Bir gün arkadaşlarla belediye sahasında basketbol oynuyorduk. Yer ege olduğu için kızlarından zaten bahsetmeye gerek yok zaten. Tam basket delileridir kendileri. Hep oturur kim oynarsa oynasın izlerler

Neyse biz kendi aramızda oynarken bir kızla kesişmeye başladım. Ancak öyle böyle değildi. Yüzünü hiç kaçırmıyordu. En sonunda bana eliyle gel işareti yaptı. Bende düşünmeden gittim.

Ne yapıyorsundan falan konular açıldı. isimler öğrenildi derken bi bakmışım ben oyunu falan bırakmış kızla ilgileniyorum hatta baya baya yavşıyorum kıza.

Neyse biz böyle böyle konuşurken 2 tane erkek geldi yanımıza. Ceyda "bu dallama kim ulan" dedi birisi.

Bende incinmiş gururumla "sen kime dallama diyorsun lan" dedim

Rez alın devam edicem

edit: beyler sağolun varolun ama biraz da şukuyla destek verin. Sizin için uğraşıyorum

Neyse ben böyle diyince bu iki izbandut üzerime yürüdü. Biraz daha kısa olan "Ben onun abisiyim" demesin mi? içimden aha sıçtık şimdi dedim. Bir şekilde kurtulmam lazımdı

"Yaptığımız kötü bir şey yok konuşuyoruz" sadece dedim.

"Konuşmayacaksınız ulan" diyip bana kafa attı. O sarsıntıyla beraber düştüm yere. O an bizim arkadaşlar koştu ama nafile ben çoktan kafayı yemiştim.

Hayırdır çeke çeke koştular ancak icraata sıra gelince hepsi döndü topunu oynamaya devam etti. Bende onlarla döndüm ama içimde de büyük bir sinir vardı. Bir şekilde intikam almam gerekiyordu

En sonun da çocuğun yanına gittim ve suratına bir yumruk çaktım

Rez alın devam ediyoruz

Adam yere düşmedi ama baya sallandı. Bizimkiler de ordsn koştu. 2 kişiye karşı bir takım bunları devirdik bir güzel. Ancak tabi kızı kaybetmiştim. Kendi kendime boşver kızı en azından intikam aldın dedim

Biz döndün oyunumuzu oynamaya devam ettik. Hee bu arada onlarda en son "siz görürsünüz ulan" diyip kaçıp gitti. Biz hiç oralı bile olmadık.

Basketbolu çok sevdiğimiz için bi başladığımız zaman durmak bilmiyordum. Sabahtan akşama kadar oynayabilirdik yani.

Cidden de akşam olmuştu. Hava yavaş yavaş kararmaya yüz tutarken basket sahasının yanına siyaj jilet gibi bir transit yanaştı. içinden öğlen dövdüğümüz izbandut indi. Arkasından da 5 6 takım elbiseli adam

Bize doğru yürümeye başladılar. Biz durumu farkettiten sonra kaçmak istedik ama sahanın etrafı tellerle çevriliydi. Tek bir kapı vardı ordan da zaten bunlar çoktan girmişti.

Dibimize kadar geldiler. Beni işaret edip "sen bizle geliyorsun" dediler

Beyler tek kişi bile olsa devam edicem

Devam edicem beyler. Bekleyin uplayın

Beni arabaya zorla bindirip ellerimi kollarımı bağladılar. Ağzıma da bi bez parçasını sıkıştırdılar.

Araba hareket etmeye başladı. Ben çığlıklar atmaya çalışıyor adamlara yalvaran gözlerle bakıyordum.

Nereye gittiğimiz hakkında hiç bir fikrim yoktu. Tek bildiğim vardı o da çok fazla korktuğum

Camdan dışarı baktığım da şehirden çıktığımızı gördüm. Bu benim başıma gelen en kötü şeydi sanırım.

Adamlar çok kırpırdandığım zaman tokatlıyor üstüne yumruklarla yüzümü deşiyorlardı.

En sonunda şehir dışında bir evin önünde durduk. Yok yok ev değil tamamen bir saraydı

Beni arabadan indirdiler ve evin bahçe kapısından soktular

Evin bahçesinde göz kararı 10 15 adam vardı. Hepsi takım elbise giymiş bir biçim de bana sert sert bakıyorlardı. Gözlerinden resmen alev çıkıyordu. Biri yanımıza gelerek "abinin oğluna vuran it bu mu?" dedi

işte o an herşey belirgenleşti kafamda. Belli ki mafya babasının oğluna vurmuştum. Şimdi ne tak yicektim hiç bilmiyorum. Resmen saçma sapan bir sebepten ötürü öldürülecektim. En azından öyle düşünüyordum. Artık bu işin geri dönüşü yoktu.

