Bir önceki entry de arkadaşıma eşimi anlatırken tabikide özel mevzuları anlatmadım bir yanlış anlaşılmanın önüne geçmek istedim. Kendisi izmire gelmeden önce Antalya'da Eczacıbaşında Merchendiser olarak çalışan satış yönü kuvvetli biridir aslında.Ki mağazada şuan satışlarıyla ön plana çıkmış durumda gerçekten.

Neyse ben Hikayeme Devam Ediyorum

Doğum günümün 14 şubat olması değişik bir duygu , yıllardır ikisini birleştirip kutlardık eşimle ama bu yıl hiçbir kutlama olmadı , ufak bir pasta üstüne bir mum , annem ve kızım. Eşimden bir tane çalıştığı mağazadan aldığı deodorant , gerçi bu bile şaşırttı beni ya neyse.Laf olsun diye kutlanan bir doğum günü. Tabi çevremden kimsenin hatırlamaması , akrabalarımın bile.. Hatırlanmamak insana okadar koyuyorki kardeşlerim heleki bukadar zor günler geçirmiş ve hala geçirirken. insanlardan nekadar uzaklaştığımı anladım ogün. Evliliğimi kurtarayım derken tamamen kafamı kuma sokmuşum meğer.Çok iyi gittiğini sandığım işimi bile aksatmışım.
Ertesi gün toprarlanmam gerektiğini düşünüp güzelce işime gittim. Tabi benimki yine azıtmaya başladı , aniden telefon açmalar konuşmayıp etrafı dinlemeler falan , mağazada millete benden bahsedip beni aldatıyo diyince birde oradaki arkadaşlarından taktik almaya başlamış bu meğer , aniden ofise gelmeler falan , tabi bir sonuca varamadıkça yeni taktikler denemekten de vazgeçmiyordu.
Mart ayına geldik , kızımın 2.doğum günü için öğle yemeğinde buluşup kızıma hediye almaya gittik beraber seçtik ettik falan ben oradan müşteriye geçtim zira kurulum ve sunum vardı , pastayı akşam alır eve geçeriz beraber diye plan yaptık ve ayrıldık.
Akşam saat 6 yı geçince ben telefon açıp Y.ben biraz gecikebilirim sen pastayı al geç eve dememle kıyamet koptu. Telefona bağırmaya başladı müşterileri yanında yine rezil oldum. Haliyle işide bırakıp gidemezdim. telefonu kapatıp işimi halleip 7 gibi eve geçtim. Annemle beraber oturmuş konuşuyolar , Y.i görseniz sanki evde cenaze var gibi surat 5 karış, ne oluyor dedim , annem anlattı , o anlattıkça ben güldüm. Benle konuşurken kadın sesi duymuşmuş hanımefendi fakat komik olan sunum yaptığımız toplantı salonunda 1 tane bile bayan personel yokdu topu topu 4 kişilik bilgi işlem ekibi vardı hepside gencecik erkek çocuklardı , bunu anlatınca bana ozaman sen gay sin deyince benim sinirlerim kalktı malesef bir arbede yaşandı. Zaten sinir hastası gibiydim tutamıyordum kendimi.Y.i kollarından tuttuğum gibi koridora attım annem araya girmese belki vurucakdım bile ( tabiki yapsam hala pişmanlığını yaşardım ) öfkemi kontrol edemediğimi görünce kendimi sokağa attım. Kızımın doğum gününün berbat olduğunaı yanayım , itirafın bini bir para olduğunamı diye diye evin çevresindeki sokakda tur atmaya başladım

Devam ediyorum.

2016 nın aralık ayının sonlarıydı , 3 gündür babamlarda kalıyorum ama siz bana sorun.3 gün yavrumdan ayrı kalmanın acısını.1 buçuk yaşında ama daha ömrümde bukadar ayrı kalmamışdım 1 gün bile .Evden kavga ile annemi alıp çıktığım gün yolun her adımına bir gözyaşım düşüyordu. Eşşek kadar adam salya sümük yolda yürüyordu düşünsenize yavrusunu bir manyak ile bırakıp gitmek zorunda kalmışdı. Yılbaşı gecesi iş çıkışı önce kendi evime uğrayıp kızımı görmek istedim çünki artık ilaçlar bendede bişeye yaramıyordu evlat özlemi tarif edilemez birşey kardeşlerim. Gittim kapıyı çaldım bayada bekledim kapıda. Evet anahtarım yok değil ama öylede dalmak istemedim herşeye rağmen. Kapıyı açmayınca anahtar ile açmayı denedim fakat anahtarı içerden takılı bırakmış. Yanlış hatırlamıyorsam 45 dakika kadar kapıda bekledim. Daha sonra kapıyı açtı , direkt kızıma sarıldım elimden geldiğince üzgün görünmemek istiyordum ama günlerdir ilk defa sarılınca benim gözlerim doldu yine. Sarılıp kapıda sevdikden sonra kızıma aldığım oyuncağın ediye kutusuyla verdim falan nasıl sevindi hiç unutmam ki bana çok düşkündü klagib babacı kız çocuğu. Kızımı bırakıp Y. ile göz göze geldik , ona karşı okadar sinirliydimki artık sanki bunca yıldır bunca fedakarlığı başkasına yapmış gibi bir yabancı gibi eldi o an gözüme hiçbirşey demeden babamlara doğru yürümeye başladım.

