6 aşkın simgesi
29 06 98 taşkışla ist
dilek kadar masum bilirmisin masumdur dilekler
ey yürekli değişen kesinlik
ne çarşaf halden anlar ne yastık
tin tin eder tinimini amma da komik burcoybank
aşı yok
ve gözlerinin menevşesinde aşk
suyunu büyük şölenlerle tazelerdik
az önceki anne çocuk
nerede olursak olsak
yani dost geldi geleceek sevgili sevdi sevecek
anneler ve korkular başlayacak
pembe gülleri gezdirmeye gittik
acıyı kav sevdayı çakmak
radyo dinliyorsundur ya da susarak
6 aşkın simgesi
9 hayat ötesi bir rakam
ağız dolusu sobe diyelim dudaklarımıza
gel gülüm benim mezarıma
erik çiçek açmış da bahçenin kıyısında
cildin altına klorit kokain şırınga
en güzel yüzünü verirken suya
rüzgardan savrulan bir ağacın yapraklarında
incecikten bir yağmur yağıyordu yollara
murabbâ kimesneler jâjei kelâmdaysa

merhamet bilmeyen insanlara bak yarabbi
onlar bir duble rakı daha anlatılar
rıhtımdan suya bakardı
ben öteki dalı
aynı vazoların aynı öğütlerin aynı yasakların sıkıntısı
silebilirim varoluşunun anldıbını
loş ve sessiz ikindilerin acısıydı
ikliminde aşkın gezgin pulları
pencereme konuk olmaları
engine sarkan gökler baştan başa yıldızlı
nerde sazımın mızrabı
içimizdeki hayvanı
sürterek eskimiş kunduralarını

Senin daşşani yesinler pampa

parklarda yakışıklı aslan heykelleri
olsun ya şu kısa arkadaşlığımız helal
ciril ciril ötelerde bir güzel
camlari kirmak isten degil
o çocuğu boynundan asıvermeli derhal

hadi oyalanma birazdan yarın olacak
insan bu su misali kıvrım kıvrım akar ya
değişmeden önce sanatın fırçasında
inanmazdım dosyalara sığacağına
yasemin kokuları savruluyor iğreti avlularda
esirlik bedava
ne kolay öpüşüyorlar yıllar süren intiharla
yarına yazılı okyanuslarda
aç kursakların gölgesi vururken yaşadıklarına
bütün kuşları havalanmada
attım kendimi sonsuza
nereye baksan tadimlik bir sofra
cehennemler pahasına
inanma aşka

nal sesleri sönüyor perde perde
uyandırmayı istediğim anda bile
tüm becerikli ozanlar biraraya getirile
ekmek gibi dilimlediğimiz yatak sarılmış bize
linç edilmem için artık bütün deliller elde
linç edilmem için artık bütün deliller elde
adını bile
canhirâş eziyyete bulunmazsa isâre
içinden gelmese de
prangalar vuruldu sanki bir an dilime
sıcak bir gülüşünle
ihanetler acılara dönüşürdü kalleşce
kan revana dönen aleminde
olanca güzelliğiyle
plağın bir yüzünü kaplayan uzun parçalar eşliğinde
anlardık kı uygunduk birbirimize
tembelce ulaşıyorlar hedeflerine

yüzleri var türlü biçim
esmerdi inceydi tartımlı tümceleri
sar tenli
değişir her şeyin rengi
aldım şapkamı gidiyorum şimdi
dev bir kadın heykeli dikti
düşmez ki
yıldızlarla sevişmeli

sağol panpa aldın şukunu

eskidikçe eskiyor sevinç de kaygı da
zütüreceğim
en güzel sevinçlerimi bile
loş barların köşesinde
inanayım her gece tekliğime
yasayacaksin gozlerimde
orada yaşayacağım isteğimce
bir daha ölsende
at koşusunun önünde
zahirin otağında imtiyazlı hece

seni bu halde gören sasirir zanneder ki kimsen yok
açmıyorsa derininde bir ince kardelen
rengiyle
en uzun gecelerimde
doğruluyor ve
en sağlam yelkenleri germişim içime
seyrisefain idaresi önünde

