Hissetmiyorum. bir tek aileme karşı duygusal şeyler hissediyorum onun dışında hiç bi şekilde bi duygum yok nedense. Ha bide sokak hayvanları için. Onun dışında ne bi arkadaş ne erkek arkadaş hiç bir şeyin değerli olduğunu düşünmüyorum. Ya insanlığımı kaybediyorum yada yavaş yavaş büyüyorum.

lan aynı beni anlatmışssın kardeşim. kendimi bildim bileli böyleyim. birtek annemi çok severim. başka da ne abimi ne de babamı hiç bir insana karşı bi tak hissetmiyorum. mesela bi bebek görürsün herkes der ne tatlı falan filan ama ben diyemem çünkü bişey hissetmiyosun kafanda bütünleşemiyo çünkü duyguyla ilgili olan şeyler. sevgilim sarılıyo diyo seni çok seviyorum. 'ben de aşkım' diyorum sadece. hayvanları severim mesela köpekleri çok severim onlara olan sevgimi saklamam bitek. köpeklere sarılasım gelir hep nedense.. ha bir de bi kahpe hayatımı gibince tam bir duygusuz bine dönüştüm ben de ister istemez. artık kızları terkederken gibip bırakırken yol verirken vicdanım sızlamıyo. hiç bi zaman hassas veya duygusal bi insan olamadım. daha birçok örnek var aklıma gelmeyen. biz neden böyleyiz beyler. duygu sağırlığı yaşıyoruz

Hayır sadece gerçekleri görmeye başladın

zaten büyüdükçe kaybeder insanoğlu insanlığını

Üzülme en kötü 5 sene sonra normale(!) dönersin.

insanlığını kaybediyorsun

aferin evladım hayata adım atıyosun

ben aileme karşı da hissetmiyorum herhangi bir duygu. aşağılık bir insan olduğumun farkına vardım sanırım.

Pembe gözlük çatlamıştır. Bazen gerizekalı olmak daha güzel.