Bu şekilde 2 hafta daha geçti.2-3 Günde bir kızımı görmeye gidiyordum. Ocak ayının sonlarıydı yne bir akşam iş çıkışı kzımı görmeye gittim.Bu sefer beni içeri davet etti. Girdim bende kızımla oynuyorum falan.Bu geldi bana sarıldı ben bir refleks ile ittirdim.Şaşırdım çünki noluyoz aq oldum.Bu başladı özür dilemeye ben çocuğumun annesiz yada babasız büyümesini istemiyom diye ağlamaya başladı. Bende hemen yumuşadım bk var gibi.Biz yine başladık beraber yaşamaya.
Ertesi gün oturup düşünmeye başladım ben buna bir iş bulursam belki benle uğraşmaz artık kafa meşgul ve yorgun olur bir uğraş çıkar diye. Annemle konuştum çocuğa bakabilirsen böyle birşey düşünüyorum dedim. Tamam dedi ben hergün gelir giderim hatta akşamları sizdede kalırım yeterki sizin durumunuz düzelsin dedi.Ki annemlerin ev ile benim evin arası 5km mesafede...
Sakin devam eden 3 günün sonunda izmir ticaret odasında bir toplantıya gitmişdim. Yeni dönemde kullanılıcak earşiv ve efatatura uygulamaları ile ilgili bilgiler vardı bu arada Logo bünyesinde netsis yazılımını bilenler vardır , bizim işimiz netsis yazılım geliştirme bölümüydü. Herneyse netsisçi olduğumuzdan iş dünyasında hatrı sayılır bir çevre yapmışdık zira toplantıda bir arkadaşımı gördüm ve eşimin durumundan bahsettim.Cv sini ona mail atamı direkt olarak şirket sahibine ileteceğini söyledi. Teşekkür edip oradan ayrıldım.Ve bu olaydan sonra eşimin mağazada işe başlaması sadece 1 hafta sürdü.Şubat ayının başında işe başlamışdı. Beklediğim gibi artık işiyle fazlasıyla meşgul geldiğindede yorgun argın sızıp kalıyordu... tabi bu huzur çok sürmeyecekdi nerden bilebilirdimki her seferinde düzeliyor sanıyordum.. devam edicem

Şaşırtıcı Şekilde sessiz ve sakin eden haftanın sonunda 2 hafta dolmamasına rağmen tekrar randevu alıp doktora gittik , benim yaralarım kabuk tutmuş şekilde iyice kabak gibi ortada olduğundan doktor şok oldu , hiçmi gelişme yok dedi bende anlattım 3.gün böyle bişey yaşadık ama sonrasında aniden duruldu sakinleşti ama bana tuhaf geldi birden bukadar sakinleşmesi dedim. Konuşmanın sonunda bana nervium isimli bir ilaç yazdı , bilmeyenler için bu ilaç hafif derecede uyuşturucu madde içeriyor ve yeşil reçete ile alabiliyorsunuz , ayrıca eczacı verirken tek tek sayıpda veriyor ve her güne 1 hap olacak şekilde 30 adet hap aldıysanız 31.gün gelmeden birdaha o ilaçdan alamıyorsunuz. Neyse eşimin ilaçlarının ise birini çifter kullanmasını söylemiş diğerini ise değiştirmiş. yanlış hatıramıyorsam biri zedprex di 2şer tane alıyordu diğernin adını hatırlamıyorum onu içince 30 dakikaya falan nakavt olup uyuyordu zaten.bu şekilde 1 hafta daha sakin geçti ama artık ilaçlaramı alıştı bünye bağışıklıkmı kazandı bilmiyorum ama tekrar hırçınlaşmaya başladı , kollarım yine tırnak yaraları içinde bir kez daha doktora gidince artık hastayı yatırmaları gerektiğini söyledi. Hala daha pişman olacağım şekilde bunu istemiyorum ne ben ondan uzak kalabilirim nede çocğum annesinden uzak kalmamalı ben iyileşeceğine inanıyorum deyip doktoru ikna etmeye çalıştım , doktor bir aile büyüğünün yanında yaşamanız şartıyla bunu kabul edebilirim dedi zira kimseyi zorla yatıramam ama sorumluluğu aldığına dair imza vermen gerekiyor dedi. Bende eyvallah diyip belgeleri imzalayıp y.i eve zütürdüm ,tabi annemide ikna edip bizimle kalmasını rica ettim bir süre. devam edicem birazdan aynı entryi editleyerek