Evin içine girdik. Bize kapıyı resimde gördüğünüz hatun açtı. Aman tanrım o halde bile abazayım. Neyse konu dağılmasın

Evin salonuna girdiğimiz de bir tane kır saçlı bıyıklı belinde silahı belli olan yaşlıca bir adam beni görünce ayağa kalktı. "Sen misin lan o it" diyip yakama yapıştı. Artık ortada dönen durumu anladığım için ses çıkaramıyordum. Zaten yolun sonuna geldiğimin farkındaydım.

"Alın bunu içeri" dedi. Yok artık. Basit bir kavga yüzünden bu kadarı fazlaydı. Beni karanlık bir odaya soktular. Ellerimi ayaklarımı bir sandalyeye bağladılar. Gözlerimi de kapadılar. içerdeki adamlardan biri "Yolun sonu evlat" dedi

işte o anda bütün yelkenlerim düştü. Dayanamadım ve çığlıklar eşliğinde küfürler etmeye başladım. Adamlara sanki o an çok iyi pozisyondaymışım gibi laflar sokuyor üstüne bide sandalyeden kalkıp vurmaya çalışıyordum

Madem ölecektim korkak biri olarak gitmek istemiyordum

Partlar artık daha seri gelecek beyler hele şükür eve geldim. Uplamaya devam

Gözlerimi açan adam mafya babasının ta kendisi çıktı.

O : Ne bağırıyorsun ulan it oğlu it
B : Deli misiniz siz? Alt tarafı basit bir kavga
O : O iş öle basit değil. Sen kimin oğluna vurduğunun farkında mısın?
B : Ya kimin oğluysa kimin oğlu. Bi kavga yüzünden beni öldürecek misiniz?
O : Seni öldüreceğimi kim söyledi

Dedi ve gülerek odadan çıktı. Ben hiç bir halt anlamamıştım bu işten. Öldürmeyecekti de tecavüz mü edecekti çözemedim. Başıma kötü bir şeyin geleceği belliydi ama tam olarak ne geleceğini kestiremiyordum.

Ardından sabah kavga ettiğim bana dallama diyen karaktersiz girdi odaya.

K : Bakıyorum sabahki halinden eser kalmamış (o an pic pic gülüyor)
B : Çöz elimi de eser kalmış mı kalmamış mı gör bakalım

O an onu dediğim gibi geldi suratıma bir tane çaktı. Bu ne abi? Gelen vuruyor giden vuruyor. "Senle ben değil bu adamlar ilgilenecek" dedi ve ardından o da odadan çıktı.

Kapı kapandıktan 5 dakika sonra falan kapıya iki kere sertçe vuruldu. Bu heriflerde vurulduğunu duyduğu an bana vurmaya başladı. Zannedersem işaret falandı.

Devam devam

Sabaha kadar hiç durmadan beni dövdüler. Ağzım yüzüm resmen paramparça oldu. Sabahına gelip mafya babası "bu kadar yeter mi? Bir daha yapacak mısın?" diye sordu. Ben de son gücümle evet dedim. "Elime bir fırsat daha geçsin sana da saldırıcam" dedim. Bu cevabı beklemiyor olacak ki bir an afalladı. Yüzüme bu neyine güveniyor dercesine baktı. Ben pek oralı olmadım.

Adamlarından birisi sertçe bağırarak yanımıza çağırdı. Addıbına "çözün şunu tedavisini ettirin üzerine elbise alıp bana getirin" dedi.

Noluyoruz aq ?

Up up up beyler

Beni daha berrak daha temiz bir odaya sürükleyip, dün bize kapıyı açan kadını çağırdılar. Kadın hemen yaralarıma bakıp tedavi etmeye gerekli yerlere küçük çaplı operasyonlar uygulamaya başladı. Bandajlarım sarıldı ve acı hissetmim diye narkoz verildi.

Uyuya kalmışım narkozdan sonra. Gözlerimi açtığımda getirildiğim yerde yatıyordum. Beni bekliyor olacak ki bir tane koruma gelip "sonunda uyanabildin. kalk gidiyoruz" dedi. Ben daha nereye diye soramadan kalkmaya fırsat bulamadım kolumdan tuttuğu gibi kaldırdı.

