Aynen. Saçma olmuş

Yakında yeni hikayelerde görüşürüz. Takip eden herkese teşekkürler. Belki inci sözlüğe bir daha yazmayabilirim o yüzden wattpad de takipte kalın : https://www.wattpad.com/user/onemsizAdam

Etrafım yavaş yavaş kalabalıklaştı. Beni yakalamak için bu kadar polisin gelmesi benim için bir şereftir. Kelepçelerin soğuğu bileklerime dokunduğunda o an anlamıştım, yakalanmanın onurlu bir yanı yoktu. Sadece kendimi iyi hissetmek için öyle düşünüyordum.

Cinayet itiraflarıyla ve olay yerine gidip gömdüğüm iç organları "polis amcalara" göstermemle şuan bulunduğum hücreme geldim. Evet bu hikayenin başından beri ben hapishanedeydim ama bu durum fazla uzun sürmeyebilir. Bir kaç hafta enim hakkımda haberler yapıldıktan sonra unutuldum. Fakat gizli hayranlarımın olduğunu öğrendim. Hayatımda hiç tanımadığım bir hayranımdan mektuplar almaya başladım burada. Onunla bir süre konuştuktan sonra ona hayat hikayemi yazdım ve bunu bir yerde yayınlamasını istedim. Evet şuan ki zamandayız artık. Hikayemde belirttiğim gibi "Hayal gücü sınırsız olan birini duvarlar arasında tutamazsınız". Öyle yada böyle buradan kurtulucam. Bu mektupları önlem amaçlı okuyan gardiyanlar da bu konu hakkında hiçbir şey yapamayacaklar. Benim hayal gücüm burayı tasarlayan kişiden çok daha farklı çalışıyor. Bir gün buradan çıktığımda sizlerin yanına da uğrarım dostlarım. Belki sanatıma malzeme olursunuz. Bekleyin beni.

SON

Hayır hayır bu kadar aciz olamazdım. Elimdeki bıçağı indirip kalan son saniyelerimde de her zamanki yaptığım gibi hayal kurup düşünmeliydim. Bıçağı kanlı halde çantaya koydum. Koşuşturma sesleri çok yakınlaşmıştı. Artık telsiz seslerini duyabiliyordum. Benden önceki seri katillerle alay etmişti ya hani "Bilerek yakalandım. Ben istemesem beni yakalayamazdınız." konusunda. Şuan onlar gibi davranmanın sırasıydı bence. Onurlu durmalıydım ezik değil. Bu sanatları ben yapmıştım ve bunu aralarından herhangi biri yapamazdı. Bugün benim onurlandırılacağım gündür dostlarım.

Bir polis beni gördü ve silahını üzerime doğrultarak bir şeyler bağırdı. O an onu dinlemiyordum. Sadece hayal kuruyordum ve etrafımı gözlemliyordum. Bir yandan bağırıyor bir yandan da telsizden yardım istiyordu. Evet memur bey çağır arkadaşlarını. Zaferini paylaş onlarla. Bugün büyük bir canavar yakaladın. Ben onurluydum ama beni yakalayan polis benden daha onurluydu. Keşke kendisinin herhangi bir başarısının olmadığı bilseydi. Keşke o an onun suratındaki o saçma neşeyi yok edebilseydim. Ama bu gün onurlu durmam gerekiyordu. Evet bir seri katil daha yakalanmış ve dünya artık daha güvenliydi. Hadi oradan. Bu söze inan var mı cidden?

