2009 yılı aralık ayında dedem apartmanın giriş katını bana verdi sadece aidat vermem karşılığında istediğin kadar otur dedi. Yelizle oraya geçtik.Bir halı birde yatağımız vardı sadece ben bir simit kulübesinde çalışmaya başladım günlük 15 tl para veriyorlardı sabah 4 buçukda başlıyordum öğlen 1 gibi falan kapatıp eve dönüp uyuyordum zamanımda kalıyordu çıkıp dolaşıyorduk bu arada ben iş başvurularına başladım netten cv hazırlayabileceğim siteleri buldum yeni keşfetmiştim ozaman kariyer gibi siteleri.

Yıl : 2010 şubat ayında bir bebek marketinin bilgi işlemi için işe girdim.cv siteleri işe yaramıştı ve artık zamanın asgari ücreti ile 780 tl kadar bir para kazanıyordum. Benim için çok büyük paraydı bu.Hemen bir koltuk aldık eve taksite girip taksitler yanlış hatırlamıyorsam 7 ay kadar sürmüştü bitirmiştik. Tabi bu aralar yine kıskançlık krizleri yüzünden edilen kavgalar ertesi gün barışmalar devam ediyor fazla umursamıyorum ilaçlarımı düzenli kullandığım sürece bir sorun olmuyordu.

Yıl 2011 : Çalıştığım firmada yükselmeye başladım bilgi işlemde aten 2 kişiydik , müdürümün işten çıkarılmasıyla tek adam kaldım haliyle patronla çok daha yakın ilişkiler kurdum ama hala asgari ücretle çalışıyorum.Y. de mağazada satış personeli olarak işe girdi artık maddi olarak daha rahatız.Ama apartmanda oturan dayımlar ve teyzemler durumdan rahatsız olmaya başlayıp benden kira istemeye başladılar. Dedem bu sırada geçen yıl geçirdiği bypass ameliyatından sonra yorgun düşmüşken hastahane bahçesinde aniden düşüp acile kaldırılmış haberini aldık , bende o sıralar kredimi tamamlamış diplomamı almaya gidiyordum sonunda lise mezunu olucakdım hemde bilg. programcılığı veri tabanı bölümünden. Haberi alınca aracın yönünü direk bozyaka hastahanesinin aciline çevrdim. Acilin kapısını gidenler bilir orda otomatik kapı açılınca dedemi tam karşı yatakda yatarken gördüm , bypass ameliyatından sonra bile ayağa kalkmş dağ gibi adam iki büklüm bir gözü kaymış konuşamaz hale gelmiş ağzıyla yatıyordu. Girdiğim gibi geri çıktım. Boş boş etrafa bakıyordum sanırım şok geçirdim. Acilden çıkıp hemen acilin önündeki yolun kaldrımına oturdum. Zaten nurcusuydu bilmemneyiydi cemaatlerin içinde geçirdiğim kuran kursu yıllarında dinden soğumuştum , artık tamamen bitmişti benim için. Hemen telefonumu çıkarıp istanbuldaki amcamları ve halamları aramaya başladım yarı ağlamaklı kendinize dikkat edin diye konuşmaya başladım. Hayatımın büyük çınarını o halde görünce büyük yıkım yaşadım. Dedem 1 hafta sonra eve taburcu edildi ama artık sol tarafı felçdi bakıma muhtaç yatağında yatıyordu. Onun o halini yediremeyip yanına gitmek istemiyordum ama hergün iş dönüşü ilk onun yanındaydım.Bu arada eve üç beş eşya daha aldık bir yaşam ünitesi ç.makinesi tv falan çeyizciden taksitle ödüyoruz derken artık resmi nikahımızı yapalım dye düşünmeye başladık ama kimseden destek bulamadık.

Yıl 2012 : Bahar aylarına kadar dedemin yanında geçirdiğim akşamlar bazen gece krizlerinde acile taşınmalar dışında Y.in kıskançlıkları beni fazla fazla yıpratmaya başladı bu arada başka bir bebek firması beni transfer etmek istedi bende zaten asgari ücretden yorulmuş şekilde görüşmelere başladım. Bilen bilir izmir de mina diye geçer adladı. Neyse biz haziran gibi nikah günümüzü aldık.25 ağustosda resmi nkahımız olucakdı. paramızın yettiği tek şey ise bir gelinlik ve nikah salonuydu. düğün falan çok uzakdı bize çünki ailevi hiçbir destek yokdu. Dedemin hastalanmasıyla birlikte tüm aile sırtını çevirmişti bize.O an beni tek seven aile bireyinin dedem olduğunu anlamıştım zaten. temmuz ayında dedemi yine gece krizi ile acile zütürdüm fakat bu sefer çıkamadı. Tuhaf şekilde sadece 2 damla gözyaşıyla atlattım o geceyi.Çektiği acılardan kurtulmuş olması belkide ağır basıyordu beynimde ama içim kan ağlıyordu tabi. Artık o dev gibi koca yürekli adam yokdu. Nikahımı göremiycekdi. Damatlık içinde yakışıklı oğlumu görmeden ölmem demiştin be dede..

kızım uyandı fırsat bulunca devam edeceğim