Yolla panpa

Her neyse. Sanırım anlatamayacağım. Yaşadığınız hayatın kıymetini bilin arkadaşlar. Bir telefon almadı diye, dışarı çıkmanıza sizin güvenliğiniz için izin vermeyen annenize, babanıza, ablanıza, abinize kızmayın. Sizi düşünen insanları sevin.

Herkese iyi günler dilerim. izninizle son biramı da içip uzun bir yolculuğa çıkacağım. Haberlerde görürseniz eğer beni. Evet o uğur benim.

Babam eve çok uğramaz. Ama çalıştığı için. Dışarıda çalışıyodu. Annemde yemek falan yapıp dağıtıyodu. Ablam ve abilerim çalışıyordu. Çalışıyordu dediğim züt yalıyordu şerefsiz köpekler. Her neyse.

Bir gün babam geldi eve. Ben atladım kucağına hemen. Sonra abim beni odaya soktu. Okuldan falan bahsetmek yok dedi.

Anladığınız üzere beni sanayiye zütürüyordu. Bunu benim anlamam uzun sürdü. Diyeceksiniz salak mısın sen nasıl anlamadın? internetiniz yokken, evde televizyon yokken, tek mutluluğunuz annenizin yıllar önce ablanıza diktiği oyuncak bebek olunca ve evden dışarı çıkmayınca dünya o evden ibaret oluyor sizin için.

Abim bana tembih etmişti. Sanayide çalışırken önlüğüne yağ değdirme falan diye. Okulu falan annemler sorarsa da güzel geçiyo de geçiştir falan diyordu.

Şimdi diyeceksiniz diğer abin ve ablan da mı anlamadı? Eee 3üde huur çocuğu olarak dünyaya geldiklerini söyleyeyim. Siz anlayın. Hepsi anlaşmalı. 3'üde bir yere gelemedikleri için beni de kendi leş hayatlarını yaşamaya mahkum bırakmak istediler.

6 yaşındayken okula kayıt olacağım. Abim çıkardı beni dışarı. Bende bir garip hüzün. Biraz da mutluluk. O zamana kadar dışarı hiç çıkmamışım. Hiç arkadaşım yok. Ama korkuyorum da. Dışarısı güvensiz diye düşünüyorum. Beni böyle garip bir yere getirdi. Arabalar falan var. Bir çok adam var böyle üstü başı yağlı. Dedi al işte okul burası. Hadi.

Dedim abi burda mı öğrencem okumayı. Kafasını evet diye salladı huur çocuğu. Arkadaşlarım nerde diye sordum. Onlar sonra gelecek dedi. Bende inandım. Sonuçta ailemden birisi. Canım kanım ya. Ondan.

ismim Uğur. 13 mayısta doğdum. 4 çocuklu bir ailenin son çocuğuyum. 2 abim, 1 ablam var. Nedendir bilinmez hepsi beni uğursuz olarak görür. Ben doğduktan sonra ailemizin mutluluğu ve huzuru kaçmış. Öyle derlerdi hep.

Öyle kötülerdi ki. Şuan aklıma geldi de. Ellerim titredi biraz.

Hangisinden başlasam ki anlatmaya. Kardeşlerim ve ailem tarafından ezilmek mi? Kuzenimin sevgilimi kaçırmasına mı? Asgari ücretin de aşağısında çalışmama mı? Hangisinden başlamalıyım.

Dünyaya hiç iz bırakmayan birisi olarak, ölmeden önce hayat hikayemi yazacağım buraya. En azından bu hayat benim için bittiğinde, okuyanların en karanlık bilinç altında yaşamaya devam edeyim. Ateş azabı çekerken belki bu düşünce ile kendimi rahatlatırım...

arkdjashlar çccok aceaetip şsleyler olaksuyor. Her şeylkn düasn başqwladı. Heasjkes vazişlknyet alsoın. Sıasğdınakları hauzırlasayın.