Resmen bir saniye boyunca hiç bir şey yapamadan polislere baktım. Onlarda elimdeki kanlı bıçağa. Bıçağı yere bırakıp var gücümle koşmaya başladım. Bu kadar basit bir cinayette polislere yakalanacağım nasıl aklıma gelirdi? Ben önce polisler arkamda dar ve karanlık sokaklarda kovalamaca oynuyorduk. Sanırım tinercileri ve uyuşturucu kullananları toplamak için gelmiş bir ekipti ve rastlantının zirvelerde gezindiği bir zamanda benimle aynı zaman diliminde aynı ortamda bulundular. Benim aslında kim olduğumu tanımadıklarına emindim. Sadece elimdeki kanlı bıçak sorun yaratmıştı onlar için. Koşuyordum... Öldürdüğüm çocuğun yanından geçtim. Bu onları sersemletecek ve yavaşlatacaktı. Öyle de oldu. Peşimde tam olarak kaç polis vardı emin değilim ama bir veya iki tanesi cesetin başında durdu ve diğerleri beni kovalamaya devam etti. Ceset diyorum ama henüz ölmemiş olabilirdi. Babam beni kovalarken bile bu kadar hızlı koşmamıştım. Bu sokakları bilmiyordum, her yeni sokağa sapışım da çıkmaz sokak olmaması için dua ediyordum. Şaka şaka bu kadar kötü bir insanken yüzsüzlük yapıp birde dua edemem. Kovalamaca uzadı fakat arkamdaki polislerden daha kondüsyonluydum belli ki. Fakat destek çağırdıklarını anlamak uzun sürmedi. Her sokağa saptığımda sokağın ucunda bir polis arabası görülmeye başladı. Çember daralıyordu. "Peki şimdi ne yapacaksın kötü adam" dedim içimden. Ben her zaman bir şeyler bulurdum hani? Şuanda da bir şey bulsana. Eğer düşünebilecek fırsatım olsa eminim bir yol bulurdum, fakat sigara içen biri kısa deparda iyi olsa da uzun süreli koşularda kötüydü. Soluk soluğa kalmıştım. Ciğerlerim yırtılacak gibi oldu artık. Durdum ve olduğum yere oturdum. Tamam dedim işte bu kadar. Elimde kalan son takı benim içinmiş herhalde. insanların intihar ederken ki pgibolojisini şimdi daha rahat anlıyordum. O an çok umutsuz hissediyorsunuz ve bu kapı sizi hızlıca o içinde bulunduğunuz taktan durumdan çıkaracak bir kapı. Bu kapıdan geçmeli miydim ? Elime çakımı alıp boğazıma dayadım. Polis siren sesleri ve koşuşturmalar duyuluyordu. Bu taktan durumdan kurtulmanın tek yolu bu muydu?

Artık barlara girmeye korkuyordum. Son olaylardan sonra barlara sivil polisler yerleştirilmiş olabilirdi ama koskoca istanbul'da ki tüm barlara polis yerleştirmeleri imkansızdı. Yine de bu riski göze almak istemedim. Yeni bir mekan bulmam lazımdı. Hem öldüreceğim şahısla ayrı bir ortamda baş başa kalmalıydım hemde sanatımı yaparken kimse bana engel olmamalıydı. Düşündüm fakat hiçbir yer aklıma gelmedi. Ben bunları düşünürken hiç bilmediğim sokaklara sapmıştım. Bu sokaklar benden bile daha kötüydü, bunu hissedebiliyordum. Sokak aralarında uyuşturucu kullanan ve bali çeken gençleri gördüm. Teneke kutunun içinde ateş yakmışlar ve etrafında toplanmışlardı. Bunun gibi bir kaç gurup daha gördüm. Bana bakan gözleri o kadar boştu ki... Devam ettim yürümeye. Az ilerde ateş yerde titreyen iki genç gördüm. Uyuşturucularla aram yok ama büyük ihtimalle bonzai kullanmışlardı. Hareket edebileceklerini sanmıyordum. Bu geceki kurbanlarım bunlardı sanırım. Öldürme işlemi çok basit olsa da sanatımı uygulayacak mekan yoktu. Neyse idare edecektik artık. Önce bir tanesini sırtlayıp sokağın karanlık kısmına zütürdüm. Çantamdan büyük bıçağı çıkardım. Artık ustalaştığım için boğazını kestiğimde kanın nereye sıçrayacağını biliyordum. Bana hiç karşılık vermiyordu ama salakça bağırıp bir şeyler söylüyordu. Ne söylediğini hiç merak etmedim. Hemen icraata geçtim. Boğazını kestim ama vücudu uyuştuğu için buna bile tepki vermemişti. Boğazından oluk oluk kan akarken yerde saçma hareketler yapıyordu. Bu kan kaybından ölene kadar diğerini de aradan çıkarmayı düşündüm. Diğerine doğru hareketlendim. Sokağı dönünce heme karşımda olmalıydı. Sokağı döndüğümde karşımda polisler vardı.