edit devam : annem bizle yaşamaya başladı bu arada bende yeni işime başladım falan gayet mutluyum programcılık mesleğini adam akıllı yapmaya başladığımdan çok seviniyorum , şirketlerin genel merkezlerine proje toplantılarına seyehate gidiyorum falan okadar iyi geldiki bana , ama bu arada y.in kıskançlık krizleri tekrar etmeye başladı hafif olarak , artık yazılım projesinde çalıştığımdan ve projenin son kullanıcı tarafınada destek verdiğimden telefonum çok daha fazla çalıyordu ve y. kuduruyordu tabi , şirketin verdiği telefonu kullanıyordum sadece diğerini kullanmayayım diye parçalamıştı hatıda kırıp sokağa atmıştı. Herneyse bu şekilde devam ederken bir akşam yine azıtıp müşteriyle konuşurken birden telefonu kulağımdan alıp kimlerle konuşuyon diye duvara çarptı. iphone 5 şirket telefonuydu ama parça parça yerde yatıyodu benim gözüm döndü ittirdim bunu kollarından tutup çünkü darp edilmekten artık sinirlerimi kontrol edemez durumdaydım , seyehate giderken yolun ortasında sırf kornaya basıyorlar diye milletle kavga etmeye falan başlamıştım. Neyse ben annemide alıp evden ayrıldım sadece bilgisayarımı ve kırılan telefonumu alarak... devam edicem yne kızım rahat durmuyor : )

O sabah bunları yazdıkdan sonra kapı çaldı ve annemle birlikte içeri girdiler. Geldiği gibi aldım yatağ zütürdüm uzandı azcık uyukladı.Çocuğun yzne bile bakmadı ama ilaçların etkisi flandır diye önemsemedim. Annemle konuştuğumda doktorların pgibolojik tedavi önerdiğini , eğer gerçekten uyduruyorsa ciddi tedavi altına alınması grektiğini söyleyerek çıkartmışlar hastahaneden , yoksa hiç eve göndermeden direkt olarak pgibyatr a yönlendiriceklermiş.Ben hemen o gün pgibiyatr araştırmaya başladım. Eğer bir doktora gidiceksek iyi bir doktora gidelim sorunumuzu çözmede yardımcı olsun diye düşündüm ve birtane buldum. Ogün sessiz sedasız geçti ve ertesi gün doktordan randevu aldım.Y. de ise tuhaf bir yumuşama vardı bana karşı sanki günlerce bana sadıran o değildi , belkide yüzümdeki ve kollarımdaki yaralara sakin kafayla baktıkça suçunu anlıyordu yada vicdanı rahat bırakmıyordu.Çünki elinde onu aldattığıma dair hiçbir kanıt yada şüphelenilcek birşey yokdu oda bunu içden içe biliyordu.Ama ben hiçbir zaman bunu ona karşı kullanmadım.Bu arada işten çıkarken 7 bin tl kadar tazminat aldım yani 1 aylık asgari ücret kıdem ve ihbar tazminatı. Tabi hepsi asgari ücret üzerinden hesaplandı maaşın üzerinden kalanı elden veriyordu her ay , onu hiçbir zaman alamadım , hatta bir ay önceki maaşı bordro imzalatmasına rağmen vermemişdi , onuda alamadm , mahkemeye gidicek ne halim vardı nede dermanım.Ha birde işe girerken bana boş senet imzalatmıştı , onuda geri alamadım ! Her neyse ben bu arada yeni bir iş buldum , zira ordan kurtul gel diyen çok kişi vardı.1 aylık istirhate ihtiyacım olduğunu söyleyip 10. ayda işe başlayabileceğimi söyledim. Sağolsun kabul ettiler.Bu arada ertesi gün doktora gittik , içerde yaklaşık yarı saat kadar kaldı ki zaten direkt olarak adli kayıt içinmi geldiniz dediler hasta kaydında. intihar vakaları adli vaka olarak kayıtlı tutuluyormuş.O çıktıkdan sonra doktor benide çağırdı , girdim ve yaşadıklarımı anlattım. Hatta bende aynı doktora düzenli olarak geleceğimi söylediğimde kendiside iyi bir fikir olabileceğini , eşime karşı dürüst davranmak istediğimin bir işareti olabileceğini söyledi.Öylede yaptım verdiği ilaçları kullanmaya başladık ama henüz 3 gün geçmiştiki olaylar tekrar başladı. Düşünün bütün gün evdeyim , yanındayım ama busefer başka bahaneler buluyordu.Sen beni bilerek ilaça başlattın beni uyuşturup karıya kıza kaıcaksın diye tekrar üzerime saldırdı , bu sefer yüzümde ciddi tırnak yarıkları vardı.Çocuğumu alıp evin dışına kaçtım.Bir hışımla karakola doğru yürüdüm , karakolun kapısına geldğmde kapıda nöbette olan polis memuru vaziyetimi görüp yardımıma koştu , iyimisin kardeşim hastahaneye gidelimmi dedi saolsun , teşekkür edip içeri girdim , biraz su ikram edip kızımla oynadılar sonrasında çay geldi karakolun bahçesinde oturduk , sanki karakola değil komşuya ziyarete gitmişim gibi davrandılar , hala karakolun önünden geçerken aynı memurları gördüğümde selam verir öyle geçerim. Neyse ben mevzuyu anlatınca , istersem darp raporu alıp tutanak tutturabileceğimi mahkeme başlatabileceğimi söylediler , ama bir an duraksayıp şikayetçi olmayacağım zaten tedavi yeni başladı 3 günde etkişli olmaz diye düşündüm ve eve geri dönüp konuşmayı denedim. Fakat oralı bile olmadı.
devam edicem.

