bazıları da bu hayata mutsuz olmak için gelmiştir. ben bunu kabullendim mesela. mutlu olmak gibi bir çabam yok. ki zaten enerjim de bu yaştan sonra.

ayrıca mutlu olmak istemenin aciz bir davranış olduğunu çok geç de olsa anladım. insanın kendini tatmin etme çabası ve mutluluğu arayış serüveni büyük bir utanç. insanlığın ayıbı resmen. bu kadar basit, kırılgan, tek bir duyguya endeksli varlıklar olamayız. korkunç bir saçmalık..

hem mutlu olmak zorunda olmadığımız gibi, istemek de şımarıklıkmış gibi bir hayli.

öyle.

@4 entrysini silmiş. ona vermiş olduğum cevabı şuraya iliştireyim bari.
bu başlıkları, tüm yazdıklarımı ben kaydediyorum arşivime yıllar dahilinde inceliyorum..
bin olmasın yazdıklarım.
...
bir söz duymuştum, yamulmuyorsam, 'sancılı dönemler olur, nasıl çıkarsan içinden omurgan öyle şekillenir' gibisinden. çıktık mı acep pek emin değilim, fakat eğer ki çıkmışsak ve kendime yalan söylersem haksızlık ederim -kötü birine dönüştüğümü- pek sanmıyorum. hmm dışardan öyle algılanıyor olabilir. bahsettiğim de 'özünde iyi' değil. toplumun genel yargılarında olan 'iyi' de değil. benim baktığım yerden 'iyi'. sana göre kötüymüş pek de gibimde değil aslına bakarsan. biraz tekbencilik gibi olduğunun farkındayım. ama napıyım? bence kötü biri olamayacağız. kodlarımızda yok.