O an zaten dayaktan tahrip olmuş vücudumu bir de o sürüklerken hırpaladı. Arabaya bindirip bir terziye zütürdüler beni. Ama terzi dediğime bakmayın muhteşem bir yerdi. Orda üzerime göre takım elbise dikilip hemen aynı gün içinde verdiler

Son olarak berbere gidip saçımı sakalımı düzelttirdik. Bu sırada ben hala ne olduğunun bilincin de değildim. Hala başıma gelecek kötü şeyleri düşünüyordum. Adam habire yakamda ve beli silahlı olduğu içinde kaçamıyordum. Birisinden yardım dahi istiyemiyordum. Zaten zütürdüğü terzi olsun berber olsun hep bunlar onların tanıdık yerleriydi. Nerden anladın derseniz gittiğimiz her yerde paşalar gibi karşılanıyorduk.

Herşey bittikten sonra beni tekrar eve getirdiler ve babanın karşısına çıkardılar

Beyler şuku hiç gelmiyor ama

Baba beni gördüğünde "geç otur şuraya" dedi. Bende artık herşeyi kabullenmiş bir biçimde emrine itaat ederek gösterdiği yere gittim oturdum.

O : Bak evlat normalde amacım seni dün gece hırpalatıp bugün de salmaktı ama bu sabah yaptığın şey yani bana diklenebilmen hoşuma gitti. Bu ilk defa başıma geliyor. Benim böyle adamlara ihtiyacım var. Benle çalışmak ister misin?

Evet tamda buydu. Ne diyeceğimi bilmiyordum. Bu adamlara nasıl güveneceğimi hiç bilmiyordum. Sanki herşey kamera şakası gibi geliyordu. Biraz düşünmek için zaman isteyecektim ama bu adamın bana zaman vereceğini hiç sanmıyordum. Üstüne üstlük bi de hayır dersem ne yapacağını da merak ediyordum. O yüzden çok fazla beklemeden mecburiyetten "evet" dedim

"Şimdi git. Yarın erkenden de burda ol. Yanlış bir şey yaparsan sana değil ailene giderim haberin olsun" dedi

Bu tehtitide aldıktan sonra evden çıktım. Allahtan üniversite okuyordum. Eğer ailemin evinde yaşıyor olsam ve şu halimi görseler ne derlerdi kestiremiyordum. Annem herhalde kaplten giderdi.

Eve geldiğim de hiç bir şey yapmadan düşünmeye başladım. Bundan sonraki hayatım nasıl olacaktı çok merak ediyordum. Kesinlikle bu adamın uşağı olmak istemiyordum ama elimden de başka bir şey gelmiyordu

En sonunda bir plan hazırlamaya başladım

edit: beyler şukuya abanın sizin için uğraşıyorum burda

Ona en yakın adam olacaktım. Öyle bir kişi olacaktım ki onun gözünde beni oğlundan daha çok sevecekti. Bu şekilde hem oğlundan intikam alacaktım hemde zamanı geldiğinde beni öldürmeye kıyamadığı için onu yüz üstü bırakabilecektim.

Ertesi sabah hemen uyanıp, onun aldığı takım elbiseleri giyip yola koyuldum. Herşeyi planlamıştım. Hiç bir şey farkdemeyeceklerdi. Zaten istediği şeyleri yapacaktım

Eve geldiğim de o suratsız oğlunu gördüm ama hiç tınlamadım. Direk babanın huzuruna çıktım

"Hoşgeldin" diye karşıladı bende saygı çerçevesi altında başımı sallayarak hoşbulduğumu ona belli ettim. "Şu adamı görüyor musun? Bu adamın adı Abdül. Sana yardımcı olacak" dedi ve beni o gün Abdülün eline teslim etti

Abdül bana herşeyi anlattı. Nasıl davranmam gerektiği neler yapma gerektiğini falan herşeyi anlattı. "Babanın gözüne girersen kral olursun" diye de not ekledi sona

O gece eve döndüğümde işler biraz daha iyiydi. En azından dayak yemiyordum artık.

Up beyler

1 ay sonra...

Hayatım olağan üstü halde değişmişti. Aslında içten içe bu durumu sevmeye başlamıştım. Gittiğim her yerde saygı gösterilmesi, insanların benden korkması ve en önemlisi babanın beni sağ kolu yapması güzel şeylerdi ancak bir intikamın vardı ve bundan vazgeçmeyecektim.

O veledi zaten artık sorun etmiyorum. O orda burda kız peşindeyken ben babasının yanındaydım. O da bunun farkındaydı ama yine de kendi bildiğini yapıyordu yani ona yapacak bir şeyim yoktu. Benim derdim bana o gece eziyet çektiren adamı bin pişman etmekti.

