Hadi baskan

ben şuradan yer ayırayım

Emek var yalan değilse hoş hikâye devam sayfa 4

Rez okurum bi ara

Rez Okurum

rez okurum

Bölüm 8: Ufaklık, ergenliğe girdi!


Yaş oldu 13-14, biz taşındık oralardan! Annem ve babam barıştı, tekrar aynı evde kalmaya başladık... Tabi ablam birisine kaçmıştı, mutlu mesut yaşıyorlardı. Ailelerin izni oldu ve evlendiler! 13 yaşımda dayı oldum, dayı oldum be kardeşlerim. Babam apartmanda görevliydi, her şey hoştu ve güzeldi. Ben okuluma gidiyordum, evimize geliyordum.. Çok güzel bir hayat beni bekliyordu ki, taşındığımız mahalledeki adamlar, babamı bozana kadar. Babam saftı, temiz kalpliydi. Babamın, saçma sapan arkadaşları babamı kötü yollara itmişti. O kadar kötü ki; Artık o sokağın önünden geçemiyordum ve mahalleye gidemiyordum. Arkadaşlarımın yüzüne bakamıyordum. Benim için çok utanç vericiydi.

Not: Bu gece tamamen buradayım, durmadan yazacağım.

Bölüm 9: Anlamsız acılar ve duygular.


Okula git, eve gel, öğle yemeğinde patates ye.. Süperdi, çok iyiydi. Anneme ağlaya ağlaya bana bigiblet almasını istedim, kıyamadı aldı. (Anne yüreği nede olsa.) Bir gün, babamın, arkadaşı eve geldi, arkasından bir kadın geldi. Eve gelen kişi bana 10-15 lira para verdi ve beni dışarıya yolladı. Bigiblete falan biniyorum, eve bir kadın gelmiş haberim yok. O sırada annem eve geliyor, hemen bigibletle eve gidip "baba, annem geliyor," dedim. Neden öyle bir şey yaptım bilmiyorum. O sırada evden o adam ve kadın dışarıya çıktı, bodruma doğru gittiler. Sigarada ruj izi varmış, annem "ne bu ruj izi, evde kim sigara içti?" Gibi sorular sordu. Babam, sigara ve alkol kullanmıyor. Annemin pgibolojik sorunları vardı, öfke problemi vardı. Ortalığı birbirine karıştırdı ve eve kırmızı bir mühür vurdular. Yaşım daha küçüktü ve ne olduğunu bile bilmiyordum.

Not: Pekala, o babam olacak herifin yaptığı hata yüzünden, neden ben utanıyorum? Neden ben üzülüyorum, neden benim ailem incin oluyor? Hatalar, hatalar ve hatalar... Umarım, neden bu s*kik hayatımı kimseye anlatamıyorum, kimsenin karşısında alkol içip ağlayarak hayata isyan edemiyorum, neden içime atıyorum anlıyorsunuzdur kardeşlerim.

devam reis!

Bölüm 10: Kaçınılmaz ayrılık.


Ben ve annem, akrabalarımızda kaldık 2 yıl kadar. Annem yine çalışmaya devam etti, babam ise bir pekekentlik yapmıştı. Ufak bir çocuk bunu ne kadar anlayabilirdi ki? Ben kuran kursuna, camiye gitmeye başlamıştım. içimde çok fazla anlam veremediğim acı vardı, anlatacağım ve söyleyeceğim. Birilerine anlatacağım ama bu acının, ismini bile bilmiyordum. Çok nadir bir şekilde babamla buluşurdum, mahallenin ağabeyleri şu çocuğun babası gelse de, babasının verdiği paraları alsak diyordu. Bir ara, bir ağabey net cafede baban pekekent demişti yüzüme.. O zaman ağlamıştım, yaşım 15 falandı. Babam 2 haftada bir gelirdi ve bana tantuni ısmarlardı, 20 lira falan verirdi. Bir ara annem babasıyla kavga etti ve biz oradan ayrıldık. Annemle 1 gün sığınma evinde kaldık, sonra ablamlara gittik 5-6 ay orada kaldık..

Not: Bu hayattan kaçmak için her şeyimi verebilirdim ama mutsuzluk ve acıdan başka bir şeyim yoktu.

rezeverasyonallah

Anlat abi suaRezz

Rez pnp

PNP rez devam

Beyler aramızdaki cenabeti bulduk. Şaka bir yana bu hikaye gerçekse zor bir hayatın olmuş diyebilirim ama çok zor diyemem. Ne yazık ki daha bilmediğimiz kan donduracak hayat hikayeleri dolu. Şükret haline ve seri yaz.

Luis suaREZ

Orta okul mezununa gore gayet iyi imla kullaniyorsun. sazan.avi

panpa şu resimleri koymazsan.. bırak millet kendi hayal etsin mk

reserved

rezerved