dedemin vefatı , iş değişikliği derken nikaha az bi zaman kaldı. Damatlığımı yeni işyerinin sahibi hediye etti hiç ummadığım şekilde. derken 25 ağustos günü koca salonda 15 kişi kadarken nikahımız kıyıldı.Y.in tarafından sadece ablası ve küçük kardeşi vardı. Eski iş yerinden arkadaşlarımdan sadece 2si gelebilmişti cumartesi günü normalde çalışmamamıza rağmen mesai yaptırılıp kasten göndermemişti eski patronum.Ama anlamıyordu ki paraya ihtiyacım vardı ve o maaşı bana o sağlayamamıştı bırakmak zorundayım yoksa yıllardır uğraşdığımız nikahımızı yapamıycakdık. Neyse nikahımız oldu ve yeni işime 1 haftalık izinden sora başladım. Tabi Y. kıskançlığı ufak ufak arttırarak devam ediyordu. birkaç ay sonra sayım için pazar günü mesai yapıcakdık , bu beni takip etmiş gerçekten işyerinemi gidicem diye.Öğle yemeğbuda ine kadarda kemeraltında dolaşmış beklemiş , belki öğle yemeğinde biriyle dışarı çıkarım falan diye. Bizde işyerinden sevdiğim bir abimle birer kokoreç yeriz diye çıkdık , bu arada işyeri kemeraltında. Derken Y ile karşılaştım , şaşırdım. Sonra kendisi anlattı böle böle yaptım diye.F. abimde gülerek konuştu bak bu çocuk öyle biri değil merak etme falan. Buda tamam dedi ama her mesaide gelip işyerinin kapısının önnde bekliyormuş bu sonradan öğrendim. Tabi bişey bulamayıncada kudurup başka bahanelerle kavga çıkartmaya başlıyordu.Bir yıl böyle sıkıntılı süreç ile geçti gitti. ilaçlarımın dozajları arttı v.s

Sene 2013 : Artık kıskançlık ciddi sorunlara yol açmaya başladı. Komik olanda ortada birşey olmamasıydı. Kendince senaryolar uydurup ve buna inanıp işyerini basmaya başladı. Mesela son olayda bizim kata çıkıp beni o o.. ile tanıştır dedi. Bende yahu Y. sen tanıyorsan sen beni tanıştırda bari bi işe yarasın dedim mevzu koptu. Patrona gitmiş mevzu bunla bide patron konuşmuş , öle bişey olsa ilk benm haberim olur merak etme gibisinden. Zaten huur çocuğu btün gün kameralardan biz izliyodu su içmeye gittsem mutfağı arayıp geri dön derdi. Neyse bu bir gün bence bir çocuk yapmalıyız falan demeye başladı. Tabi ben eşimi seviyorum hala ne olursa olsun onca emek var alışkanlıklar ve dahada ötesi seviyorum yani. Kabul ettim çocuk herşeyi düzelticekdi çünki aklımca

edit : devam ediyorum
Bu arada dedemin veraset belgesinde benim bulunduğum daireyi almanyadaki dayıma bıraktığını gördük , dayım saolsun müsade etti ama annem ona kalan eve taşınmamı istedi ve kendileri başka bir eve kiraya çıktı. Bana en büyük iyiliği bu olmuştu yıllar önceki tatsızlığı unutturmak için bir nevi güzel bir hareketti.1 üst kata annemin evine taşındık ve yazın sonlarına doğru Y. Hamileydi.

