salona geldiğinizde gözleriniz sehpanın üzerindeki kasede kalan birkaç antep fıstığına ilişir ya. içinizde filizlenen umut tohumlarıyla kasenin içinde kalan birkaç antep fıstığına hamle yaparsınız. elinize fıstıklarla birlikte garip bir ıslaklık gelir de avucunuzdaki fıstıklara baktığınızda anlarsınız işte o an. o nemli fıstıklar; babanın ağzına atıp kıramadığı, umutları başka bir bahara bırakan, hiçbir yerinden açık vermeyen salyalı fıstıklardır. o an herşeyden vazgeçip en azından kasedeki beyaz leblelebileri gömüp, durumu kayıpsız atlatmak adına ağzınızda oluşacak kuruluğu dahi göze alırsınız lakin baba kişisi geriye hiçbir yemiş bırakmamıştır.

asıl dramatik olan o fıstıgı dişinle kırmaya calısırken kücük bi kabuk parcasının dişine girip cıkmamasıdır.

yemiş ne lan at mısınız

eğer benden önce kimse ağzına sokmadıysa kabuğu uranyum da olsa açarım o fıstığı, ntep fıstığını kilosu kaç pra haberiniz var mı aq

HiÇ BiR YERiNDE AÇIK VERMEYEN ANTEP FISTIKLARI KAHPEDiR ONU YETiŞTiRENLERiN AMINA SOKAYIM ONLAR BiRER HAYAL KIRIKLIĞIDIR

Antep fıstığı sevmeyen muallaktır aksini iddia eden okatidir