Bu sorun üzerine çok fazla düşünmüş ve haliyle acıkmıştım. Param ve yeni stilim vardı. Yani biraz riske girip istediğim bir yerde yiyebilir veya çantamdaki konserve yiyecekleri tüketebilirdim. ileri ki günlerin bana ne getireceğini bilemezdim, o yüzden konserveleri saklamaya karar verdim ama gideceğim yerde çok lüks bir yer olmamalıydı. Sahil boyunca yürüdüm. Güneş yeni batıyordu. Yani tüm günümü düşünerek geçirmiştim ama bana sorsanız yalnızca bir kaç dakika düşünmüştüm. Bu güzel manzara eşliğinde yürürken büfeden bir sigara aldım ve sigara dumanının eşliğinde yürüyüşüme devam ettim. En sonunda sahile sıfır bir balık lokantasına vardım. Uzun zamandır balık yememiştim ve haliyle tadını özlemiştim. Yemek yedikten sonra hava kararmıştı. Çocukken hep hava karardığında kötü adamların dışarı çıktığını düşünürdüm. Meğer ne kadar doğru düşünürmüşüm. Gece bu kötü adamı tüm merhametiyle kucaklıyordu. Polis sirenlerinin aydınlattığı sokaklar benim uzak durmam gerek tek yerdi. Bu gece de boş durmayacaktım. Bu canavar bir şekilde engellenene kadar avlanmaya devam edecekti. Bu gece de sanat vaktiydi.

Belki de diğer katiller bu yüzden kendilerini yakalatıyorlar. Belki de çıkar yol yoktur. Ya dünyada gerçekten kötü birini öldürüp bu dünyayı terk edersiniz yada ömrünüzün geri kalanını duvarlar arasında geçirirsiniz. ilk olasılık bana pek uygun değil. Bence intihar edenler zavallılardır. Sorunlar karşısında savaşmayıp hemen pes eden ahmaklardır. Şunu bir düşünün sonsuz zaman diliminde herhangi bir yerde var oldunuz ve dünyaya geldiniz ve bu dünyaya geliş bu sonsuz zaman diliminde bir daha tekrarlanmayacak. Sizce dünyanın tüm yükünü omuzlarınızda tutsanız da bu yaşam şansı tepilir mi? Aklım almıyor cidden. Bu sonsuzlukta bir kere dünyaya gelmişsin sanki acelen var gibi hemen yarıda kesiyorsun. Tamamen ahmaklık. Diğer olasılıkta bana uymuyordu. Hayal gücü sınırsız olan bir kişiyi cidden herhangi bir hapishanede tutabileceklerine inanıyorlar mıydı? Şüphem yok ki dünyanın en korumalı hapishanesinde olsam yinede oradan kaçmanın bir yolunu bulurdum. insan tarafından yapılmış her sistem kusurludur.

Çok uzun süre düşündüm. Bunlar düşünürken kaç polis önümden veya arkamdan geçti bilmiyorum. Bu işi yaparken polisler tarafından öldürülme olasılığı geldi aklıma. Cidden rezillik. Bu ihtimalin üzerinde durmadım bile. Bir çıkar yol olmalıydı. Ben her zaman bulurdum bir şeyler...

Denize karşı bir şeyler atıştırıyor ve düşünüyordum. Bu olaylar daha ne kadar devam edecekti? Öyle yada böyle sonsuza kadar kaçmaya kimsenin enerjisi yetmezdi. Mantıklı düşünün kalacak veya gidecek hiç bir yeriniz yok, akşam nerede uyuyacağınızı bilmiyorsunuz, her polis gördüğünüzde veya siren sesinde sanki sizin için geliyorlarmış gibi panik yaşıyorsunuz. Her sokağa veya mekana girerken kameraları kontrol ediyorsunuz. Bu cidden çok yorucu bir işti ve ben bu zorluğa ne kadar dayanacağımı bilmiyordum. Belki saatlerce sahilde oturup bir çıkar yol bulmaya çalıştım. Para bulup ülke değiştirmek geldi aklıma. Ama para bulmamın tek yolu daha fazla insan öldürmekti. Ayrıca kaçak yollardan ülke dışına nasıl çıkılcağını bilmiyordum. Hadi bir şekilde halledip başka bir ülkeye gittim. Peki orada nasıl yaşayacağım? Yeni bir kimlik ve pasaportta bulmam gerekliydi. Tamam diyelim bunları da hallettim, peki o ülkede birilerini öldürmeden durabilecek miyim? Pek sanmıyorum. Bir çıkar yol olmalıydı. Her zaman bir çözümünü buldum ama bu sefer tıkanmıştım. Daha ne kadar kaçacaktım?

Sahile yürüdüm. Yeni giysiler, yeni imaj ve sırt çantam. Sahilin oradaki büfeden gazete alıp okumaya başladım. Bir kaç sayfa geçtikten sonra kendimi gördüm. O an gururlandım. Siz gazeteye çıksanız gururlanmaz mısınız? Hakkımda yazılanları okudum. Henüz parçalara ayırıp takılarıyla iz bıraktığım kızın arka bahçede ki izlerini bulmamışlardı. Ölümü yoksa yaşıyor mu, bunu da bilmiyorlardı. Sadece tahminler de bulunuyorlardı. Benim hakkımda yazdıklarını okuduktan sonra şunu anlamıştım ki benim hakkımda çok az bilgiye sahiplerdi. Küçük bir rahatlama yaşadım.