Dülkn asşkşam üzewirşlydi. Yürüqrpeken üstüeğme kasra delaslik düşsatü. içeaine çeakti beani. Şusan faarklı bire eevrendedn yazıyourjm sizşçea. Onasdan yaızım biraiz faarklsı.

Buuu şiffelreyi çöüzüğn. Geleecaeğiniz bujna bağşslı.

Birş koyujn birş çiüşlmen bişr asllamn birş değ gekmi var. Bunlaarı birşlböirlerişni yemeenden tekmj tekmj naısal karasşıya geçirşirğsiniz ?

Rez alıyorum serice

Evet arkadaşlar. Daha demin süper extreme ultra violet ışınlı bir ayar verdim. Anlatıyorum.

Dışarıda yürürken bir tane kaza olmuş. Bir araç diğer araca arkadan vurmuş. Öndeki kadın sürücü nasıl çığlıklar atıyor ama. Mahkemeye vereceğim, nasıl bana çarparsın falan. Adamın üstüne yürüyüp tokat falan atıyor.

Çarpan adam da diyor ki, sol şeritte gidiyordun. Bende mesafe bırakmış bir şekilde geliyordum. Fren izim belli. Sen ani fren yapamazsın sol şeritte. Sakinliğini koruyarak açıklama yapmaya çalışıyor.

Bir anda kadın küfürler etmeye başladı. Baktım adam sesini çıkarmıyor. Hemen zıpladım olaya ve dedim ki "Hanım efendi sakin olun. Önden girmemiş zaten, arkadan girmiş sıkıntı olmaz."

Ben bunu der demez çatılardaki sniperler birbirlerini vurmaya başladılar. Kadın sürücü kafasının üstünde dönmeye başladı. Diğer sürücü ise zinciri kopmuş bir hayvan gibi tükürmeye başladı. Ayarın etkisi ile Ultra violet ışınları ozon tabakasını deldi. Buzullar eridi, tsunami konyayı vurdu. Buda böyle bir anımdır.

Rezerve

Yolla panpaaa

Edit: Yolladı

Panpalar biraz kendinizi belli edin burda mısınız ?

Hayatı boyunca iyilikten şaşmayan bir insandım ben. Evden çıkınca tanıdık tanımadık herkese selam veren birisiydim. Eğer sende benim gibiysen bunu okuyan insan, bu seninde hikayen. Eninde sonunda sana ne olacağını gösterecek bir hikaye. istediğin kadar inatlaş, istediğin kadar savaş. Eninde sonunda sende kaybedecek ve kazanmayı anlamak için şekil değiştireceksin.

Eğer geleceğini görecek kadar cesursan okumaya devam et. Ve sonunu gör.

Bölüm 2 ) Mükemmel iyilik

Daha önce...

Karakterin değişmeyeceğine inanırdım. Yere bir tohum atarsın. Ve o tohumdan sadece 1 ağaç yetişir. Kuraklık, yağmur, ayaz. Bunlar o tohumdan çıkacak şeyi değiştiremez. Hayatta yaşadığım olumsuzluklar karakterimi değiştiremez. Sadece kötü olaylar geçene kadar biraz eğik ve bükük devam ederim hayatıma. Ancak güneş doğduğunda yine sırtım düzleşir.

Peki ya hiç mi yolu yok başka bir ağaç çıkmasının yolu?

Elbette var. Eğer tohuma dışarıdan müdahele edersen, onun içine başka bir kimyasal enjekte edersen. işte o zaman karakteri değişir. Hayatını tepetaklak edebilecek bir olay karakterini sonsuza kadar değiştirebilir.

Her zaman bunu düşünmüşümdür hayatımda. Çocukluğumdan beri kimseye bir zararım dokunmamıştı. Çocukken öldürdüğüm bir karınca için bile günlerce ağlayan birisiydim ben. Yüzü yaralı bir teyze geldiğinde tüm çocuklar kaçışırken ben gidip yarasını öpüp sorun yok teyze diyen birisiyim ben.

