Kimseyle yakın arkadaş olamazsınız
Çok istersiniz
Tüm arkadaşlarınıza iyi davranırsınız fakat o arkadaş grubunuz gideceği yere (kafe, parti, doğumgünü) sizi çağırmaz

Neden?

Çünkü ortamlarda hep sustunuz, acaba söyleyeceğim şeyden sonra ne düşünürler, gülerlermi, dalga geçerlermi diye düşündünüz...

internetten bi çok bilgi araştırdınız." nasıl kurtulurum? ne yapmam lazım? "gibi fakat hiç biri yararlı olmadı.

Çünkü onları yapmanız gerektiğini sizde biliyosunuz

Fakat yaptığınızda kendinizi yapmacık buldunuz

Hiç bi zaman kişiliğinizi yansıtamadınız

Hatta bi çoğunuz birisi sizden bişey istediğinde kararlı bi yanıtla "hayır" diyemediniz

tabi bu yüzden kız arkadaşınızda yok
seviligiyi söylemiyorum bile .

Yakışıklı olmanıza rağmen kendinize güvenip açılamadınız. Bu kadar çok fırsat yakalamanıza rağmen cesaret edemediniz.

Iyi niyetinizden dolayı sürekli kullanıldınız. Bazen ortamda rezil duruma düştünüz. Kimbilir ?

Karşınızdaki basit bir kız olsa bile selam verirken hoşlandığınızı düşünecek yada yanlış anlayacak diye selam vermediniz

Ben Thanatoss inci sözlük'te haydoreyizz derler. Dilerseniz Rez alabilirsiniz panpalar

Sanal ortam, sosyal medya, herkes en iyisi, birileri birilerine kızıyor fakat bunu twitterdan dile getiriyor.

Herkes dertli, herkes zengin, herkes gündeme ayak uyduruyor, herkes vatansever, herkes silahşör.

Sanal dünyanın, kendi kişisel dünyalarını yok etmesine seyirci herkes.

Bilgisayarım, telefonum ve tabletimle geçirdiğim boştan bir hayatım vardı. Bazen ise bu çaresim halime odamda ağlıyordum kendi başıma. Günlerim böyle geçiyordu. Kendimi beğenmiyordum, günde en az 50 kere ayna karşısına geçer orama burama bakardım sonrada umutsuz ve çaresiz, bir şekilde aynadaki halime acıyarak bakardım.

Sevdiğiniz insandan gelecek en ufak olumsuz bir cümle sizin özgüveninizi kırmaya yetebilir.

insan sürü içinde yaşayan bir varlıktır. Çevremiz, arkadaşlarımız, ailemiz ve hatta facebook, twitter ve yahut bulunduğumuz bu site bile bir sürüdür. Toplum sizi törpüleştirir, Varolduklarınızı elinizden alır. Bunlardan en önemlisi ise kendinize güveninizi.

Anlatacak, derdimden anlayacak tek bir sıkı arkadaş bir sırdaşım bile yoktu. Her gün araştırma yapıyor, her gün kendi içimde adeta bir savaş veriyordum. Çünkü güvenemiyordum kimseye sırrımı verecek kadar. Güvendikleriminde derdimden anlayabileceklerini düşünmüyordumda zaten. Eğer beni anlayabilselerdi yanlız bırakmazlardı...

Tonla yazı okudun, değeri olan ya da olmayan. ama bişeyi değiştiremedin. neden mi? çünkü orada söylenleri uygularken yapmacık hissettin kendini. hoşuna gitmedi yani sahte sosyallik.
dost görünen insanlar vardı, sahte olduklarını biliyordun aslında. senin üzerinizden espriler yapıp küçük düşürürlerdi ortamda. sonra da sarılırlardı şaka maka ayağına. huur çocukları

https://youtu.be/IK8j9RqP9RE

işte bu yüzden de hep kölelik pgibolojisiyle yaşadım. Hayatım yanlız geçti. Herkesin neşeli bir hayatı varken ben hep mutsuzdum, insanların çoğuna karşı içimde bir kin ve nefret vardı, çünkü en yakın bildiğim dostlarımın ble beni bu ezikliğim yüzünden aşağılaması ve benim yüzüme vurmaları, beni bu duruma getirmişti. Artık herkese güvenimi yitirmiştim. Dostlarımın bana olan samimiyetine şüpheyle yaklaşıyordum. Çünkü her sevgi gösterişlerinde "acaba bunun altından ne çıkacak" diye düşünürdüm. Biliyorsunuzdur işte çıkarcı insanlar...