Baba en önemli işlere hep benim gitmemi isterdi. Resmen beni yetiştiriyordu ama her seferinde de "yolun başındasın" diyordu.

Hem illegal bir işte yapmıyordu. Sadece sinir olduğu kişilerden hıncını fena çıkarıyordu o kadar. Onun haricinde paranın verdiği güçle harika bir hayat yaşıyor bana da yaşatıyordu.

Eskisi kadar hergün görmüyordum artık onu. Kendi hayatıma beni özgür bıraktı. Nasıl istersem öyle hareket edebileceğimi ve bu evin kapısının bana hep açık olduğunu söylüyordu. Adamları da artık bana "efendim" diye hitap ediyordu.

isteğime doğru hızlı adımlarla koşuyordum. Sonra bir gün baba beni yanına çağırdı

Şukulayın beyler biraz lütfen

Çağırdığı gibi hemen yola koyulup yanına gittim. Onu görmemle suratımda oluşan bir gülümseme, kalbimi ısıtan bir sevgi oldu resmen. O an kendime hayret ettim işte. Daha bi kaç ay önce bana işkençe uygulayan bir adamı resmen sevmeye başlamıştım. Duygularıma en çokta kendime hayret ediyordum ama kendimi de bir türlü bu sevgiden mahrum bırakamıyordum.

Beni gördüğü gibi gülümseyip "evlaaat" diye bağırdı. "Gel otur şöyle sana bir sürprizim var " dedi. Bende gösterdiği yere geçtim oturdum.

Oturmamla beraber bana anahtar fırlatması bir oldu. Anahtarı düşen yerden aldım ve bön bön suratına bakarken "yeni evinin anahtarı al güle güle kullan" dedi! Lan bu adam bana ev almıştı.

Ne diyeceğimi bilmiyordum. Gittim yanına elini öptüm ve teşekkür ederim demekle yetindim. Öğrendiğim şeylerden biride babanın verdiği bir şeyi geri çevirmemekti.

Reddemeyeceğim şeyler her gün artıyordu bu gidişle intikam falan kalmayacaktı ortada. Gerçi aylardır bana verdikleriyle saygınlıkla itibarla hediyelerle kendini affettirmemiş miydi?

Yine de o gün keyfim yerindeydi. Hayatım hep böyle geçecek, güllük gülüstanlık olacak sanıyordum. Yanılıyormuşum. . .

Abanın beyler up up up

Beyler burdayım. Birazdan başlıcam yazmaya az bekleyin. Kurgudur diye başta söyledim zaten size. Yani aklımdan o an ne geçiyosa onu yapıyorum. Kimseyi de zorla okutmuyorum. Okumak istemiyorsanız çıkın abi. illa kötü yorum yapmanıza gerek yok

Aradan aylar geçmişti. Şuana kadar hiç bir sıkıntı yoktu. Bazı zamanlar babayla ters düştüğümüz noktalar oluyordu elbet ama ne o ne de ben çok üstüne varmıyorduk. ikimizde geleceğimiz için ortak şeyler düşünüyorduk çünkü.

Bir gün Abdül beni aradı. "Efendim rahatsız ediyorum ama baba sizi görmek istiyor çok acil" dedi. Sesi de çok heyecanlı çıkıyordu. Hemen atlayıp babanın evine gittim.

Kapıdaki adamlara sorduğum da babanın korulukta olduğunu söylediler. Koşar adımlarla yanına gittim. "Beni emretmişsin buyur baba" dedim

Babam suratıma şöyle bir baktıktan sonra "Oğlumu bulmanı istiyorum senden" dedi. Benim tam olarak anlamadığımı görünce devam etti. "Kaçırıldı. Şuan nerde bilmiyorum. Onu benim için bul" dedi.

Bende emrine itaat edip hemen arkamı dönüp giderken seslendi ve "Onu bana sağ getir" dedi. Ama o da biliyordu ki ölüsünü bulmak daha kolay işti.

Bütün bir hafta boyunca her yeri didik didik ettim. Gittiği mekanlara tek tek hesap sormaya gittim. Çevreye soruşturdum. Tanıdık eski kulağı kegiblere haber saldım ama hiç bir yerden ses seda yoktu. Zamanında dövdüğüm sonra da kin beslediğim adamı bulma konusunda hiçte iyi değildim

O günlerin birinde babanın evine bir kargo gelmiş. Kargoyu açıp baktıkların da ise oğlunun serçe parmağını görmüşler. Baba istenilen yere gelmez ise hergün bir uzuvunun daha ona geleceğini söyleyen bir de not bırakmışlar. işte işlerin taka sarmaya başladığı yerdeyiz

Devam beyler şukularınızı ekgib etmeyin

Babaya ne kadar ısrar etsem de bir türlü kararından dönmedi. Tutturdu gidicem diye. En azından yalnız gitmesin dedim hiç kimseyi istemedi.

