Zamanda 3.Kapı / Pangea -Final-

Gelen şey şu büyük dinazorlardan biri olmalıydı. Öyle bir ağırlığı olmalıydı ki yeri göğü sallıyor , ağaçları yıkıyordu. Ondan kaçamazdım. Bekledim sadece. Ölmeyi bekler gibi bekledim. Zaman yolculuğuna başlamadan önce sigara içecektim o aklıma geldi. Son sigaramın vakti gelmişti belki de...

Ben bunları düşünürken son ağaç devrildi ve o dev canlı üzerime doğru koşmaya başladı. Korkudan kendimi sakındım ancak yaradık beni es geçti ve koşmaya devam etti. Bu yaratığı bu denli korkutup kaçıran ne olabilirdi ki ? Yıkıp geçtiği yere baktığımda çok çok ileride bir hareketlilik gördüm. Kuşa benzer iri dinazorlar uçarak bu tarafa doğru geliyordu. Ayağı kalktım. Biraz daha bakmaya devam ettim. Ve daha da uzakta bu tarafa gelen su dalgalarını gördüm...

Manyetik alan etkisi... Meteordan değildi... Tabi ki değildi. Tüm nesli tüketecek bir meteor düşseydi eğer nasıl kalıntılarını bulabilecektik... Hepsi yok olmayacak mıydı .Buraya ilk geldiğimdeki tespitim yanlıştı. Pangea kıtası ayrılıyordu. Bu yüzden manyetik alan artmıştı. Ve dinazorların sonu kıtalar ayrıldığı için gelmişti...

Bende koşmaya başladım . Büyük dinazorun arkasından koşmaya başladım. Bir aradan da kapakçığı bulup buradan gitmek istiyordum. Karşı ki dağlara baktığımda çatladıklarını ve birer birer yıkıldıklarını gördüm. Kıtalar ayrılıyordu. Ayak bastığım yer bana düşman kesilmişti. Lanet olasıca... Koştukça koştum ancak sırtımın ve elimin acısı ile bitkin düştüm. Doğa ana ile başa çıkamazdım. Umutsuzca etrafa bakındığımda güneşin yansıması yüzüme vurdu. Nereden vuruyor diye baktığımda birazcık ilerimde henüz çatlamamış olan bir yokuşun dibinde bir elmas gördüm. Saf elmas...

Yanına gittiğimde içinde kapakçığımı gördüm. Bu inanılmazdı. Kalp kapakçığım o kadar uzun süredir buradaymış ki elmas onun etrafında çıkmış ve onu içine hapsetmiş... Ancak saf elması neyle kesebilirdim ki ? Hiçbir şeyle ... Zaman makinemi tekrar çalıştırdım ve elmasa doğru tuttum. Elması zamanda geriye doğru sardırtmaktı amacım. Sonuçta kendim 5 zaman yolculuk sıramı bozmayacaktım. Bu denli bir manyetik alanda makinem şansıma ikinci defa doğruyu göstermişti.

Elması zamanda geri alarak yok ettim ve kapakçığı aldım. Sel iyice yaklaşmış ve hemen üstümdeki dağ yıkılıyordu. 4.zaman yolculuğumu gerçekleştirecekken koşuşan canlıları gördüm. Otobur ve etobur bir çok canlı. O asi gözleri korkudan hissizleşmiş gibiydi. Onların sonuydu bu... Bu dünyadaki son dakikalarıydı.O kadar masum görünüyorlardı ki ... Üzgünüm eski dostlarım... iyi bir başlangıç yapamasakta sizleri de unutmayacağım...

Makinemi sonraki zamana ayarladım ve sonraki zamana doğru bir şekilde sıçraması için dua ettim ...