şukuladımda panpa hiç mi üşenmedin

fırtına istilâlarına mezâr oldu kucağım
iki uyurgezer nokta
rüzgarlı bozkırlarda
amcamsa sabah sabah burnu çay bardağında
ve bir daha asla
ulaşır uçurumuna
nasıl sığmış avuçlarıma koca dünya
ve yepyeni bir dünya kuruverin sonra
anam en güzel yaşında
ruhumun vahyini duysam da gecirsem tasina
işkence odalarında
mahmur bir tohumdan delikanlı bağrıma
son çiviyi çakıyorsan yorgun sabrına
ince dallara çıkıp erik attığında

kolay değil aşkı ve yaşamayı terketmek
alır başımı giderim yalın kat
cehennem yürekli bir yiğit
af dileyebilmeli merhamet
koparır elini kolunu gurbet
makine dimdik demirden put
ağlama salkımsöğüt
rüzgar ona dertlerimi bari sen anlat
lale bahçelerinde soyut
bir geri adım için gerek milyon cesâret
o zaman haram edilsin cennet
rüzgar ona dertlerimi bari sen anlat
onu sonra anlatirim fakat
o zaman haram edilsin cennet

o sular tuzludur
taşa çalıp kırdım benlik putunu
uykusunu koydu uyanıklığını koydu
rüyalar unutulmuştu
azınlıkta oldukları bir okulda bile sorarlar soru
ne ölümü düşünürdüm ne yaşamak korkusu
ve yüceltirdi ince bezekli kuskununu
er gövdesinde dolaşan bulutun simyası bu
3 iki alay karşılarış yolun ortasında bir gelgit ağır ve sert
10 haziran 2002 rotterdam hollanda
cehennemi yaşama pahasına
elin değdirme yarama
kavuşmak bir gün toprağa
eğer zehir sana
neden kin ve korkunun kuyularında
bir tarafta sebilsin bir metelik ara
omuzlarında sırtının oluğunda
gökler kanıyordu ıssızlığın bozgununda
anlayamıyorum eğilip kalkmaya

helal panpa ne diyeyim güzel olmuş şuku

tadi senden gelir
uçsuzbucaksiz enginlerde
tohumların özleminde
senin bakışların baba bende
inanayım her gece tekliğime
cihana bir daha gelmek hayal edilse bile
kedi desen öyle
ipekten süzülen nefeste
mahmur bir seher vaktinde
insan sevince
yosunlu kayaların dibinde
asırlık çınarların özlemine
neydi gözlerinin haresinde çözdüğüm bilmece
cehennem ateşleri koyup döşüme
hasat mevsimi bitmiş bahçelere
ellisinden sonra bunayip otobuslerde
ceylanlar vurulmuş kurtlar nerde
korkuyorum sıra sende
1 süleymaniye delileri yunmuş yıkanmış olarak gizli gemilerle
3 ali korna kağıdına basılmış parlak çocuklar ise
8 tarihi yönlendiren sayı

solar elvan elvan kavrulur gider
lambasız bütün evleri
caysın be iyi
karşıda tepelerin hayal perdesini
merhaba demeyi
rüzgar ile esti çiçekle bitti

abdal pir sultan gördüm
sende bütün ümitlersende bütün özlemler
durmadan taş basmamızı istiyor
aşktır gövden sana kalmıştır
silbaştan oluyor
dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar
aranmak ister
sana bir avuç su bir tutam kar
aşklarım mı? bir nefesle solabilen bu şeyler

o küçücük yuvamız bize saray olmuştu
kestiremedik ne yaptığımızı kim olduğumuzu
serseri adimlari turfandaradyodan ajans ve hava durumu
ikimize benziyordu
jezabel kan içinde yatardi
eyi eyledik dostumla
nasıl yağacağız tarlalara
kaygıma sevincime acıma
onlar da kimsesizler sevdalarına
ki asfalt orada
lüzumsuz artık kürek çekmek yarınlara
acılar unutulduktan sonra
yanar ateş el kadar sobanın koynunda
ateş gülümsedi seni andığımda
ne kadar güçlü olsa da
ama inan sonludur aşk da
dikenlerin batmasın ama
akşamdır güneş uyuklar evlerin çatılarında
mavi göğün altında

cenaze arabasının içinden yattğım yerden
onun bi dalgasi olmak gerek: tunel geciyor
karanfiller sümbüller papatyalar
o bembeyaz köpükler
limanları sıkıcı olur
ozlenen limanlar yanan yildizlar
mezmur okuyarak duvar duvar
o bizim yere gider
kar çiçeği kır çiçeği istiyor
kuş sananlar yanıldılar
onarilabilir yaralarımı okşa ve gir

cennet haberini sen getirdin
ah!keşke insanlar
bulutların limanlarına sokulur
uzak kış güneşleri var
kanat çırpar
başım sızlıyor
aşk da bitti diyordu ya bir şair
bitti bende duygular
ah nerede nerede o canım güzel kadınlar
ne acılar sağalır ne de vakit dar
genel olarak önce kaşları görünür
ocakta alevden yazılar
rıhtım taşında gölgen var
mezmur okuyarak duvar duvar
ekmek büyük insanlıktan başka herkese yeter
din imanıyla övünür
elbet senin de bir çift diyecek sözün vardir
n’olur kızma adımı çağır

Iyi uydurmuşun bin helal sana dicektimde bu ne amk yannan kürek şeyler yazmiş sıkalamiş asdfg amk malı neyse sırf yazdin diye sukunu verdim