Yıl 2014 : her ay ultrasondan yavrumu görücem diye izin alıp hastaneye koşuyordum ama Y.de aynı heyecanı göremiyordum. Belki doğumun pgibolojisi v.s diye düşündüm. Neyse hamileliği boyunca daha değişken olmaya başladı ama tartışmalarda en ufak kıvılcım hissettiğimde ya kendimi dışarı atıyordum yada başka şeylere yönleniyordum. Mart ayında doğum planlanıyordu düşe kalka zaman geçti , birazda geç geldi kızım ama çok şükür sağlıklı bir şekilde doğum gerçekleşti. Devlet hastahanesi olduğu için benim kalmama izin vermediler sezeryan sonrası Y. 2 gece hastahanede kalıcakdı şaşırtıcı şekilde annem refakatçi kaldı yanında ama her görüş saatinde kızımın yanındaydım. Babalık harikaydı ama sanırım biraz panik atağın skıntısını yaamaya başladım.En ufak ağlamasına panik olup doktoru arıyordum , bu arada ocuk doktorumuz benim doğumumdan 18 yaşıma kadar bana bakan doktordu yani nazımın getiği harika bir doktordu çok severdim kendinisi , hala daha muayenehanesine kontrole giderken sevinçle giderim. çocukluğumun güzel günleri geçmişti o muayenehanede. Hatta 2. sınıfa giderken bahçede top oynuyorduk da topa kafa atıcam diye topu ıskalayıp duvara kafa attığım gün kafama dikiş atmıştı , o gün bile yüzüm gülüyordu M.amcamın muayenehanesinde.

Neyse doğumdan sonra Y.iyice sapıtmaya başladı. Kilo aldım diye beni sevmiyosun demi gibi salak triplere rağmen ben daha çok üzerine düşmeye başladım hediyeler çiçekler süpriz çikolatalar göndermeler falan ama yok ben bir şekilde hep onu aldatıyomuşum hissi varmış bunda.

2009 yılı aralık ayında dedem apartmanın giriş katını bana verdi sadece aidat vermem karşılığında istediğin kadar otur dedi. Yelizle oraya geçtik.Bir halı birde yatağımız vardı sadece ben bir simit kulübesinde çalışmaya başladım günlük 15 tl para veriyorlardı sabah 4 buçukda başlıyordum öğlen 1 gibi falan kapatıp eve dönüp uyuyordum zamanımda kalıyordu çıkıp dolaşıyorduk bu arada ben iş başvurularına başladım netten cv hazırlayabileceğim siteleri buldum yeni keşfetmiştim ozaman kariyer gibi siteleri.

Yıl : 2010 şubat ayında bir bebek marketinin bilgi işlemi için işe girdim.cv siteleri işe yaramıştı ve artık zamanın asgari ücreti ile 780 tl kadar bir para kazanıyordum. Benim için çok büyük paraydı bu.Hemen bir koltuk aldık eve taksite girip taksitler yanlış hatırlamıyorsam 7 ay kadar sürmüştü bitirmiştik. Tabi bu aralar yine kıskançlık krizleri yüzünden edilen kavgalar ertesi gün barışmalar devam ediyor fazla umursamıyorum ilaçlarımı düzenli kullandığım sürece bir sorun olmuyordu.

Yıl 2011 : Çalıştığım firmada yükselmeye başladım bilgi işlemde aten 2 kişiydik , müdürümün işten çıkarılmasıyla tek adam kaldım haliyle patronla çok daha yakın ilişkiler kurdum ama hala asgari ücretle çalışıyorum.Y. de mağazada satış personeli olarak işe girdi artık maddi olarak daha rahatız.Ama apartmanda oturan dayımlar ve teyzemler durumdan rahatsız olmaya başlayıp benden kira istemeye başladılar. Dedem bu sırada geçen yıl geçirdiği bypass ameliyatından sonra yorgun düşmüşken hastahane bahçesinde aniden düşüp acile kaldırılmış haberini aldık , bende o sıralar kredimi tamamlamış diplomamı almaya gidiyordum sonunda lise mezunu olucakdım hemde bilg. programcılığı veri tabanı bölümünden. Haberi alınca aracın yönünü direk bozyaka hastahanesinin aciline çevrdim. Acilin kapısını gidenler bilir orda otomatik kapı açılınca dedemi tam karşı yatakda yatarken gördüm , bypass ameliyatından sonra bile ayağa kalkmş dağ gibi adam iki büklüm bir gözü kaymış konuşamaz hale gelmiş ağzıyla yatıyordu. Girdiğim gibi geri çıktım. Boş boş etrafa bakıyordum sanırım şok geçirdim. Acilden çıkıp hemen acilin önündeki yolun kaldrımına oturdum. Zaten nurcusuydu bilmemneyiydi cemaatlerin içinde geçirdiğim kuran kursu yıllarında dinden soğumuştum , artık tamamen bitmişti benim için. Hemen telefonumu çıkarıp istanbuldaki amcamları ve halamları aramaya başladım yarı ağlamaklı kendinize dikkat edin diye konuşmaya başladım. Hayatımın büyük çınarını o halde görünce büyük yıkım yaşadım. Dedem 1 hafta sonra eve taburcu edildi ama artık sol tarafı felçdi bakıma muhtaç yatağında yatıyordu. Onun o halini yediremeyip yanına gitmek istemiyordum ama hergün iş dönüşü ilk onun yanındaydım.Bu arada eve üç beş eşya daha aldık bir yaşam ünitesi ç.makinesi tv falan çeyizciden taksitle ödüyoruz derken artık resmi nikahımızı yapalım dye düşünmeye başladık ama kimseden destek bulamadık.

