ilk sortiyi atlattıktan sonra acaba gitmesem nolur diye düşündüm açıkcası. züt korkusu böyle birşey, mardin diye bir yer sadece bir doğu ili benim için. Beyin ise ölüme gitmek olarak nitelendiriyor. fakat bunlar kafamı kurcalarken aldığım eğitimler bize verdikleri gazlar aklıma geldi. Askerim lan ben dedim kendime. Karşıma çıkarsa, çıkan düşünsün dedim. Bir anda kendi kendimi gaza getirdim.
Bu arada o yere düşen ice teayi bulan devrem afiyet olsun helal hoş olsun ne diyim *

Ankesörlü telefona sarıldım ve evi aradım. Babam açtı bizim dağıtımlar açıklandı baba dedim. Heycanla neresi? dedi. Mardin Kızıltepe dedim. Güldü. Hadi hadi dedi söyle neresi dedi. Baba gerçekten mardin dedim. birkaç saniye sessizlik oldu. Tamam, tamam babacım dedi. ama Söyleyecek kelime bulamıyordu. Ben de bulamıyordum. içtimaya diye bağırdılar arkadan. Ararım sonra babacım dedim kapattım telefonu...