insanları sevmiyorsunuz. Zaten insanlar değil midir tüm sevdiklerimizden nefret etmemizi sağlayan? Neden sevelim. Insanlar en buyuk düşmanlarımızken hayvanlar en büyük dostumuzdur. Biriyle anlaşıp arkadaşlık kurabildiğinizde onunla ilk günden 40 yıllık arkadaş gibi oluyorsunuz... aslında hayatınız boyunca da hiçbişeye ait olmadınız. ne benimsediniz ne benimsendiniz. hep farklı olandınız, ya da o kadar sıradan ve önemsizdiniz ki sıradanlığın ötesindeydi artık bu.

Okuyan panpalarım sadece ilk entryi şukulayıp rez girerse çok memnun olurum. Başlık yukarı çiksin

Herşey üstüne gelip,
Seni dayanamayacağın
Bir noktaya getirdiğinde,
Sakın vezgeçme!..
iŞTE ORASI
KADERiNiN
DEĞiŞECEĞi
'NOKTADIR''

H.z Mevlana

Gülsünler eğlensinler kötü söz söylesinler ama görmezden gelmesinler diyorsunuz. internette kendinize göre bir nick oluşturuyorsunuz. bir kaç kişi önemsediğinde mutlu oluyorsunuz Ne olursa olsun fark ettiler beni diyorsunuz.. kendinizi nasıl geliştirebilir, nasıl sosyal olunur, insanlarla nasıl iletişim kurulur okuyorsunuz günlerce. sonra dışarı çıktığınızda hiçbir şeyin değişmemiş olduğunu görüyorsunuz

yolda yürürken, otobüste, trende, vapurda kimi konuşmalara şahit olursun. adamın her cümlesinde argo, küfürlü söz ekgib değildir. ne konuşması, ne yürümesi insana benzer. kimisi de farklı yollardan deneyim kazanmışlardır. açgözlülüklerini, şımarıklıklarını, bencilce tavırlarını sergilerler. bırakın insanlıktan nasibini almayı daha evrimleşmemiştir bile. hala tek hücreli canlıdır aslında. herkesin kendin gibi olmasını arzu edersin ama elinden birşey gelmez. çünkü bu insanlar artık tatlı dille yola gelecek safhayı çoktan aşmışlardır.

Panpalar sadece ilk entryi şukulamanız yeterli diğerlerine vermesenizde olur. ama ilk entrye verin lütfen yukarı çıksın başlık.

insanların pis yönlerini tanıdıkça, kalbiniz kırıldıkça onlardan biri olmamak ve kendini onların kötülüklerinden koruyup mutlu olabilmek adına evet, mutlu olabilmek adına içinde bulunmayı bilinçli olarak tercih ettin. eve gidip bilgisayar oynadınız uyudunuz
diğerlerinin sizden salak olduğunu düşündünüz
karşınızdakinin söyleyeceklerini siz daha fazla düşündünüz bu sebeple empati özelliğiniz arttı
bazılarınız dolmuşta para üstünü ekgib veren şöföre ekgib olduğunu bile söylemedi
müsait bi yerde inebilirmiyim? derken zorlandı.

film izleyeyim diyorsunuz, bilinciniz o kadar boş karakteriniz o kadar zayıfki filmdeki karaktere bürünüyorsunuz hemen. birden elliot alderson oluyorsunuz, birden walter white a dönüşüyorsunuz. Onlar gibi olacağinizi saniyorsunuz. Zirveleriniz var saniyorsunuz. ama sisteme karsi durmaya calisan aptal bir liseli gibi göründüğünüzü bilmiyorsunuz. çünkü farkedince de pişmanlıkların üstüne bir yenisi daha ekleniyor. gerçeğin farkına varınca koltuğa yığılıp kalıyorsunuz