Yıl 2012 : Bahar aylarına kadar dedemin yanında geçirdiğim akşamlar bazen gece krizlerinde acile taşınmalar dışında Y.in kıskançlıkları beni fazla fazla yıpratmaya başladı bu arada başka bir bebek firması beni transfer etmek istedi bende zaten asgari ücretden yorulmuş şekilde görüşmelere başladım. Bilen bilir izmir de mina diye geçer adladı. Neyse biz haziran gibi nikah günümüzü aldık.25 ağustosda resmi nkahımız olucakdı. paramızın yettiği tek şey ise bir gelinlik ve nikah salonuydu. düğün falan çok uzakdı bize çünki ailevi hiçbir destek yokdu. Dedemin hastalanmasıyla birlikte tüm aile sırtını çevirmişti bize.O an beni tek seven aile bireyinin dedem olduğunu anlamıştım zaten. temmuz ayında dedemi yine gece krizi ile acile zütürdüm fakat bu sefer çıkamadı. Tuhaf şekilde sadece 2 damla gözyaşıyla atlattım o geceyi.Çektiği acılardan kurtulmuş olması belkide ağır basıyordu beynimde ama içim kan ağlıyordu tabi. Artık o dev gibi koca yürekli adam yokdu. Nikahımı göremiycekdi. Damatlık içinde yakışıklı oğlumu görmeden ölmem demiştin be dede..

kızım uyandı fırsat bulunca devam edeceğim

Devam ediyorum..2008 yılındayız Y. ile tanışmam bir arkadaşım vasıtasıyla oldu. Başka bir şehirden üni. kazanabilmesi için arkadaşımın ikametini bize almıştık. Dokuz Eyl.Ün.Eğitim Fakültesinin hemen üst caddesinde oturuyorduk. Belki yardımı olur diye.ilk tercihlerde hiçbiyeri tutturamadı.2. tercihleri yaptıkdan sonra tutmasada izmire taşınmaya karar verdi ve Y.ile izmire geleceğini söyledi. Tabi ben Y.'i tanımıyorum ozaman gelince tanıştık.2 gece bizde kaldılar ve bu arada tabi onlara ev arıyorduk. Sonunda bizim evin 4 sokak yukarsında sevimli 2 katlı bir evin 1. katını tuttuk. Hiç unutmam 300 tl kirası vardı , zira ev 2 oda ve 1 Holden oluşuyordu.Y. ile arkadaşım yerleşmeye başladı ve ben tabiki bütün gün onlara yardım ediyorum eşya temin etmeye çalışıyorum falan derken Y. ile yakınlaşmaya başladık. ikiside izmirde bir cafe de çalışmaya başladı sonraları Y. işi bırakıp bütün gün benim yanımda takılmaya başladı. Ozaman bende int. cafe de çalışıyordum.Çıkmaya başladık ama arkadaşa söyleyemiyoruz çünki zaten anlar gibi olup bana tuhaf şekilde yakınlaşmaya başlamışdı. Fena kıskanıyordu. Zaten söyledikden sonrada araları bozuldu ayrı eve çıktı. Ozamandan beri görüşmüyoruz.
Daha sonra aileme söylemek zorunda kaldım. Cafe kapanında artık bütün günü Y. ile geçirmeye başladım. Zamanla kıskançlığının dozu ciddi seviyelere çıkdığını farketsemde üstünde durmamaya çalışıyordum. Ertesi güne özür dileyip düzeliyordu.Bu arada Y. benden 5 yaş büyük ozaman ben 20 o 25 yaşındaydı ve Ailem ile aram bozulmaya başladı. Annemler dindar olduğundan onun evinde kalmam falan büyük günah benle kavga etmeye falan başladılar. Babam sakin zaten evimiz icradan satılmış dükkan kapatılmış adam bu yaştan sonra başka bir pastahanede tezgahtarlık yapıyor. Zaten herzaman daha anlayışlıydı.Mit geçmişi olduğunu biliyorduk askerlik yıllarından sonra ama detaylarını bilmiyorum çok sabırlı ve ağzı sıkı bir adamdır. BABA dır yani. Neyse bizim ilişki yürüyor tabi aile karşı geldikçe dahada alevlenmeye başladı.Şunuda belirtmek istiyorum ki Aşık olmadım ama bana karşı tutkusuna hayran kaldım ve cidden sevdim onu çünki beni çok önemsiyordu. Karşılığında benden büyük bir sadakat ve sevgi gördü tabi. Sonbahara doğru ailemle daha büyük kavgalar etmeye başladım falan derken annem bari imam nikahı yapalım size deyince bende en azından artık rahat görüşrüz laf yapmazlar diyince tamam dedim.Y.de aynı şekilde düşünüp tamam dedi ve dedeme gittik. Dedem ailenin bel kemiğidir çocukluk yıllarımdaki kabusda babamdan daha çok destek olmuş canımın diğer yarısı gibidir. Dindardır hacıdır ama babacandır yardımseverdir. Boyuyla posuyla heybetli bir adamdı hep gurur duymuştum yanında gezmekten zevk alırdım. Neyse imam nikahımız kıyıldı falan artık ben tabi Y. ile yaşamaya başladım onun çalıltığı cafede tekrar ikimiz birden işe başladık , Y. okumuyor bu arada (kayınvalide Y izmire gelmeden hemen önce vefat etmiş göğüs kanseri varmış hiç tanışamadım) yetim aylığı falan alıyor. Bende liseyi bitirmeye çabalıyorum falan böyle geçen 1 yıl ve ekonomik olarak iyice dibe çökmemiz sonucu annemlerin kiraya çıktığı eve Y ile taşınmamız...

