Ertesi gün kalktığımızda koğuşun yarısının kolları ben de dahil olmak üzere kıpkırmızı şişliklerle doluydu. Askeriye koğuşlarının meşhur böceği tahtakurusu... Koğuş ilaçlanacak dediler bizi başka koğuşa aldılar. Bavulumu yerleştirmediğime çok sevinmiştim.

ilk iki günden sonra vücut yavaş yavaş alışmaya başlamıştı. 5:30 kalk, soguk suyla traş ol, bot boya, içtimaya in. Robotlaşmıştım bile. Asosyalliğim sayesinde yine kimse arkadaşım değildi. Pgibolojik olarak bir çöküntüdeydim. Yemek falan yiyemiyordum. Bana verilen defteri dolduruyor denilenleri yapıyordum. Bizi eğitim alanına çıkartıyorlar kendi kendimize "sağa dön" diye komut verip sağa dönüyorduk, "sola dön" diye komut veriyorduk sola dönüyorduk. Böyle saçma bir yer işte. Ara sıra bazı komutanlar moral veriyordu bize gittiğiniz yerde çavuş olacaksınız şöyle olacak böyle olacak diye. Yemekten sonra çavuş eğitim bölüğü serbest oluyordu arkadaşlar. Çay kahve otomatlarından kahve alıp yat içtimasına kadar takılıyorduk. Ben tabi tek takılıyorum yine. Fakat o an anladım girişteki yüzbaşının bana nasıl bir kıyak yaptığını. Çünkü arkamızda bulunan er eğitim taburu yemekten sonra da uygun adım çalışıp marş söylüyordu yat içtimasına kadar. Oraya genellikle okumayanları sorunluları falan verdiler o dönem.