X diye bir kız vardı. Sosyal fobimin bana kazandırdıkları gibi kaybettirdikleri de var. Günler geçiyordu ve ben hala X' ile muhabbet kuramamıştım. Onu her an kaybedebilirdim. Bir an önce muhabbeti kurmalıydım. Yoksa her an kaybedebilirdim. Bir yandan ona herşeyi itiraf etmek için içim içimi yerken bir yandan da aklımda sürekli sorular dolanıyordu. Acaba beni sevebilir miydi ? Başkaları bu ilişkiyi nasıl karşılar ? Acaba ona yakışacak nitelikte bir insan mıyım ? Onunla olmam başarımı etkiler mi ? vs vs. işte bir anlığına bu olumsuz düşüncele kalıplarıyla oluşmuş soruları aklımdan yok edip, internetin başına geçtiğim gibi öncekilerden daha sıkı bir araştırma yapmaya koyulmuştum. Özgüven nasıl geliştirilir, Kızlarla nasıl arkadaşlık kurulur, Sosyal fobi nasıl yenilir, Kızlarla iletişime nasıl geçilir, Kendine güvenmenin yolları gibi araştırmalarda bulundum.

Ben ezik bir çocukluk dönemi yaşadım, Hayatımın bütün evresinde. ilkokuldan tut lise hayatına kadar. Biri yerimden kaldırsa kalkar, bir yere gönderse giderdim. Hakkımı savunamazdım kısacası.

Ağlıyorsunuz bazen. her gününüz önceki günlerde yaptığınız saçmalıkları düşünmekle geçiyor.

Keşke şunu yapsaydım, bunu yapsaydım diyorsunuz. uygulama dersinde elleriniz titrerken arkadan gizli gizli gülen kızları hatırlayınca acı çekiyorsunuz.

Daha sen doğmadan hazırlanmış aile ortdıbını ve sonra sen istemeden zamanla düzen içinde gerçekleşen okul ve iş ortdıbını; evet senin istemin dışında varolan ve iğrenç olan düzenin içindesin. bazen hayır diyememe özelliğinizi farkedip yenmeye çalıştınız bunu. bu sefer mantıksız bi şekilde hayır demeye başladınız
işler iyice kötüye sardı. çocukluğunuzu düşündüğünüzde, kendinizi gözünüzde canlandırdığınızda ya sessiz bi şekilde bir köşesinde ağlıyor ya da öylece durup size çirkin, beceriksiz, işeyaramaz olduğunuzu söyleyip duruyor değil mi ?
o zaman :
https://youtu.be/uab3Hc9T0LM

Aşık oldunuz. Hemde delicesine. Aklınızda hep o vardı. Akşam yattınız o, sabah kalktınız o. Onu sürekli uzaktan izlemeye başladınız. Her akşam şu sözü tekrarladınız kendinize "bu kadarı yeter yarın gidip her şeyi anlatacağım." Ama ertesi gün yine yapamadınız. Günleriniz, haftalarınız ve hatta da aylarınız böyle geçti. Kızı en sonunda başkası kaptı. Bunu öğrenince başınızdan kaynar sular dökülür oldu.

iyi niyetiniz yüzünden herkes size anormal gözüyle baktı. Ama siz herzaman daha zekiydiniz. Belki sevdiğiniz kız bile sizi zeki olarak görüyordu. Fakat kızın karşısında cesaret edip konuşamadınız. Kız ise sizle taşak geçti dalgaya aldı.

bir süreden sonra çevrendeki insanların saçmalıklarına, ikiyüzlülüklerine, mallıklarına, birbirlerine gözgöre göre söyledikleri yalanlara, kıskançlıklarına, birbirlerinin suratına kardeşim diyip arkalarından binbir türlü şeytanlıklar yapmalarından vb. birçok iğrenç, insanı insanlıktan, hayattan soğutan durumlarda kalmaktan bıktığımız için kaçıyorduk sadece.

Cümleler kafada tasarlandıktan sonra konuşmaya başlanır.ama oda hayır etmez, artık düzgünce konuşamıyorsunuzdur. başlarda niye konuşamıyorum hay allah beslenmede mi bi sorun var diye düşünsenizde bunun sebebi tektir. sonrasında buna benzer sorunlar dallanır budaklanır.