beyler bu sözlükte bi hikaye yazıldı adam milli olma hikayesini anlatıyodu ama sonrasında aşk hikayesine döndü nur diye bi kızı gibiyodu falan sonra milli taksör oluyodu o hikayeyi bana bi bulun aq

beyler selamin aleykum iyi geceler herkese
sozluge uzun zamandir girmiyorum o yuzden neler oldu bitti pek bilgim yok.
ama bir hikaye okumustum bu sozlukte. cok hosuma gitmisti seneler oldu.
simdi tekrar okumak istedim, aradim fakat bulamadim.
hikayenin basligi
neydi milli olma hikayemi anlatiyorum muydu oyle biseylerdi.
bi cocuk vardi bi kizi seviyodu falan sonra nur diye bi kiz vardi onu gibiyodu. daha sonra taksor falan oluyodu cocuk.
hikayeden hatirladigim seyler bu kadar.
hikayenin ismini bilen bi yardimci olabilir mi silindi mi hikaye, silindiyse nerden okuyabilirim?
simdiden tesekkurler.

yerimialiyim

resZzz66

yolla baba

An itibariyle ilan edilmiştir. Sandıkların başından ayrılmıyoruz sabah 5 de oradayız.

Rezzz36

HANGi ORRROSPU ÇOCUĞU ŞiKAYET ETTiYSE ANASNI BACISINI SEVGiLiSiNi HALASINI FALAN gibSiNLER BÖYLE ARŞiVE DÜŞSÜN ÇEKERiZ BiZDE ORROSPU ÇOCUĞU NE ŞiKAYET EDiYORSUN ANANI MI DiKTiK HA

Boş yollara alışık olmadığım için etrafı hiç görmemişçesine yürüyordum. Gözüm sürekli arabalarda, dükkanlarda, evlerdeydi. Ama hiç yaşam belirtisi yoktu. Ve orada arkadaşlarla hep takıldığımız kafe vardı, tabelasının çivisi çıkmış, eğri duruyordu. Camı kırılmış, bir kaç sandalyesi dışarıdaydı. Halbuki dün gece orada ne kadar eğlenmiştik. Neler olmuştu böyle? Tüm insanlık nereye gitmişti? Bunu öğrenmenin tek yolu vardı, o da radyo-televizyon veya internet idi.

Telefonumu çıkardım, şebeke hala yoktu. Elektrik de olmadığına göre televizyon da olmazdı. ileride yere yazılmış bir yazı gördüm. Boya kutusu hala yerdeydi. Taze yazılmış gibiydi. Yazıya bakınca tüylerim ürperdi. Sadece kafaları. Bu yazıyı görünce aklıma TWD geldi, iyice korkup yürümeye devam ettim. Hayatımın baharında, 19 yaşında bunları yaşayamazdım, umarım şaka falandır diye düşünürken üniversiteye gelmiştim. Üniversite kapısındaki güvenlik yerinde her zamankinin aksine Hüseyin abi yoktu. Onun yerine mutlak sessizlik hakimdi.

Kapıdan içeriye doğru yavaşça girdim, o sırada bizim hep oturduğumuz, daha doğrusu üniversite çıkış yolunu yürürken yorulup dinlenmek için oturduğumuz banka da yeni bir yazı yazılmış olduğunu fark ettim. Çok küçüktü yazı, okumak için iyice yaklaştım. Ses ve kokuya geliyorlar. Üniversite bomboş, yaşayan da yok, ölü de yok, yaşayan ölü de yok. Allah yard yazıyordu. yard kelimesinin yarıda kalmasının sebebinin boyanın bitmesi olduğunu ümit ederek bizim kampüse doğru ilerledim.

Sabah yurt yatağımda uyandım. Etraf karanlıktı, yine gece kalktığımı zannedip bir yerlere çarpa çarpa, ses çıkarmamaya çalışarak su içmeye gittim. Yurt odamız 4 kişilikti, damacana benim yatağımın tam karşısındaydı. iki üç adım sonra telefonumun ışığını çıkartmak zorunda kaldım. Işığı açarken şebekenin olmaması dikkatimi çekmişti. Uyku sersemi de olduğum için, fazla anlam yüklemeden yürümeye devam ettim.

