Ben Gia. gayri intihari adam

Birazdan okuyacaklarınızın gerçek veya kurgu olup olmadığı hakkında bir şey söylemeyeceğim. Bunu kendiniz anlayacaksınız.

12 yaşındaydım. Diğer çocuklardan farkım, onlardan hiçbir farkımın olmayışı idi. Günlerim bigiblet sürmek ile geçiyordu. Derslerim her sene sonu takdir belgesi alacak kadar iyiydi. Ta ki 15 yaşında annem kanserden vefat edene kadar. Bu koca yük birden çökmüştü minik omuzlarıma.

Cenazede tek hatırladığım, gözlerimden bir damla bile yaş gelmemiş olmasıydı. Ara sıra da akrabalar başımı okşuyordu o kadar. Babam ağlıyordu. ilk defa. Kolay değildi lise çağlarında şiirler yazdığı kadının vefat etmesi. Evet annem, babamın lise aşkıydı. Ben ise lisede olmama rağmen daha karşı cins ile münasebetim bile yoktu. Sadece kıvırcık kızları seviyordum o kadar.

Cenazeden bir ay sonra istanbul'a taşındık. Taşınmak zorunda kaldık çünkü babam o şehirde duramazdı. Her gün mezara giderdi. işini aksatırdı. iyi bir işi vardı.

istanbul değişik bir memleketti, taşı toprağı keder olan. Babam sigara içmemem konusunda çok uyarırdı beni eskiden. Şimdi içine kapanmıştı.

Bir gün markette sigaralar dikkatimi çekti. "Bir tane Marlboro" dedim. Babama alıyorum zannettiler ve verdiler. Sözü geçen bir adamdı.

Eve gittim ve balkona oturup yaktım bir tane. Çok kötü öksürüyordum. Ve başım dönüyordu. Babam girdi içeri.
(B=Babam, Gia=Ben)

B: Ne yapıyorsun sen?
Gia: Sigara içiyorum.
B: Demiyor muydum lan ben sana içmeyeceksin diye?
Gia: Diyordun.
B: Bak bir de cevap veriyor. (Tokatı geçirdi)

Öyle sinirlendim ki tek kelime edemedim. Dışarıya koşmaya çalıştım, başım dönüyordu düştüm. Geri kalktım. Düşe kalka attım kendimi istanbul sokaklarına.

Bonzaicisin diyen bir arkadaş dışında giblenmediğimize göre devam edebiliriz.

Bulmaca şöyleydi;
Bu kız kendi numarası yerine ev arkadaşının numarasını vermişti ve numaranın fotoğraf kısmına kendisinin fotoğrafını koymuştu. iş ilerleyince de arkadaşından almıştı telefonu. Beni işletip arkadaşlarına gülerek anlatacaktı. Bir nevi sosyal deney.

Ben de o kızla birlikte olacaktım çünkü aşk haddi olmayan bir pot kırmaydı.

Kıza akşam mesaj attım.

"Aniden kaybolup geri gelişlerin, beni aniden kendimden koparıp tekrar kendime getiriyor. Seni her kişiliğinle merak ediyorum. Yarın akşam yemeğe çıkalım"

Tamam demişti.

Ertesi gün geldim deyip gelmeyeceğini biliyordum. O yüzden bir takım elbise çektim saatimi taktım, saçlarımı taradım ve elime bir gül aldım. Çok janti olmuştum. Fotoğraf attım ben hazırım diye.

Artık gelirdi emindim.

Saati erteledi. Çünkü hazırlanmamıştı ve hazırlanacaktı. Tamam dedim. Ve restorana erkenden gittim. Garsonlara bahşiş verdim. Güzel muamele istiyordum.

Beklenen saat geldi. Semanur'la birlikte.

Siyah bir elbise giymişti. Sırt dekoltesini kapatan kıvırcık saçlarına bakmaktan kendimi alamadım. Kırmızı ruj sürmüştü. Masaya oturdu kibarca. Tabi garson sandalyesine yardım etti.

Diğer bayan garson ise gülü getirdi.

Gülümsüyordu.

Bir ara sokak buldum ve saptım oraya. ileride bir harabe vardı. Girip girmemek arasında ikilemde kaldım. Girmeye karar verdim çünkü üşüyordum ve uykum gelmişti.

Girdim.

Birkaç karyola, masa, enjektörler ve şu şişeleri vardı.

Karyolanın oraya doğru yürüdüm. Kırmızı bir iç çamaşırı vardı. Ayağımın ucu ile attım aşağı ve karyolaya uzandım.

Uykum vardı ama uyku tutmuyordu. Ne yaptığımı düşünüyordum. Nerede olduğumu ve ne yapacağımı.

Düşünceler arasında uykuya dalmışım.

Ayak sesleri ile uyandım, hemen kalktım. Üç tane adam gelmişti. Gülüyorlardı. Ellerinde bira şişeleri vardı. Beni görünce duraksadılar. Sokak çocuğu olmayacak kadar üzerim iyiydi. "Hayırdır kardeş?" Dedi birisi. "Evden kaçtım." Dedim.