Nereye gitceğimi bilmeden yürüyordum. Bir yandan da düşünüyordum. Kızın benimle bardaki görüntülerini bulmaları en az 1 gün sürerdi. Yani en az bir gün daha yeni stilim bilinmeyecekti. Bu süre zarfında yeni bir stil yapabilirdim. Zaten yakalanmak istemiyorsam yapmak zorundaydım. Bunun için yeterli param vardı. Önce biraz alış veriş yapıp üzerimdeki eski giysilerden kurtuldum. Özellikle pazar veya sokak aralarında ufak giysi dükkanlarını tercih ediyordum. Yeni stilim yeni cinayetten önce bilinmemeliydi. Ayrıca böylesi daha hesaplı olacaktı. Yaklaşık 200 liraya komple üzerimdekileri yenilemiştim. Yeni gömlek, pantolon, ayakkabı, şapka, gözlük. Cami tuvaletinde üstümü değişip eski giysilerimi de ara mahallede bir çöpe attım. Tabi çöpü tutuşturmayı ihmal etmedim. Polislerle köşe kapmaca oynuyor gibi hissediyordum kendimi. Her devriye arabasını gördüğümde kalbim hızlı hızlı çarpmaya başlıyordu. Böyle bir stres aldın da kalan normal insanlar büyük ihtimalle gidip kendileri teslim olur veya intihar ederler.

Az sonra polislerin çevrelere bakınacağını bildiğim için hayal kurmaktan vazgeçip çayın parasını verdim. Çayın parasını verirken gözüme televizyondaki haberler çarptı. Sabah haberlerinde benden bahsediyorlardı. Koydukları resim cidden rezildi. Sinirimi bozmak için koyduklarından eminim. Saçlarımı kestirince tipimin çok değiştiğini bir kez daha fark ettim. Daha fazla oyalanmayıp oradan ayrıldım. Sabah haberlerinde ben vardım ama akşam haberlerinde daha fazla ben olacağımdan emindim.

Baygın kızı yatak odasındaki yatağa bağladım. Evde ip olmadığı için bu işlemi çarşaflar ve ayakkabı bağcıklarıyla yaptım. Kendine gelip çığlık falan atmasın diye ağzına çorap tıkayıp koli bandıyla kapattım. Sağlam bağladığıma emin olduktan sonra salondaki cesetlerin yanına gittim. Adam titremeyi kesmişti artık. Evin mutfağına geçip satır aradım ama yoktu. Onun yerine büyük bir bıçak buldum. Satır olmadan aklımdaki sanatı uygulamak biraz yorucu olacaktı ama üstesinden gelirdim. Hedefim iki cesetin de kollarını, bacaklarını ve kesmekti. Üzerimdeki kıyafetleri kana bulamamak için komple soyundum ve çıplak olarak işe giriştim. Bıçakla tam eklem arasına girip biraz kaba kuvvet uygulayınca vücudu parçalamanın aslında o kadar da zor olmadığını gördüm. Kollarını tam omuz ekleminden, bacaklarını da tam kalça ekleminden, kafalarını da boğazın biraz yukarısından kestim. Ben bunlar yaparken baygın olan kız ayılmıştı. Bir süre tepinmiş ve hali kalmamıştı. planımı yapıcak kadar koli bandı vardı. Planımı açıklamanın zamanı geldi sanırım. Planım, yatağa bağladığım kızın tam ayak ucundaki duvara cesetleri parça parça yapıştırmak. Cesetleri yapıştırırken kestiğim eklemler arasında boşluk olacak ve adamın vücudunun üzerine kızın başını, kızınkine de adamın başını koymaktı. Ben bunları yaparken bağlı olan kız dehşet içinde izlemekten başka bir şey yapamayacaktı. Bayağı koli bandı harcadıktan sonra sanatım sonunda bitmiş, gün çoktan aydınlanmıştı. iki ceseti de yan yana yapıştırmıştım ve yataktaki kız ağlayarak bu iki cesete bakıyordu. Artık ağladığında gözünden yaş gelmiyordu. Bu kızında ömrüne son verme vaktiydi. 2 bileğini de kestim. Böylece kan kaybından bayılana kadar duvardaki arkadaşlarının parçalarını izleyecekti. bileklerini kestiğim gibi içeri gidip giyinmeye başladım. Diğer cesetlerin üzerinden çıkan nakit paraları aldım. Yaklaşık 500 lira para çıkmıştı. Adamın bir sırt çantası vardı. Bunu alıp içine onları öldürdüğüm büyük bıçağı ve mutfaktan bir kaç konserve yiyecek koydum. Ayrıca yatak odasından bir pike koydum. Yorgan koymak için yeterli alan yoktu çantada. Üzerimi giyinip bu eşyaları koyduktan sonra mutfakta yiyebildiğim kadar yedim. Daha sonra son kez sanatıma bakmak için yatak odasına döndüm. Kız çoktan bayılmıştı. Ama öldüğünden emin olmak için şah damarını da kestim. Kan kaybından neredeyse kanı kalmamıştı. Normalde kan fışkırması gerekirken çok az kan aktı. Kızından cüzdanında yaklaşık 150 lira vardı. Bu parayı da aldıktan sonra cebindeki takılardan birini yataktaki kızın üzerine bırakıp ve kızın cep telefonunu alıp oradan ayrıldım. Artık uzun süre yemek yiyebilirdim. Yeni kurbanlar için gayet güzel bir bıçak edinmiştim. Ayrıca geceleri beni bir nebze de olsa koruyacak pikem vardı. Dışarı da güneşli güzel bir mayıs havası vardı. Güneş gözlüğümü ve şapkamı takıp evin 500 metre kadar uzağındaki bir çay ocağına gittim. Burada polisi arayıp kendimi ihbar ettim. Polis arabaları sıra sıra önümden geçerken ben çayımı yudumluyordum. Sanatı mı gören polisler eminim benden vazgeçemiyeceklerdi. Benimle konuşup nasıl bir pgibolojiye sahip olduğumu öğrenmek isteyen tonlarca olay yeri inceleme ekibi vardı acaba. Bence bana hayran olacaklardı. Son yaptığım sanata geçekten bende hayran olmuştum.