Başarılı, azimli birisiyim ben. Kıskançlığım yok. Öfkem yok. Hırsım yok. Hissedebildiğim tek şey iyi kalpli olmam. işte bu yüzden şuan odamda tek başımayım. Pencereden dışarıyı izliyorum. insanların hayatı mükemmel iken daracık bir odada kapana kısılmak bana adaletsizlik gibi geliyor. Pencereden içeri giren ışık sayesinde havadaki tozları görebiliyorum. Onlar benim tek arkadaşlarım.

Pekala bunları düşünmek için artık çok geç. Eldivenlerimi giydim. Aynaya son kez baktım. Çünkü bundan sonra bu beden farklı bir yola girecekti. Derin bir nefes aldım ve odamdan çıktım. Kötülerin her zaman bir hikayesi vardır. iyilerin hikayesi ise kötü olduklarında başlar ve artık benim hikayemin de başlama zamanı geldi...

Bölüm 1 ) Giriş

+insanlar doğduklarında soyut bir ateş belirir göğsünün ortasında. Gözle görülmeyen bir çemberin içinde. Mavi bir ateş. Bu iyiliği semboller. Her insan doğduğunda mavi ateşe sahip olur. Bu mavi ateşin en önemli özelliği sürekli büyümesidir. Büyüdükçe çember şekillenir. içindeki ateş daha da büyür. Ve sonrasında ateş siyahlaşmaya başlar. Bu kötülüğü simgeler. içindeki ateş ne kadar siyah ise o kadar kötüsündür. Ateş bir kere siyah rengine dönmeye başladığı zaman bir daha büyümez. Hep aynı kalır.

- Bunları bana neden anlatıyorsun ?
+ Sanırım artık anlıyorum. Bazen ne yaparsan yap sadece olanı yaşarsın. Mükemmel kötü olmak için önce mükemmel iyi olman gerekir. Mükemmel iyi olmalısın ki içinde ki ateş sonsuzluğa kadar büyüsün. Ve siyahlaştığında hiç sönmeyecek sonsuz bir intikam ateşin olsun.
- Benle bitecek mi bu ?
+ Hayır. Yeni başlayacak...

Yağmur şiddetini arttırmış, elimdeki kan yağmurun etkisi ile saydam bir hal almıştı. Birazdan yapacağım şeyler için vicdan azabı çekmeyecektim. Hatta hoşuma bile gidecekti. Hissediyordum. Sonunda yaşadığımı hissediyordum.

"intikam almaya başladıkça iyi hissedersin... Taki son kişiye gelene kadar. Kendine."

"Bu dünyada mükemmel kötü olabilmek için önce mükemmel iyiliği tatman gerekir."

Sa panpalarım. Sizin için harika bir hikaye ile geliyorum. Hadi başlayalım. Okuduğunuz en iyi pgibolojik yazıya hazır olun !

Bugün size bir sorum olacak.

Düşünün. Bir gün yolda yürürken bir çukura düşüyor ve kendinizi bir tesiste buluyorsunuz. Daracık odaları geçip ana odaya geliyorsunuz. Sadece bir masa var. Üzerinde de bir buton. Bastığınız zaman dünyayı yok edecek bir buton.

Ve butonun hemen altında şu yazıyor.

"Eğer dünyanın sonunu getirebilecek güce sahip olsanız, kendi acılarınız yüzünden bencilce hayata son verebilir miydiniz ? "

O butona basar mıydınız ? Ve hangi nedenle

Geriye doğru bakıyor gözlerim kapanırken. Orada, başladığım yerde birisini görüyorum. Hayatında hiçbir başarısı olmayan bir adam. 1 sayısına ulaşamayan bir adam. Nefes alamıyor. Yutkunamıyor. Göz yaşı dökemiyor. Ona yaklaşmaya çalışıyorum. Ancak hiçbir zaman başarılı olamıyorum. Aksine daha da uzaklaşıyorum.

istediği şey ne kadar da basit. 1 sayısına ulaşmak. Herhangi bir şeyde. Ama başaramıyor. Her günü aynı geçiyor, her gün biraz daha kayboluyor. Hayat anldıbını kaybetmiş. Kabuslar görüyor. Ancak uyandığında daha büyük bir kabusun içinde olduğunu anlıyor. Ve tekrar uykuya dalıyor. Tekrar gördüğü kabusun içinde buluyor kendini. Rüyasında bile başarısız bir adamın hikayesi bu.

