Devam ediyorum.

2016 nın aralık ayının sonlarıydı , 3 gündür babamlarda kalıyorum ama siz bana sorun.3 gün yavrumdan ayrı kalmanın acısını.1 buçuk yaşında ama daha ömrümde bukadar ayrı kalmamışdım 1 gün bile .Evden kavga ile annemi alıp çıktığım gün yolun her adımına bir gözyaşım düşüyordu. Eşşek kadar adam salya sümük yolda yürüyordu düşünsenize yavrusunu bir manyak ile bırakıp gitmek zorunda kalmışdı. Yılbaşı gecesi iş çıkışı önce kendi evime uğrayıp kızımı görmek istedim çünki artık ilaçlar bendede bişeye yaramıyordu evlat özlemi tarif edilemez birşey kardeşlerim. Gittim kapıyı çaldım bayada bekledim kapıda. Evet anahtarım yok değil ama öylede dalmak istemedim herşeye rağmen. Kapıyı açmayınca anahtar ile açmayı denedim fakat anahtarı içerden takılı bırakmış. Yanlış hatırlamıyorsam 45 dakika kadar kapıda bekledim. Daha sonra kapıyı açtı , direkt kızıma sarıldım elimden geldiğince üzgün görünmemek istiyordum ama günlerdir ilk defa sarılınca benim gözlerim doldu yine. Sarılıp kapıda sevdikden sonra kızıma aldığım oyuncağın ediye kutusuyla verdim falan nasıl sevindi hiç unutmam ki bana çok düşkündü klagib babacı kız çocuğu. Kızımı bırakıp Y. ile göz göze geldik , ona karşı okadar sinirliydimki artık sanki bunca yıldır bunca fedakarlığı başkasına yapmış gibi bir yabancı gibi eldi o an gözüme hiçbirşey demeden babamlara doğru yürümeye başladım.

Bu şekilde 2 hafta daha geçti.2-3 Günde bir kızımı görmeye gidiyordum. Ocak ayının sonlarıydı yne bir akşam iş çıkışı kzımı görmeye gittim.Bu sefer beni içeri davet etti. Girdim bende kızımla oynuyorum falan.Bu geldi bana sarıldı ben bir refleks ile ittirdim.Şaşırdım çünki noluyoz aq oldum.Bu başladı özür dilemeye ben çocuğumun annesiz yada babasız büyümesini istemiyom diye ağlamaya başladı. Bende hemen yumuşadım bk var gibi.Biz yine başladık beraber yaşamaya.
Ertesi gün oturup düşünmeye başladım ben buna bir iş bulursam belki benle uğraşmaz artık kafa meşgul ve yorgun olur bir uğraş çıkar diye. Annemle konuştum çocuğa bakabilirsen böyle birşey düşünüyorum dedim. Tamam dedi ben hergün gelir giderim hatta akşamları sizdede kalırım yeterki sizin durumunuz düzelsin dedi.Ki annemlerin ev ile benim evin arası 5km mesafede...
Sakin devam eden 3 günün sonunda izmir ticaret odasında bir toplantıya gitmişdim. Yeni dönemde kullanılıcak earşiv ve efatatura uygulamaları ile ilgili bilgiler vardı bu arada Logo bünyesinde netsis yazılımını bilenler vardır , bizim işimiz netsis yazılım geliştirme bölümüydü. Herneyse netsisçi olduğumuzdan iş dünyasında hatrı sayılır bir çevre yapmışdık zira toplantıda bir arkadaşımı gördüm ve eşimin durumundan bahsettim.Cv sini ona mail atamı direkt olarak şirket sahibine ileteceğini söyledi. Teşekkür edip oradan ayrıldım.Ve bu olaydan sonra eşimin mağazada işe başlaması sadece 1 hafta sürdü.Şubat ayının başında işe başlamışdı. Beklediğim gibi artık işiyle fazlasıyla meşgul geldiğindede yorgun argın sızıp kalıyordu... tabi bu huzur çok sürmeyecekdi nerden bilebilirdimki her seferinde düzeliyor sanıyordum.. devam edicem