Felç olmuş bedeniyle ölmüş kızın kanının üzerine yuvarlandı. Açık ağzından içeri kızın kanları giriyordu. Adamı hemen öldürmek istemiyordum bu yüzden boğazını kesmedim. Hemen diğer kızın yanına gittim.

+Erkek arkadaşın seni salona çağırıyor.

Yatak çarşafıyla üzerini kapatarak yürümeye başladı. Odanın kapısından manzarayı gördüğü gibi yere düşüp bayıldı. Bu ne şimdi? Kan fobisi mi? Bana uyar. Burada sanatımı icra edecek yeri kadar insan vardı. Takıları takacağım yeteri insan vardı. Sanat başlasın...

Biz salonda sohbet ederken diğer oda da kiler işi iyice büyütmüşlerdi. Sesleri çok rahat bize geliyordu. Sanırım bu sesler kızı da tahrik etmiş olacak ki biraz daha yaklaşmaya ve bana temas etmeye başladı. Bir kız sizi başka hangi nedenden evine çağırsın ki zaten. Ne olacağını kestirmiştim ama bu işe girişmek istemiyordum. Bunun cinsel tercihle falan alakası yok. Ben öldürmekten zevk alıyordum hepsi bu. Kız kalkıp kucağıma oturdu. O sırada saçma konular açıp beni de azdırmaya çalışıyordu. O konuşurken cebimdeki çakıyı çıkardım. Kızın ağzını elimle sıkıca kapattım. O bunu fantezi falan sandı sanırım, hiç tepki vermedi. Bıçağı direk boğazına sapladım. Bıçağı çıkardığım gibi oluk oluk kan fışkırmaya başladı. Elim kan olsa da üzerime sıçramadı. Kan akarken çok fazla tepinmeye başladı. Bende ilk cinayetim de ki gibi omuriliğine sapladım bıçağı ve artık harekeler kesilmişti. Sadece klagib ölüm refleksleri... Bunları yaparken ses çıkarmamaya özen göstermiştim. Diğer oda da kiler hala işlerine devam ediyorlardı. Tuvalete girip elimi ve bıçağımı yıkadım. Hemen ardından diğer odaya daldım. Hemen başlarında dikildim. ikisi de bana baktıkları halde sex yapmaya devam ediyorlardı. Adamın pantolonu salondaydı ve cep telefonu da. Adama cep telefonunun çaldığını söyledim. Kızı dudağından öperek hemen geleceğini söyledi. Odanın kapısını kapatıp salona doğru hareketlendi. O kısa kolidor yolu bitene kadar çok heyecanlandım. içer de ki manzarayı görünce nasıl tepki vereceğini merak ediyordum. Odanın kapısını vardığında donup kaldı. Hiçbir tepki veremedi. Tam önümde durmuş odaya bakıyordu. Bağırma riskini göze alamazdım. Hemen omuriliğine bıçağımı sapladım. Sanırım bu omuriliğe bıçak saplama olayı benim imzam olmaya başlamıştı. Bana çok garanti bir yöntem gibi geliyordu çünkü.