Suyu doldurdum, içtim. Yerine koydum bardağı. Sonra arkamı dönünce ışık yataklara vurdu, yataklar boştu. Saat kaçtı acaba? Hemen saate de baktım, saat 7:47 idi. Işığı açmak için elim gitti düğmeye, ışık açılmadı. Telefonun ışığıyla kapalı olduğunu yeni fark ettiğim perdeyi açtım. Dışarısı aydınlıktı, ve en önemlisi her zaman dolu olan cadde bomboştu. Bu caddeyi gece 3te bile cıvıl cıvıl görebilirdiniz. Ben saldırı falan mı oldu diye şaşırdım iyice. Üstümü giyindim hemen, yanıma almam gereken her şeyi aldım, ve çıkarken gözüme çantam çarptı, derse gitmeyecek olmama rağmen onu da aldım.

Yurt odasından çıktığımda etraf odam gibi karanlık değildi. Yurt pencerelerinden ışık giriyordu içeri. Koridor bomboştu. 1.katta bulunan odamdan çıkıp aşağıya doğru indim, yine hiç kimse yoktu. Yurttan çıkayım, üniversiteye doğru yürüyeyim diye düşündüm. Yurttan çıkınca etrafta dengesizce park etmiş, hatta bazıları kaza yapmış arabalar gördüm. Ama belki de yine en önemlisi, sokak sanki daha önce kimse burada yaşamamış gibi bomboştu.

Yolla pnp

Bana da atsın biri amk

videosunu yandix falan atın amk nolursunuz

bu dıbına koyduğumun sözlüğüne böyle hikayeler fazla zaten amk ben de salak gibi hep gece açıyorum bundan sonra hikaye yazanı gibsinler

Neyse yavaş yavaş kalktım, saat 7:30a geliyordu. Üstümü giyindim. Aşağıya inip kahvaltımı hazırladım. Kahvaltı dediğime de bakmayın, cocopops işte. Mecbur tabi doğaüstü yeteneklerim olsa bile menemen yapamıyordum. Neyse yedim, çantamı aldım kapıyı kitleyip çıktım. Sokaklar boş gibiydi, ama tek tük de olsa insan vardı. O yüzden koşamazdım. Neyse sokağı bitirip köşeyi dönünce koşarım bari dedim, sokağın boş olması için de dua ediyorum tabi.

Döndüm köşeyi, sokak bomboş. Fırladım bir anda 1 kmlik sokağı 10 saniyede falan koşuyorum. Koşarken solda bir adam gördüm, ben sokağın karşısındaydım, oda diğer tarafında. Bana baktı böyle, yakaladım o bakışı. Şaşırmamıştı. Sanki her gün gördüğü bir şeydi saatte 360 km koşan birini görmek. Sokağı bitirdim, acaba dönsem mi dedim. Ama daha çok dikkat çekerdi. Dönmedim. Zaten caddeye gelmiştim, okulum da 100-200 metrelik mesafedeydi. Cadde de kalabalık olduğundan yürüdüm buraları.

Okula girdim, direk sınıfa gittim. Giderken merdivenlerde biri bana çarptı, yere düştü tabi gücümden. Kalktı Ne ayaksın lan sen falan. Pardon dedim. Sinirlenirsem kötü şeyler olurdu çünkü. Ha şöyle yola gel. Adama bak yaa diyip yoluna devam etti. Sinirlendim hafif. Gözlerimin renginin değiştiğini hissedebiliyordum. Kendimi kontrol etmek için üst kattaki tuvaletlere gideyim dedim. Merdivende bizim sınıftan Aslı ile karşılaştım. Kafam yerde tabi, gözümü görmesin diye. AA naber Emre? dedi. iyiyim demeye kalmadan Lens mi taktın ne iş mavi göz? dedi. Bi gibtir çektim, Evet ya değişiklik olsun diye, sonra görüşürüz. dedim. Hemen tuvalete koşturdum tabi. Aynaya baktım. Gözlerim maviydi. Bir dakika falan sonra düzeldi. Sonra çıktım tuvaletten, sınıfa girdim.

Alarmın sesiyle uyanmaktan nefret ettiğim halde neden alarm kurduğumu bilmiyorum. Herkesten iyi duyduğum için vücudumun içine işliyor sanki alarm sesi. Zor da olsa kalktım, alarmı kapattım direk. Etrafa bakındım. Okul kıyafetlerim askıdaydı, haftanın ilk günü olduğu için ütülüydü.

Tek başıma bir evde kalıyordum. Ailem benim doğa üstü güçlerimi öğrenince gecenin bir vakti ulumalarla uyanmak istemediklerini, ve fotoğraflarda neden gözlerimin renk renk çıktığını gazetecilere açıklayamayacaklarını söylediler ve beni başka bir eve yerleştirdiler. Küçük bir evdi, ama ev baya lükstü. Babam ve annem aile şirketinde ceo idi. Ben hiç bir zaman tam olarak ne yaptıklarını bilmiyordum, fakat baya zengindik.