Yıl 2009 oldu evden kalan para içersinden kendime bir laptop almıştım hiç unutmam.Ama Y. ile annemin kapışmaları hayatı zindan etmeye başladı.Her akşam dışarı kaçıp gezip dolaşıp gece yarısı geliyorduk ki kavga çıkmasın diye. Gelincede hemen uyuyrduk zaten. Derken bir gün yine bir kavga patlak verdi. Sebepleri merak ediyorsanız cidden çok saçma sebepler. Tavırlar tripler yüzünden v.s Kavga sonucu annem y'e s..r çekti ben araya girip kolundan Y'.i dışarı çıkarttım nisan ayıydı biraz soğuk gibiydi hava ceketlerimizi ve çantalarımızı alıp çıktık. Evet sokakta kalmıştık. Annem arkamızdan evlatlıkdan reddediyorum sizi diye bağırırken gözüm yaşlı şekilde Y.in öfkesiyle sokaklarda dolaşmaya başladık.O gece ne yapacağımızı bilmeden bir bankda sabahladık. Ertesi gün eski arkadaşlarımdan birine gittik çok yorgunduk biraz kestirdik.Öğrenci eviydi çok yük olmak istemedik akşdıbına tekrar sokaklara döndük. Sonra araya giren akrabalar ile falan bir şekilde eve geri döndük ama Y. ile annemin ağznı bıçak açmadı. Ozaman elimde samsung s5620 vardı elimde gidip onu satıp antalyaya 2 bilet aldım. Ablasının yanına gidersek Y.e iyi gelir diye düşündüm hem bende tanışırım ümidi vardı. Birazda dedem harçlık verdi basdık gittik antalyaya ablası ve eşiyle okadar iyi anlaştımki sanırım en iyi arkadaşım oldular ama durumdan rahatsız oldular ve ben izmire yanlız döndüm. Babası vurdum duymaz bir insandı çocuklarıyla görüşmez v.s ama dönmesine izin vermeyip kütahyaya zütürd Y.i.Tabi benim kimsem kalmadı zira arkadaşlarımdan erkek olanları çeşitli üni. başka şehirlerde kız olanlarada Y. daha ilk günlerde sms ile posta koymuş küfürler yağdırmış herkes silmiş beni.
izmire sap gibi döndüm ama yılmadım 3 gün hammallık yapdım ev taşıyanlara v.s biraz para biriktireyim diye sonra okuldan öğrendiğim kadarıyla ufak programlar yazmaya başladım.Bir otopark için okulda yaptığımız projeyi satıp ozaman 500 tl para kazanmışdım.O para ile Y.e yüzük alıp geri çağırdım.Oda geldi pederi zaten umursamaz adam. Annemlerle dedemin apartmanına taşınmıştık kira vermemek için.

devam edicem birazdan

Merhaba kardeşlerim.Özellikle bu sabaha karşı yaşananlardan sonra oturup bu hayatımı karartan olayları kaleme almak istedim çünki ne çevremde dertleşebilicek bir yakınım kaldı nede bana destek olabilecek bir arkadaş. Bende buraya yazıp hikayemi çok daha fazla insanın öğrenmesini istedim.En ufak atıcağınız mesaj bile kendimi belki daha iyi hissetmeme yardımcı Olucak.Öncelikle son 9 yılımı daha iyi anlayabilmeniz için çocukluğumdan başlayarak ufak norlar vermem gerek.