Bu gülüş kapının anahtarıydı. Uzun süre sohbetten ve kendime ısmarlattığım yemek ve içkilerden sonra evine doğru yola koyulduk. Bu sefer fazla içmemiştim. Ayık olmam gerekiyordu. Kızın evine vardığımızda saat gece 3'tü. Evi bir oda bir salon küçük bir evdi. içeride bir kızı ve erkek arkadaşını yiyişirken basmıştık. Söylediğine göre o kızla beraber kalıyormuş. Biz salona oturunca onlar kendilerini bozmadan diğer oda da devam ettiler. Neyse onların ne yaptığı o kadarda umurumda değildi. Barda karnımı doyurmuştum ve sıcak bir ortamda bulmuştum. Üstelik yeni kurbanlarım da belli olmuştu.

+Bunun tadı neden acı?

-Karışık meyve suyu istememiş miydiniz?

+Evet.

-Votkayla karışık meyve suyu işte.

Hay ben senin beynini s**iyim. Ulan cebimde kalan son paraya mı gözünü diktin. Nereden geliyor bu aptallık. Ben bu konuşmaları yaşarken yanımda oturan kız bana bakıp gülüyor, bir yandan da içiyordu. En sonunda dayanamadım.

+Gülme sesini duyuyorum. Biliyorsun değil mi?

-Evet. Hahahha

Gevşek gülüşünden ve saatin geç oluşundan uzun süredir içtiği belliydi. Bu kızı kafaya alabilirdim.

+Geçenlerde bir kız bana sempatik olduğumu söylemişti. Sen de öylemi düşünüyorsun ?

-Sempatik ne bee. Hakaret gibi.

Oha kız benimle aynı düşünüyordu.

+Bari yakışıklı olduğumu söyle de buradan mutsuz ayrılmayalım

-"ayrılmayalım" ? Beraber mi ayrılcaz?

+Evet. Konuşucaz, beni seveceksin, evine davet edeceksin ve bende seve seve gelicem.

Şunu unutmayın dostlarım sarhoş bir kızın IQ seviyesi en fazla 60'tır.

-Hahahaha

Bu gibi düşüncelerle içinde bulunduğum taktan durumu iyi gibi göstermeye çalışıyordum kendime. Zaman ilerlemiş gecenin soğuğu yavaş yavaş beni üşütmeye başlamıştı. Tekrar bara gitmek geldi içimden fakat cebimdeki son 25 lirayı da barda içkiye vermek istemiyordum. Oturduğum banktan kalkıp boş boş yürümeye başladım. En azından yürüyünce biraz ısınıyordum. Ayaklarım beni barların bulunduğu sokağa getirmişti. Şuan bardaki bir kızın beni evine atmasını çok isterdim. Karnımda iyice acıkmaya başlamıştı ama sabaha kadar dayanabilirdim. Poğaça ve çay ikilisi beni hayatta tutmaya yeterdi. En sonunda para harcamayı göze alıp bara girdim. içerisi sıcak ve insan doluydu. Boş bir yere oturdum. Her şeyi ağırdan almaya çalışıyordum. Burada geçirdiğim her saniye benim için soğuktan korunma şansıydı. Bir süre oturduktan sonra barmen durumu çakmış olsa gerek "Ne alırsınız?" diye sordu. "Karışık meyve suyu" dedim. Yanımdaki kızın bana bakışını fark ettim. Eğer satılıyorsa alırım bunda ne tuhaflık var? Her şeye mantık çerçevesinde düşünüyordum. Meyve suyundan aldığım şeker sabaha kadar kan şekerimi düzende tutmaya yardımcı olurdu umarım. Bunu düşünürken barmen meyve suyunu getirdi. Bir yudum aldığım gibi ağzımdan püskürtmem bir oldu. Hani kahvaltıda çay yerine yanlışlıkla su içersiniz ve kısa süreli bir afallama yaşarsınız ya, aynı durumu yaşamıştım. Meyve suyunun tadı acıydı.

