yıllar önce başıma geldi bu. bugünlerde hala etkisi sürüyor. artık her şeyi olduğu gibi görüp yorumluyorum. buna asla alışamadım... ben bir çocuk düştüğünde kahkaha atan biriydim. gördüğüm her kadını gibme hayalleri kurardım. annem babam hakkında sapkın hayaller kurar eğlenirdim. şimdiyse insanlara saygılı, merhamet ve şefkatle yaklaşan biri oldum çıktım. tekrar huur çocuğu gibi bakabilmeyi o kadar çok isterdim ki... ama bu pek mümkün görünmüyor.