı.

melis'in telefonunu aldığım gibi tuvalete koştum. aradığım şey yukardaydı;havalandırma.

haritaya göre gitmem gereken mesafeyi tahmini hesapladım. eninde sonunda yiyecek içecek satılan magazaya ulasacaktım. telefonun sarjı yarıyolda alarm vermeye başladı.
hasgibtir

mağazaya girsem bile şarj yetişmeyecekti. geriye nasıl döneceğimi bilmiyordum. ilerlemeye devam ettim ve sonudna kapağı görebildim. tekme atarak kapıyı açtım. yere uzaklık neredeyse 10 metre vardı. kendimi sarkıtarak raflardan birinin üstüne düşmeye çalışacaktım. buradan nasıl çıkacaktım peki?o an ki korku ve hızlı hareket etme içgüdüyle atladım..

yere düştüğümde bacağım incinmişti ve acı çekip bağırıyordum. buradan çıkamazsam? melis'e yardım edemezsem ne olacaktı?

bu kadar ardarda entry girdim kimsenin ilgisini çekmedi mi?okuyan varsa söylesin şizofren olduk amk burada

alışveriş arabalarından birine tutunup sakat ayağıma ragmen hareket etmeye başladım. karanlıkta hiçbir şey gözükmüyordu. şarj bitmeden el feneri bulmalıydım. çocuk oyuncakları bölümüne geldiğimde şarj bitmişti. artık karanlıkta sakat ayagımla çaresiz kalmıştım. üstümde sadece ince kazak vardı. montumu melis'e vermiştim ve şimdi üşüyordum. sabah olmasına kaç saat kalmıştı? zaman kavrdıbını da yitirmiştim.bir süre sonra uykusuzluğa yenik düşüp gözlerimi kapattım.

havlama sesiyle uyandım. köpekler üzerime koşuyordu. düz bir arazide olabildiğince hızlı depar atıyordum. polis sirenleri duyuluyor hızla üzerime yaklaşıyorlardı. ayak parmaklarımdan saç tellerime kadar her yerim titriyor, nefes alamıyordum.bir köpeğin üzerime atladığını gördüm en sonunda

-rüyaydı demek?
uyanmıştım, sabah olmuştu ve az da olsa buğulu pencerelerden ışık geliyyordu içeri. bugün bu binadan kurtulmak zorundaydık. daha da önemlisi melis'i yalnız bırakmıştım,onu bulmam gerekiyordu

mağazadaki elbiselerden biriyle ayağımı iyice sardım. biraz olsun acıyı emecekti. alışveriş sepetine gerekli malzemeleri doldurdum,pil ve fenerim de vardı artık.

kepenkleri kırmak, yukarıdaki havalandırmadan dışarı çıkmak veya başka havalandırma aramak seçenekleri vardı şimdi karşımda.bir an önce melise ulaşmak istiyordum. alışveriş arabalarını kullanıp bir çarpışma yaratarak buradan kurtulabilir miydim?bir arabaya fazla ağır olmayacak ama darbeyi iyi yansıtabilecek kadar yük doldurdum ve sürmeye başladım. sakat ayagımın acısıyla fazla süremedim ve kuvvetimin yettiği kadar asılıp ittirdim.

sonuç:hüsran. kepenkte göçük oluşmuştu ama bu onu açmaya yetmezdi.
başka havalandırma bulmam gerekiyordu

sonunda mini balık halinin altındaki havalandırmayı keşfettim. fakat havalandırma değil de atık borusu olduğunu kestirmem biraz zaman aldı. içerisi ölüm kokuyordu ama girmek zorundaydım. nefesimi tutup ilerlememe rağmen iğrenç koku algılarımı yok ediyordu. vücudumun anca sığabildiği bu boruya kusarsam üstünden sürünerek geçicektim ve midem ne kadar kaldırabilirdi;bilmiyordum. gördüğüm ilk çıkışı ellerımle ittirerek açtım. farklı bir mağaza bu sefer giyim mağazası.

sıçtıkça sıçıyordum, buradan kurtuluş yok muydu?

