Şimdi üzerinden 3 yıl geçmiş bu olayları neden anlattığımı anlatayım.

Bana sormanız gereken soru ne oldu değil, bana sormanız gereken soru "Pişman mısın?"

Ben onun yüzü düşmesin, sırf o güzel yüzü bir gün daha gülsün diye her gün saatlerce babamla kavga ettim ama o günü gelince "Bence arkadaş olarak kalsak daha iyi; sorunlarımız var, aşamıyoruz" demekten çekinmedi. Pişman mıyım?

Ben onun için arkama bakmadan bıraktığım basketbol takımını, sigarayı ve daha saymadığım bir çok şeyi bir kere bile dile getirmemişken o "Arkadaşlarıma zaman ayıramıyorum" demekten çekinmedi. Pişman mıyım?

O kadar özel şey yaşamışken; saatlerce kollarımda uyuyup, yine saatlerce sevişmişken o "Benim için bir anlamı yoktu" demekten çekinmedi. Pişman mıyım?

Ben onun bileği incindiğinde ölmeyi istediğim halde o benim kalbimi paramparça edip beni sakat bırakmaktan bir an bile çekinmedi. Pişman mıyım?

Hepsinden önemlisi ben onu en ufak şeyden kıskanırken, onun için her şeyi gibtir edip okulun ortasında çocuğun tekini öldüresiye dövdükten sonra bile o ben en yakın arkadaşımla, okanla çıkmaktan çekinmedi. Pişman mıyım?

Gerçekten pişmanım, yaptığım her şeyden pişmanım.

-SON-