Oysa küçükken hepimiz çabucak büyüyüp koca adam olmak istemişizdir. Ama hangimiz gerçekten büyüyebildi? Hatalarını inadına yapmaya devam eden bir insan gerçekten büyüyebilir mi? En azından ben maziden aklımı çekip asla önüme bakamadım. Tökezleyip durdum boş yere. Benden altı yaş büyük ablamla da asla barışamadım. Bu yüzden şundan eminim.Ben hiç büyümedim.

Ben hiç büyümedim
Gözlerimi sebepsiz yaşlar aldı bazen
Bazense çocukluğumu özledim
Ama ben hiç büyümedim

Büyüyemezdim bir gözü yaşlı maziye bakarken
Yüreğime kürek kürek kumlar serpilirken
Başımı kaldıramadım göğe hiç
Gözlerimdeki musluk kapanmazken
Büyüdüm diyemezdim asla

Biliyorum ben hiç büyümedim
Benden altı yaş büyüklerden çok daha doğru kararlar alsam da
Aklımın dinginliğini asla eşitleyemedim onlara
Dizlerim bir yandan titrerken,
Diğer yandan bakamadım dünyaya

Ben hiç büyümedim, büyüyemezdim de
Aklım hatalarıma sürekli boyun eğerken
Düşünemezdi asla mantıklı olanları
Yani hatalar ardı arkası kesilmeksizin
Boynuma vurup dururlardı hançeri

Ve ben işte burada kaybettim
Büyüdüm yalanına saklanamazdım bu yirmi iki yıl boyunca
Kalbim asla kabullenemezdi büyük adamın hata yapmasını
Boynumu eğerek de olsa kabullendim büyümediğimi
Ve asla büyüyemeyeceğimi