Yaş 37 3 farklı meslekte çalıştım. 2 üniversite bir yüksek okul bitirdim. Yüksek Lisans yapıyorum. Çocuğum var. Biz de elbebek gül bebek büyümedik. Sevdiklerimiz kolumuzda can verdi. Ailemiz terketti. Hammallığı bütün okul hayatım boyunca yaptım amk. Adana da büyüdüm kavga sıradan bişey. iki dişim burnum kırıldı. Kulağımın biri koptu geri diktiler. Sol baş parmağıma on yedi dikiş attılar. 3 ay ayağa kalkamadım hastanede yattım. ilk ayakkabımı lisede almıştım kendime ait. Adanada okurken izmire deri fabrikalarına çalışmaya giderdim yazları. Tek göz bodrum katta büyüdüm. Daha saymakla bitmez. Ama anlatmaya çalıştığım da bu zaten amk ben bunları anlatmıyorum işte senin gibi bir huur çocuğu çıkıyor yok ben şöyle yaşadım böyle oldum bire amın oğlu bi tek sen mi yaşıyorsun zorluğu herkes kendine göre zorluk yaşıyor. Bunu anlatmaya çalışıyorum yeter amcık hoşafı çok zorluk mu yaşadın madem öl huur çocuğu öl. Yok ölmedin mi o zaman herkes kadar sen de hayatı yaşamışsın herkesin kendine göre çilesi derdi var. Bu yaşadıklarını insanlara yansıtmanın manası yok. insanlar senin yaşadıklarının sorumlusu değil yek sorumlu sensin. Bedelini de tek başına ödeyeceksin öyle ben şöyleyim böyleyim diyip zırlayıp ağlamayacaksın. huur çocukluğu yapmayacaksın her ne yaşarsan yaşa hayattaysan önüne bakacaksın insanları bunaltmayıp iyi insan olacaksın yardımcı olacaksın güzel şeylere odaklanacaksın. Yok yapamıyor musun o zaman sesini keseceksin yapanlara engel olmaya çalışma ezikliğine girmeyeceksin. Ammına kodumun ergeni.