Yıl 1997 : 9 yaşında herkes kadar masum bir çocuğum , 3 arkadaş babamın pastahanesinin hemen yanındaki çiçekçinin kepenklerini kale yaparak akşam maçı yapıyoruz. Maçı bölen bakkalın büyük oğlu bizi kandırışı ve iğrenç anlar. Evet tecavüz vakası. Bunu daha fazla anlatmak istemiyorum. Olay sonrası pgibolojik tedaviler ve 6 ay sonra hayata adapte olabilmem adına en büyük tutkum futbola yönelmem

Yıl 1998 : 10 yaşında yerel bir spor kulübü olan Şirinyerspor da futbol okuluna başladım.4-5 ay kadar sonra Bucaspor altyapısına geçtim. Hayatım hiç olmadığı kadar iyi gitmeye başladı. Babamın pastahanesi yerel üne kavuştuğundan işlerimiz iyi rahat geçiniyorduk

Yıl 2001 : 13 yaşında Lisansım çıktı artık resmen bir futbolcuydum amatör U16 maçlarına çıkmaya başlamam ve Göztepeye transferim.9 yaşındaki kara günler hala aklımda ama artık hayata sımsıkı tutunan umutlu bir çocuk var.

Yıl 2003 : Ortaokul bitti , Liseye muhasebe bölümünde devam ediyorum. Göztepe U16 takımında çıktığım 10.maçta talihsiz bir an , yan hakemle çarpışmam sonucu 2 kişinin altında kalan sol dirseğim tamamen parçalandı , platin v.s tedavileriyle 6 ay yatak. Annemlerin ben çocuğumu sokakta bulmadım laflarıyla prof. olma ümitlerinin yıkılması.Yaz aylarında ayaklanmam ile kendi çapımda antrenman yapmaya çalışmam ve annemlerin beni yatılı okula Göndermesi.

Yıl 2004 : Geçen yaz verdikleri yatılı okulun aslında kuran kursu olduğunu bilmiyordum. Gidince görünce başımdan aşağı kaynar sular dökülmenin tam manasını yaşadım. Kabus gibi geçen aylardan sonra 2004'ün şubat ayında artan baş dönmesi ve uyuşukluk şikayetlerimden dolayı izmire tedavi olmaya dönmem. Yüksek tansiyon ve panik atak teşhisi konması

Yıl 2005 : 17 yaşında okulu terketmiş bir çocuk , ve bu yaşta tansiyon hapı kullanıyor.ilk kız arkadaşımla tanışmam ve 2 aylık ilişki sonucu ayrılık acıları.ilk ayrılık acısı derin olur derler ki zaten tansiyon hastası olduğumdan çok zor geçmişti

Yıl 2006 : Yeni bir kız arkadaş.Bu sefer 4 aylık dolu dolu bir ilişki. Beni okumaya araştırmaya yönelten zeki ve başarılı bir insan. Birçok şeyi bu yıl kazandığım araştırma ve öğrenme azmine borçluyum.Bu azimle açık öğretim lisesine kaydolmam ve tabi ilişkinin sonunda yine kahroluş süreci : )

Yıl 2007 : ilk kız arkadaşımla tekrar barışmamız ve 4 günlük yeni bir ilişki tabi arada sayısını hatırlamadığımhaftalık ilişkiler v.s ama ilkin yeri hep ayrıdır.4 günde olsa güzel geçen günler ve sonra düzensiz ilişkiler , müziğe merak salmam elektro gitar çalışmaları ve müziğin hayatıma tam manasıyla rock ve metal olarak girişi. Ailevi sorunlar , maddi sıkıntılar.

Yıl 2008 : Mesleki Açık Öğretim Lisesinde bilg. programcılığı bölümünü okuyorum çok iyi ama babamın pastahanesi iflasın eşiğinde yerini değiştirmek zorunda kaldı ve çok zor zamanlarda borç batağı içindeyiz. Evimizin satılığa çıkarılıp icrada olması eve sürekli icralar gelmesi.Ve hayatımın kalan 8 yılındaki hayat arkadaşım Y. ile tanışmam. Burdan sonrasını ayrı bir entry ile biraz daha detaylı olarak anlatmaya başlıycam. Okumasanızda bunların burada yazılı kalmasını umuyorum.