Acaba diyor adam? Acaba bu sefer her şeyi doğru yapabilir miyim? Bu sefer kendinden emin. Bu sefer istediği şeyi başaracak. En temiz kıyafetlerini giyiyor. Şöyle bir bakıyor evinin içine. Her tarafta başarısızlıkla dolu anılar. Gözünden yaş düşmesini bekliyor, ancak beklemesi boşuna. Oda biliyor bunu. Dışarı çıkıyor. Kirli havayı soluyor ve sokaktan geçenlere bakıyor. Sadece birisinin ona dönmesini ve çaresizliğini anlamasını bekliyor.

Yürüyor. Yürüyor ve yürüyor. Hiç kimse anlamıyor içindeki çaresizliği. Artık daha da emin yapması gerekenden. Markete giriyor. Kasiyerin bir gülüşü bile engel olabilir ona. Ama olmuyor. Suratına bile bakılmıyor. Marketten çıkıyor. Bir şans daha verip vermemek konusunda kararsız. Vermemeyi seçiyor. Hızlı adımlarla yoluna devam ediyor.

Gökyüzüne bakıyor başarısız adam. Sonra arkasına bakıyor. Kaybettikleri ile dolu olan siyah bir geçmiş görüyor. Artık kesinlikle emin. Eve çıkıyor. Pencereyi açıyor. Yağmur başlıyor. Yağmur damlaları pencereden sekerek suratına adeta hançer gibi saplanıyor. ilk defa adam bu kadar heyecanlı ve bu kadar umutsuz. Sandalyesini salonun ortasına getiriyor.

Marketten aldığı kalın halatı geçiriyor lambanın üzerinden. Çıkıyor sandalyeye. Telefonun yada zilin çalması bile engel olabilecek belki bu etkinliğe. Saatlerce bekliyor sandalyenin üzerinde. Hiç ses yok. Yapılması gereken belli.

ilk defa 1 sayısına ulaşmaya bu kadar yakın adam. ilk defa hissediyor. Sadece buruk bir üzüntü var içinde. ipi doluyor boynuna. Ve kendisini bırakıyor sonsuzluğa. ilk defa 1 sayısına ulaşıyor adam. ilk defa bir işte başarılı oluyor.

"Geriye doğru bakıyor gözlerim kapanırken. Orada, başladığım yerde birisini görüyorum. Hayatında hiçbir başarısı olmayan bir adam." Ve hikaye devam ediyor böyle... Sonsuza giden sonsuz bir hikaye...

Hayatta 1'e ulaşmanız dileği ile...

insanlara gülümsemeyi unutmayın.

Şimdi yapacak son bir şey kaldı. Temiz kıyafetlerimi giymek ve geriye doğru bakmak.

Elveda dostlarım

Pnapa marshtan h1ç saopmawqdan düağmdğdüz deamvat eadiyorusun. Vensaüsün heömen sololnunda ki kaöran deklilkten gigirşiyorsun. Ordanyım. Gewl benşi kjmrtar bukrdan.

Ulana böyelçe böylyee sözğşlukte yenbşi b1r giaşlzi konausişma yarayataigbiliriz

Pandpp üstğpeme düşaedln galak xin yüzüffden başaska b1 boyuysjta geçteşim. Nas ıdl adlreas veraeyşim sanea?

Tekniağşsin iy1 aasdma gellkşriştirm3en lazkım

Bendme anölamadıkm kandkö b1 andsa üstüğlöem düşteaü kaldıkramadılar da mk gala k skansisini