Ben diğer insanların sahip olmadığı şeylere sahibim. Arada bir kendimi kontrol edemeyince, sinirlendiğimde veya dolunay geceleri köpek dişlerim uzuyor, gözlerim normal rengi kahverengi yerine 5 renkten birine bürünüyordu. Fotoğraflarda falan da gözüm hep renkli çıktığı için fazla fotoğraf çektirmiyordum, hatta hiç çektirmiyordum neredeyse.

Diğer insanlardan çok daha hızlıyım, çok daha güçlüyüm. Ama bunu kullanamıyorum. Çünkü herhangi biri bu yeteneğimi öğrenirse kötü şeyler olur. Annemler de ilk başlarda beni doktora zütürmeyi falan düşünmüşler, sonra onlarda aynı sebepten dolayı vazgeçmişler. Yani anlayacağınız maçlarda kavgalarda falan bu yeteneğimi kullanamıyordum. Aile baskısından.

Bana kalsa kullanırdım tabi, sonuçta herkesten daha iyi gözükürdüm okulda. Ama yok, izin vermiyorlardı. Okulda dikkat çektiğimi söyleyebilir ama. Sarı saçlıyım. Baya yakışıklı olduğumu söylerler, ama bir tek ben inanmıyorum buna. Herhalde bu da insanüstü cazibemden kaynaklanıyor

bu ne amk ne hale geldi sözlük

alıcı bulsana yarram ustasındır sen

senin doğum fotonda da arkada ben vardım koçum

Neyse yavaş yavaş kalktım, saat 7:30a geliyordu. Üstümü giyindim. Aşağıya inip kahvaltımı hazırladım. Kahvaltı dediğime de bakmayın, cocopops işte. Mecbur tabi doğaüstü yeteneklerim olsa bile menemen yapamıyordum. Neyse yedim, çantamı aldım kapıyı kitleyip çıktım. Sokaklar boş gibiydi, ama tek tük de olsa insan vardı. O yüzden koşamazdım. Neyse sokağı bitirip köşeyi dönünce koşarım bari dedim, sokağın boş olması için de dua ediyorum tabi.

Döndüm köşeyi, sokak bomboş. Fırladım bir anda 1 kmlik sokağı 10 saniyede falan koşuyorum. Koşarken solda bir adam gördüm, ben sokağın karşısındaydım, oda diğer tarafında. Bana baktı böyle, yakaladım o bakışı. Şaşırmamıştı. Sanki her gün gördüğü bir şeydi saatte 360 km koşan birini görmek. Sokağı bitirdim, acaba dönsem mi dedim. Ama daha çok dikkat çekerdi. Dönmedim. Zaten caddeye gelmiştim, okulum da 100-200 metrelik mesafedeydi. Cadde de kalabalık olduğundan yürüdüm buraları.

Okula girdim, direk sınıfa gittim. Giderken merdivenlerde biri bana çarptı, yere düştü tabi gücümden. Kalktı Ne ayaksın lan sen falan. Pardon dedim. Sinirlenirsem kötü şeyler olurdu çünkü. Ha şöyle yola gel. Adama bak yaa diyip yoluna devam etti. Sinirlendim hafif. Gözlerimin renginin değiştiğini hissedebiliyordum. Kendimi kontrol etmek için üst kattaki tuvaletlere gideyim dedim. Merdivende bizim sınıftan Aslı ile karşılaştım. Kafam yerde tabi, gözümü görmesin diye. AA naber Emre? dedi. iyiyim demeye kalmadan Lens mi taktın ne iş mavi göz? dedi. Bi gibtir çektim, Evet ya değişiklik olsun diye, sonra görüşürüz. dedim. Hemen tuvalete koşturdum tabi. Aynaya baktım. Gözlerim maviydi. Bir dakika falan sonra düzeldi. Sonra çıktım tuvaletten, sınıfa girdim.

