yaş 30, ailemle yaşıyorum ve işsizim...

bazen öyle ağır geliyor ki dostlar.

küçükken toz pembe bakıyordum dünyaya hep benim adıma her şey iyi gidecek sanıyordum. hep mutlu olacaktım hep başarılı olacaktım.
bu sanrılarla geçti çocukluğum.

hayaller kuruyordum. en uç noktayı hedefliyordum. en ağır yükün altına giriyordum. ailem ve yakın çevrem hep en büyük beklentilerle gözümün içine bakıyorlardı.

bir gün geldi ki..

hayatın ne kadar acımasız olduğuyla tanıştım. önce kabul edemedim etrafı suçladım, bir sürü bahane saydım ardından kendime inancım zedelendi.

daha kötüsü bir süre sonra alıştım umursamadım ve uğraşmadım dahi. benden bu kadar dedim

oysa küçükken en başarılı ben olacağım sanırdım.

doktor olmayı hayal ederdim. safmışım. yaş 30, ailemle yaşıyorum. işsizim.