Babam resmen ölüme gidiyordu ve biz hiç bir şey yapamıyorduk. Olayın olduğunun ertesi günü yola çıktı ve gitti. Bütün gün ondan haber bekledik. Sinirimden korumalara sataştım kırılmadık cam çerçeve bırakmadım.

Aradan saatler geçti ve sonunda bahçede bir araba sesi duyuldu. Koşa koşa bahçeye çıktık. O an da derin bi ohh çektim çünkü direksiyon koltuğunda oturan babamdı. Koşarak hemen yanına gittim

Onu sorularımla meşgul edip başının etini yerken o hiç bir şey söylemeden bagaj kısmına doğru gitti. ilk defa gözlerinin dolduğunu gördüm

Bagajı açtığında ise gördüğüm şey karşısın da şok geçirdim. Bagajın içinde oğlu cansız bir halde yatıyordu...

Devam devam up up

Beyler birazdan bir part daha yayınlıcam. Sonrasını yarına bırakıcam. Yine yoğunluğa bağlı kalarak kararım değişebilir. Siz kendinizi belli edin yeter

O an beynimden vurulmuşa döndüm. Dünya da en sinir olduğum insanlardan birisi gözümün önünde cansız yatıyordu. Ancak baba çok kötüydü. Oğluna ruhsuz bir şekilde bakıyor göz yaşları onun ölü bedenine damlıyordu

Bu ana daha fazla dayanamadım ve bagajı sertçe kapatıp babayı zar zor eve soktum. Abdüle hemen doktoru çağırmasını söyledim. Başına da iki adam dikip cesedin olduğu arabayı uzak bir noktaya zütürüp kendi ellerimle gömdüm.

Eve tekrar geri döndüğüm de babam baygın bir biçimde yatıyordu. Bütün adamları evden yolladım ve bütün gece babanın başı dibinde bekledim.

Sabaha karşı uyandığında hemen onun kıpırdanmasıyla irkildim bende uyandım. "Oğul" dedi kısık ve titrek bir sesle. "Oğluma ne yaptın" dedi. Şimdi oğlunu gömdüm nasıl diyecektim bilmiyorum ama bi cesaret anlatmaya çalıştım.

O an küçük çocuk gibi hüngür hüngür ağlamaya başladı. Kendimi tutamadım benimde gözlerimden yaşlar akmaya başladı

Devam beyler devam

edit: Beyler bu gecelik bu kadar yeter. Uplamaya devam edin sabah uyandığım gibi devam edicem

2 ay sonra...

Babayı artık tanıyamaz olmuştum. Oğlunun ölümü onu çok değiştirmişti. Günlerce odasından çıkmıyor bir şey yemiyor içmiyor bütün işleri bana yaptırıyordu. Sağ kolu olan beni bile haftada bir kez görüyor yada görmüyordu. Bütün işleri telefon üzerinden yapıyorduk. Üstüne üstlük oğlunu öldüren kişileride bulamamıştık. Adamlar sırra kadem basmıştı. Hiç bir şekilde bir haber alamıyorduk.

Baba bir gün beni aradı ve dışarda bir yerlerde buluşmak istediğini söyledi. Bende hemen istediği yeri sorup oraya doğru yola çıktım. Yolda giderken aklımdan tek geçen şey babayı nasıl iyi edeceğimdi

Babanın yanına vardığımda son zamanlarda ki halinden pek bir fark yoktu. Bitkin kırılgandı. Oğlunun bu denli ona acı vermesi ailesinden kalan son kişi olmasıyla alakalıydı. Kendi soyunu bitirmişti adam. Yani daha doğrusu soyunun tek yaşayan kişisi kendisi kalmıştı. O yüzden bu kadsr kötüydü

B: Buyur baba
B: Baba?
B: Baba bişi de babs korkutma beni

O an onu saklıyordum ki girdiği moddan çıksın. En sonunda kendine geldi ve anlatmaya başladı.

"Ben soyumun yaşayan tek kişisiyim evlat. Bittim artık. Seçtiğim hayat herşeyi bitirdi. Şan şöhret bunların hiç biririnin değeri kalmadı. Zaten benim de artık umurumda değil. Bunların hepsini sana bırakıyorum. Varisim artık sensin"

Up up up beyler devam hadi