Selam arkadaşlar
Her zamanki gibi yine ben ve yine gece başlayan bir hikaye
Sokakların kralı saçma bir şekilde bitti, kusura bakmayın.
Yeni hikayemiz fantastik hikaye olacak, ergen hikayesi gibi gözükebilir ama okuyun mükemmel bir hikaye olacak.
Ana karakterimiz 17 yaşında lise 3'e giden biri.
Adı Emre olsun.
Hikayenin konusu kurt adamlarla ilgili olacak fantastik böyle mükemmel bir şey devlet işleri falan da olacak savaş mavaş her şey bomba olacak.
1 kişi bile olsa devam edeceğim.
rezleri alın, mükemmel bir hikaye başlıyor. şuku atmasanız bile rez alın burada olduğunuzu hissettirin beyler.
Fantastik hikaye hiç yazıldı mı bilmiyorum ama cidden çok güzel olacak.
Hadi bakalım.

Alarmın sesiyle uyanmaktan nefret ettiğim halde neden alarm kurduğumu bilmiyorum. Herkesten iyi duyduğum için vücudumun içine işliyor sanki alarm sesi. Zor da olsa kalktım, alarmı kapattım direk. Etrafa bakındım. Okul kıyafetlerim askıdaydı, haftanın ilk günü olduğu için ütülüydü.

Tek başıma bir evde kalıyordum. Ailem benim doğa üstü güçlerimi öğrenince gecenin bir vakti ulumalarla uyanmak istemediklerini, ve fotoğraflarda neden gözlerimin renk renk çıktığını gazetecilere açıklayamayacaklarını söylediler ve beni başka bir eve yerleştirdiler. Küçük bir evdi, ama ev baya lükstü. Babam ve annem aile şirketinde ceo idi. Ben hiç bir zaman tam olarak ne yaptıklarını bilmiyordum, fakat baya zengindik.

Ben diğer insanların sahip olmadığı şeylere sahibim. Arada bir kendimi kontrol edemeyince, sinirlendiğimde veya dolunay geceleri köpek dişlerim uzuyor, gözlerim normal rengi kahverengi yerine 5 renkten birine bürünüyordu. Fotoğraflarda falan da gözüm hep renkli çıktığı için fazla fotoğraf çektirmiyordum, hatta hiç çektirmiyordum neredeyse.

Diğer insanlardan çok daha hızlıyım, çok daha güçlüyüm. Ama bunu kullanamıyorum. Çünkü herhangi biri bu yeteneğimi öğrenirse kötü şeyler olur. Annemler de ilk başlarda beni doktora zütürmeyi falan düşünmüşler, sonra onlarda aynı sebepten dolayı vazgeçmişler. Yani anlayacağınız maçlarda kavgalarda falan bu yeteneğimi kullanamıyordum. Aile baskısından.

Bana kalsa kullanırdım tabi, sonuçta herkesten daha iyi gözükürdüm okulda. Ama yok, izin vermiyorlardı. Okulda dikkat çektiğimi söyleyebilir ama. Sarı saçlıyım. Baya yakışıklı olduğumu söylerler, ama bir tek ben inanmıyorum buna. Herhalde bu da insanüstü cazibemden kaynaklanıyor.

Aleyna tilki var mı beyler

beyler hepiniz bana kızgınsınız, hikayeyi saçma bir şekilde bitirdim diye. 1 hafta sonra bomba bir hikaye ile geliyorum. ama elimde iki hikaye var, hangisi olacağına karar veremedim.
size soruyorum

fantastik türü (kurt adam falan, ama düzgün bir hikaye beyler) diyenler şuku

askerlik ile ilgili (bu da güzel bir hikaye) diyenler çügü

fantastik türü olanı ben yazdım, baya da uğraştım beyler. askerlik ile ilgili olanı daha yeni yazacağım, size bağlı hangisini istiyorsanız.

not: ankete katılın, okumayanlar sokakların kralı hikayemi okuyabilirler.
not2: bu kesinlikle saçma bir son ile bitmeyecek. uzun uzun bekletmeyeceğim sizi. fantastik türü olan hazır zaten. mükemmel bir hikaye aq. 3-4 sezon sürecek.

ulan her şeyinle mükemmelsin, osmanlının en geniş topraklarına sahip olmasını sağlamışsın.
şu Mustafa'ya neden iki huur çocuğu yüzünden kıydın? kendi oğluna. kendi oğluna lan nasıl oluyor böyle bir şey.
tarihin en parlak şehzadesi idi. belki başa gelse osmanlı çöküşe geçmeyecekti. duraklama bile yaşamayacaktı belki. daha geniş topraklara sahip olacaktık.
kaderin bir cilvesidir ki, yıllar sonra başka bir Mustafa, ülkeyi kurtardı. Allah'a şükürler olsun.

hikaye bana ait değil nereden bileyim adresi panpa. sor adama nerede bulacağını yazmışım