Yeni cinayetler işlemek için cebimdeki çakı yeterdi. Artık izimi bırakmaktan da korkmuyordum. Her şey daha kolay olacaktı. Her cesetin üzerine bir takı bırakacaktım. Fakat bunları düşünürken bir şey fark etmiştim. izlerimi temizlemek bu işe ayrı bir zevk katıyordu. Artık bu işlemi yapmayacak olmam insan öldürme zevkimden biraz eksiltecekti. Ama ben yerini dolduracak şeyler bulurdum. Hayal gücü geniş duygusuz bir pgibopattan çıkacak sanatları gördüklerinde küçük dillerini yutacaklardı. iyi ki zamanında izlediğim yabancı diziler arasında "hannibal" da vardı. Yemek işi bana uymasa da bende pekala güzel sanatlar çıkarabilirdim.

Deniz kenarında oturdum. içinde bulunduğum taktan durumu mantıklı şekilde analiz etmeye başladım. Şuan tek mal varlığım giysilerim, şapka, güneş gözlüğü, 25 lira ve cebimden ekgib etmediğim çakımdı. Yaz mevsimine geçmek üzereydik ama geceler henüz dışarıda uyumak için çok soğuktu. Hayatla olan sözleşmemden saptığım için mi bunlar gelmişti başıma? Bu düşüncenin bana bir şey kattığı yoktu, daha mantıklı düşünmeliydim. Üzerime kayıtlı sadece bir cinayet vardı ve motoru bulana kadar diğer cinayet açığa çıkmayacaktı. Hatta motoru bulduktan sonra o takının üzerindeki parmak izlerine bakmak akıllarına gelmezse 2. cinayet üzerime hiç kaydedilmeyecekti. Ama benim amacım bu takılarla polisleri yanlış yere yönlendirmekti. Kendilerini aciz hissettirecektim.

Hızlı hızlı düşündüm. Zamanım daralıyordu bu yüzden çok hızlı davranmalıydım. Motoru olduğum yere bırakmıştım. Cep telefonuna "Oyun başlasın" diye not yazıp onuda motorun koltuğunun altına koydum. Takılardan birini de hemen telefonun yanına koydum. Ekmek kırıntısı bırakır gibi bu takılarla iz bırakıp onları yanıltabilirdim. Henüz fotoğraflarım televizyonlara düşmeden önce cebimdeki 50 lirayı iyi değerlendirmem gerekiyordu. Önceliğim kılık değiştirmekti. Aksi taktirde var olan paramı da harcayamazdım. 10 dakika yürüdükten sonra ara mahallede vasat bir berbere girdim ve saçları 3 numaraya vurdurdum ve saçlarımı yıkattım. Bunun için berbere 10 lira verdim. Böyle vasat bir berber için fazla paraydı ama pazarlık edecek durumda değildim. Marketler de kamera vardı, güvenli değildi. işportacılardan güneş gözlüğü ve şapka edindim. Bunlar size çok klişe gelebilir ama yolda yürürken milletin size "Aaa bugün televizyonun gösterdiği katil lan bu" demesini engellemek için gayet basit araçlardı. Çakma güneş gözlüğü için 10 lira, şapka içinde 5 lira vermiştim. Yani paramın yarısını harcamıştım. Ben bunları yaptığımda gece olmuştu iyice. Özellikle kameraların olmadığı sokakları ve mekanları tercih ediyordum. Sürekli paranoyak gibi gözlerim kamera noktalarını arıyordu. Artık o kadar ustalaşmıştım ki yarım saniye baktığım bir mekanda kaç kamera olduğunu anlayabiliyordum. Bu geceyi bir yerde geçirmeliydim çünkü diğer gecelerin en iyisi bu gece gibi olacaktı.

Kaçmalıydım ama nereye. Altımdaki motoru kullanırsam izimi sürerlerdi. Cep telefonumdan da yerimi tespit edebilirlerdi. Olduğum yere motoru bıraktım. Üzerine de cebimdeki takı zarflarını. Madem artık katil olduğum bulunmuştu bari beni acemi bir katil olarak anmasınlar diye diğer cinayeti de göstermek istiyordum. Bence bu duruma onlar da en az benim kadar şaşıracaklardı. Bu kadar profesyonel bir katil nasıl böyle acemice bir iş yapardı. Bu katil bizimle dalgamı geçiyordu. Bu sadece bir oyun muydu. Bu ceseti ve dellileri bilerek mi bırakmıştı.

Bende diğer acemi katiller gibi "Evet bilerek delil bıraktım. Ben istemesem beni yakalayamazdınız." diyebilirdim. Ama kabullendim, ben aptaldım. Yine de bu acizliğimi onlara belli etmeyecektim. Diğer acemi katillerin yollarından gidecektim. Acizliğimi size yücelterek gösterecektim. Bunların hepsi oyundu, o ceseti ve izleri bilerek bıraktım. Poliscilik oynamak istiyordum. Hadi gelin ve bulun beni.

