Rahat ol, yanlız olmak o kadarda kötü bir şey değildir belki

http://c12.incisozluk.com...11506/8/1865458_o39d6.jpg

Ben hissettiklerimi yazmak istedim sadece part part atınca merak uyandırıp okuyucu arttırmaya çalışmak gibi oluyor sanki

Eyvallah kardeşim söylediklerinde haklısın ama kahretsin ki mantık çalışmıyor artık bu kadar sevince

Aga demişim az önce kusura bakma dediğin şeyler çok doğru aslında ama ben bunları nasıl uygularım bilemiyorum nasıl davranmam gerekiyor anladım aslında ama nasıl uygulamam gerektiğini bilmiyorum gerçekten

Ağlamak iyi geliyor bazen ama ağlamak çözüm olmuyor maalesef

Sorun şu aga ben seviyorum tertemiz seviyorum ve bu kızla daha önce yaşamadığım şeyler yaşadım ilk defa bir kızla öpüştüm ve bu benim için gerçekten çok büyük bir olay belki bu garip gelebilir ama böyle işte ben bunları yaşadığım insanla birlikte olmak istiyorum bir ömür bu insanla ayrılmak çok zor benim için çünkü hem onun hem de benim daha sonra tanışacağımız insanlara bir ihanet gibi hissediyorum hep temiz kalmaya çalıştım hep, evleneceğim insan için bu kızla da böyle düşünüyorum ama benim bu düşüncelerime karşılık alamıyorum başlarda böyle değildi aslında ondan ben de bu kadar çok sevdim zaten şimdi soğuk davranıyor

belki haklısın değmezmiş dicem o benim kadar sevmiyorken aşkına sadık kalmak salakça belki ama bu sefer bizim diğer binlerden ne farkımız kalıyor saf temiz duygularla sevmek içinde kötülük olmadan bi ilişki yaşamak istemek kötü birşey mi reis

daha sonrası için daha çok yaralanmaktan korkuyorum 22 yaşındayım ben dışardan bakınca daha da yaşlı duruyorum hatta ama eve gidince çocuk gibi ağlıyorum bazen gücüm kalmadı artık sonrası için daha kötü olursa her şey bu ihtimal bile beni düşündürüyor

nasıl beceriyoruz peki bu kadar yaşanmışlıklar varken değer vermemeyi elimde olsa saniye düşünmem ama onun iffetini ondan daha çok düşünmek kötü bi şey mi

canın sağolsun

Yazınca biraz olsun daha iyi hissediyorum. Zaten bu duygu çok sık hissettiğim bi duygu değil.iyi ki varsınız panpalar ve sözlük.Önceki entryde yazdıklarım hep aynı herhangibir gelişme yok ama insan nasılsa yaşamaya devam ediyor işte size sormak istiyorum panpalar hayatınızda yaşamanıza değer katan ve yaşdıbınızı anlamlı kılan ne ya da neler var?Bir kızı seviyorum ve onunla gelecek hayalim var.Ama onun benim gibi düşünmediğini görüyorum bu beni kahretmeye yetiyor onunla aramızda bazı şeyler yaşandı ve ben gerçekten ayrılmak istemiyorum çünkü bu yaşadıklarımız benim için çok değerli ve önemli şeyler bu kadar yakınlaştığın bir insanla ayrılmak ve bunları hiç yaşanmamış gibi görmek benim için çok zor genelede tam tersi olur aslında kızlar daha çok önemli görür bunları. Benim hissettiğim ve istediğim onunla mutlu olmak tamamen temiz duygularla seviyorum beyler artık bunların hiç mi değeri yok gerçekten sevilmek için şerefsiz binin teki mi olalım hayatımda her şey bu kadar kötüyken o çıktı karşıma ve hayatım biraz olsun anlam kazandı onu çok sevdim beyler aklımda en ufak bir kötülük olmadan onunda beni gerçekten sevdiğine inandım şimdi sanki ihanete uğramış kandırılmış gibi hissediyorum.Şimdi soruyorum neden bunları yaşıyorum ben içimde en ufak bir kötülük beslemezken insanlar neden bu kadar sahtekar ve acımasız.Şuan düşündüğüm şey ondan yol yakınken ayrılmak ama onu o kadar çok seviyorum ki bunu nasıl yapıcam bilemiyorum bana bi yol gösterin bi akıl verin beyler ben hep mutlu olmaya çalışırken hayat bana bi çelme daha takıyor artık usandım ama yine de isyan etmiyorum tek istediğim bu işten daha fazla yara almadan kurtulmak çünkü artık daha fazlasını kaldıracak gücüm kalmadı

Zaten sığındığım tek şey Allah, inancım bu kadar kuvvetli olmasaydı zaten bugün burda yazıyor olmazdım ama söylesene be kardeşim ne yapalım biz kalpsiz binin teki mi olalım sırf menfaati için başkalarının duygularıyla oynayan yavşaklardan mı olalım

Böyle nasıl hayat geçer ki

Sa beyler ilk entryim yazabilecek anlatabilcek kimsem yok, Allah'tan başka bi burası var. üniversiteli bi kardeşinizim 3.üniversitem bu diğer ikisini bıraktım ilk senede, bir sürü insanla tanıştım bu yaşıma kadar ölüm gördüm kazık yedim terkedildim kullanıldım gurbete gittim yalnız kaldım ama bi şekilde mutlu olmaya çalıştım hep kimseyi üzmedim bilerek kalbini kırmadım iyi bir insan olmaya çalıştım, çok arkadaşım var ama geçekten dostum diyebiliceğim biri hiç olmadı 2 aydır bi kızla çıkıyoruz 2.sevgilim bu arada , hayatımda ilk defa bu kadar sevildiğimi hissetmeye başlamıştım ki artık o da soğuk davranıyor ilk defa bu duyguyu hissettim ben hayatımda ve gerçekten ben de onu sevdim şimdi söyleyin beyler bu hayatı yaşamayı anlamlı kılan ne?? tek bir gün bile isyan etmedim ama hayat bana karşı neden bu kadar acımasız dışardan bakınca 3-4 yaş yaşlı görünüyorum ama eve gelince küçük bir çocuk gibi ağlıyorum bunları yaşamayı hakedicek hiçbir şey yapmadım, mutlu olmayı nasıl beceriyorsunuz bi anlatın, anlatın ki ben de bi şeyler yapıp şu hayatıma bi anlam katayım