bi sigara molası dinleyen varlığını belli ederse müteşekkir olurum

elimde ihtiyaç malzemelerini doldurduğum poşetlerle mağazaya girdim. etraf zifiri karanlıktı yine, mağazanın bir noktası hariç. başımı çevirdiğimde birden gördüğüm şey karşısında donakaldım. mağazada kepenkler yoktu. daha doğrusu kaldırılmıştı. demir askılardan birini aldım ve cama vurmaya başladım.

tahmin ettiğim gibi cam dayanıklı çıktı. altı yedi vuruştan sonra çatlaklar iyice büyüdü ve sonunda kırmayı başardım. avmnin 2.katındaydım. melisle aramda sadece bir kat kalmıştı poşetler ve sakat ayağıma rağmen koşmaya başladım

merdivenleri tırmanıp melisi bıraktığım yere dönmüştüm. gözlerim benimle taşak mı geçiyordu yoksa gerçek miydi gördüklerim? melis'i yatırdığım bank ve melis ortada yoktu. ateş ise çoktan sönmüştü.

korku ve dehşet vücudumu kaplamıştı. avmnin içinde melis diye bağırmaya bağışladım. yanıt yoktu. buldum;kan izleri. yerdeki damlaları takip etmeye başladım ve bir noktada kesildi.ilk defa kız arkadaşımın regl olması işe yarayacaktı sonu umutsuzluk oldu. neredeydi bu kız

yere çöktüm. ayağımın acısı yavaş yavaş çıkıyordu. avmnin haritasına baktım ve magazadan aldığım kalemle gittiğim yerleri işaretledim. buradan nasıl çıkacağımız hakkında hala bir fikrim yoktu. öte yandan melisi bulmam gerekiyordu.

-bak sen birileri geri dönmüş..
-me..melis?
-beni terk mi ettin?
-hayır ben sadece..

elimdeki poşetleri görünce anladı olayı. içinden yiyecek ve su uzattım. gülümseyip sarıldı
-.beni ölüme terk ettiğini sanıp korkmuştum.
-ben seni bırakır mıyım hiç?

korkutucu olan bir şeyler vardı.her şey anlamlıydı evet ama kollarımla zor kaldırıp ateşe yaklaştırdığım bank nereye gitmişti?

bank olayını hafızamın bir köşesine attım. önemli olan melis'e bir şey olmamış olmasıydı. yine de korkmaya devam ediyordum. mağazanın kepenkelrini kim kaldırmıştı? kepenklere tekrar bakmaya karar verdim ve alışveriş mağazasının yolunu tuttum.

kepenkler kapalıydı. avmnin içinde kapalı kalan sadece melis ve ben değildik biri daha vardı

öğleden sonra zemin kattaki alet edavat bölümüne inme kararı aldık melisle.o kepenklerden kutulmak için ihtiyacımız olan şeyler vardı. aynı zamanda kendimize silah olarak kullanabileceğimiz bir şeyler. öte yandan vaktimiz daralıyordu. gece el fenerlerinin zayıf ışığında korunmasız olacaktık.
-gidelim.

aşağıya inmeye başladık. melis elimden tutuyordu ve korktuğunu hissedebiliyordum. aşağısı gündüz bile karanlıktı. bunu hesaba katmamıştım.el fenerini yaktım ve bir tane melise uzattım. zeminin basık tavanı ayak seslerimizi yankı olarak iletiyordu. haritaya göre yirmi metre daha gidecek ve sola dönüp mağazayı bulana kadar yürüyecektik

yürümeye devam ediyorduk. birden kulaklarım duymaması gereken bir şeyi duydu. melis durmuştu ve ben sadece bir adım atmıştım. uzaktan yankı şeklinde bir ayak sesi daha duyduk.el fenerini mağazanın içinde gezdirmeye başladım. melis'i kolundan tutup arkama çektim.
-ki..kim var orada?

yanıt gelmedi. gerçi karşımızdaki kişi silahlıysa yapabileceğim bir şey yoktu. melis'e döndüm ve hızla ve koş diyebildim. fenerimi magaza adlarına doğrulttum koşarken. bulduk!

alet edevat bulabileceğimiz mağazanın da kapısı açıktı. karşımızdaki bizim silah almamızı mı istiyordu? mağazaya girdikten birkaç saniye sonra ayak sesleri duyduk ve melis'in ağzını elimle kapatıp bir rafın arkasına sürükledim.

geliyordu