Evden 150 metre uzakta olan biteni izliyordum. Bende yakalancaktım. izlediğim diğer katiller gibi sonuma yaklaşıyordum. Bu kadar basit mi olacaktı her şey. içtiğim bir kaç bira ve biraz votka yüzünden geldiğim hale bakın dostlarım. Kızın cesetini ceset torbası içinde çıkarıp ambulans arabasının içine koydular. Olay yeri inceleme yapıyordu. Hani şu beyaz giyinmiş, beyaz bone, eldiven takan herifler. Sanki film izliyormuş gibi yaptığım yanlışın sonuçlarını izliyordum. Ne yapacağımı düşünmüyordum. Sanki sona gelmiştim. Oltanın ucunda ki balık bendim artık ve çırpındığım sürece kendime zarar verecektim.

Öğleye doğru gözlerimi açtım. Başım çatlıyordu resmen. Üzerimde kan vardı. Dehşete düşmüştüm. Ne olduğu hakkında en ufak fikrim yoktu. Ellerim tamamen kan içindeydi. Yattığım yerden doğruldum. Bu da ne. Şaşkınlıktan küçük dilimi yutacaktım. Salonun her yeri kan içindeydi. Kız kanlar içinde yerde yatıyordu. Halının üzerinde kanlı bir bıçak vardı. Sanki biri gece ben uyurken kızı öldürmüşte cinayeti benim üzerime yıkmaya çalışıyormuş gibi hissettim. Kızın ölü bedenine bakarken zevk bile alamıyordum. Bunu ben yapmıştım ama hiçbir şey hatırlamıyordum. ilk defa bu kadar korktuğumu hissettim. Oturup hemen mantıklı düşünmeye başladım. Cesetten ve tüm izlerden kurtulmam gerekiyordu. Ayrıca işe çoktan geç kalmıştım. işi s**tir et şimdi. Cesetten kurtul. Ama işe gitmezsem çok yakında parasız kalacaktım. Pekela ceset bekleyebilirdi. işten geldikten sonra heryeri temizler cesetten de eski yöntemlerle kurtulurdum. Şu takıları da denize atıp kurtulmalıydım. Bir de onunla uğraşmak istemiyorum. Hemen duş alıp üzerimi değiştim. Motorun anahtarını, takı zarflarını ve kalan son 50 liramı alıp yola koyuldum. işe vardığımda daha ilk günden geç kaldığım için iyice azar işittim. Tonlarca yalan söyleyerek durumu geçiştirdim. Bir yandan iş yapıp bir yandan planlıyordum, iş önceliği oluşturup delilleri nasıl temizleyeceğimi düşünüyordum. işin bir an önce bitmesi için her şeyimi verirdim. Akşam işten çıkarken biraz daha azar işittim ve son gaz ev yoluna koyuldum. Eve yaklaştım. Evin olduğu sokaklar bu kadar kalabalık olmazdı normalde. Düğün veya cenaze vardır diye düşündüm. Eve yaklaştıkça kalabalık arttı. Evin önünde emniyet şeriti, bolca polis arabası ve polis, ambulans, kameralar ve yüzlerce meraklı insan vardı. işte şimdi sıçmıştım.

Evin yoluna koyulduk. Ondan daha sarhoş olduğum belliydi. Onu öldüreyim derken kendimi öldürebilecek kadar sarhoş olmuştum. Ama öldürme arzumun önüne geçemiyordu bunlar. Çok uzun süre yürüyerek eve vardık. O kadar dalgın ve düşüncesizdim ki bir önceki cinayette olduğu gibi kurbanın dokunduğu yerlere hiç dikkat etmedim. Üzerime ağırlık çökmüştü. Yolun uzunluğu hem beni hemde onu iyice yormuştu. Tek istediğim yatıp uyumaktı. Ama bu gece bu kızı öldürmekte istiyordum. ikimizde eve girdiğimiz gibi kendimizi çekyatın üzerine attık. "Biraz uzanayım sonra icabına bakarım diye" düşündüm. O da direk sızmıştı zaten. Bu mal gibi kafayla plan yapmaya çalışıyordum. Uyanık mıyım yoksa hala uyuyor muyum bilmiyordum. Rüya mı görüyordum gerçekten yaşıyormuydum emin değilim. Kızı defalarca bıçaklamaya başladım. Bıçağı her soktuğumda bıçağın açtığı delikten oluk oluk kan çıkıyordu. Bu rüya gerçekten çok etkileyiciydi. Bunları hayal ederken sızmıştım...