Uyuşturucu için gelmişlerdi. Her hallerinden belliydi. "Burası bizim mekan uza!" Dedi diğer adam. "Gidemem en fazla yan odaya geçerim." Dedim ve yana geçtim. Kulağım hâlâ yan taraftaydı.

Sadece iki okuyucu kâfidir. Boşa yazmak istemiyorum okuyan varsa yazıyorum hemen.

Evet beyler hikaye bitmiştir. Okuyan herkesin gözlerine sağlık.

Öneri eleştiri ve yorumlarınızı PM yoluyla veya buradan iletebilirsiniz. Hepinize teşekkür ederim.

Diğer yazılarımı okumayanlar nickaltımda bkz şeklinde mevcut. Oradan okuyabilirler.

Ben Gia. gayri intihari adam

Ertesi akşam oldu. Babam yanına çağırdı. Benle konuşmak istiyormuş.

B: Bak Gia senle bir şey konuşacağım. Öncelikle dün sana vurduğum için özür dilerim. Şimdi iki medeni insan gibi konuşacağız. Beni anlayacağına eminim.

Gia: Konuşalım.

B: ilk başta şu sigara mevzusundan başlayacağım. Senin annen neden öldü?

Gia: Kanserden.

B: Hah işte sende bulaşma bu illete. Sonunun böyle olmasını mı istiyorsun?

Gia: Bak baba. Annem ölünce sen de tekrar başladın sigaraya. Biliyorum umrunda değil senin kanser olman. Annem öldü. Senin şu an tek yaşama sebebin benim. Ben olmasam kendini öldürürsün. Benim de içimde nedenini bilmediğim bir yaşama isteği var. Yoksa hayata bağlanmak için benim de bir nedenim yok. Kısıtlanmak istemiyorum. Bedenim küçük ama ben büyüdüm baba. Yaşamamı istiyorsan karışma. Evet diğer mevzu neydi?

Babam cevap veremedi. Gözleri dolmuştu. Kravatını çıkarttı ve balkona çıktı. Sigara içmeye çıktı.

Köpeği aldım ve kampüse gittim. Yolda sık sık durdurup seviyorlardı kızlar. Köpek beslemek de amma güzelmiş be Gia dedim kendi kendime.
Bir sorun vardı, köpek kendini sevdirmiyordu. Küçük bir şey olmasına rağmen ırkından dolayı agresifti. Hırlıyordu. Sevmiştim bu pekekenti. ismini de "Dost" koymuştum.

Bu arada "dostum" diye hitap ettiğim okuyucularım, bize köpek mi demeye çalışıyorsun gibisinden düşünceler aklılarına getirmesin

Dost'umu da aldım ve bir cafeye gidip oturdum.

Çay sigara yapıyordum ki Semanur geldi.
(Semanur=S)

S: Oo Gia ne yapıyorsun?
Gia: ismimi nereden biliyorsun dıbına koyayım?
S: Kibar ol biraz!
Gia:Hee tamam.
S: Köpek senin mi?
Gia: Evet.
S: Sevebilir miyim?
Gia: Sev ama elleme.
S: Off gıcık.

Masadan kalktı ve gitti. Çok da gibimdeydi anasını satayım.
Dost'u aldım ve arabaya bindim. Veterinere zütürdüm. Biraz bilgi aldım. Aşı yaptırdım.

Eve gittim.

Semanur mesaj attı WhatsApp'tan.

Lise son olmuştum...

Aradan geçen yıllar acımızı biraz hafifletmişti.

Ben tekrar derslerime sarılmıştım. Giyimim de iyiydi babam sağolsun. Anlar o işlerden.

Babam iş yerinden bir kadınla konuşuyordu. Biliyordum ve bana söyleyemiyordu.

Yılbaşı gecesiydi. Babamla beraber kutlayacaktık. Babam eve geldi. Baktım bir tane de viski almış. 100 Cl.

Demek ara ara içtiğimi öğrenmiş.

Oturdu viskileri koydu. Baba oğul içelim dedi.

Başladım konuşmaya:

Gia: Baba bak madem birbirimiz hakkında bir şeyleri uzaktan yakından biliyoruz ve birbirimize söyleyemiyoruz, bugün konuşalım. O kadını biliyorum. Evet annem öldü. Onun yerini kimse dolduramaz senin için. Ama yaşın genç. Bu eve bir kadın şart. Ben bu sene üniversiteye gideceğim. Kazanamasam bile sen özel üniversiteye gönderirsin. Yalnız kalma. O kadınla evlen.

Utanmıştı ama gözlerinin içi gülüyordu. Bu sözlerime sevinmişti. Bir şey söylemedi ama o kadını ben üniversiteye gidince alacaktı eminim.

Bir bardak daha koydu,bir de sigara verdi.

Şerefe!

O gece öyle geçti.

Gittim attım kendimi bir banka. Sigara yanımdaydı. Sürekli içiyordum ve istanbul artık daha da anlamsız bir şehirdi. Bir dilenci geldi yanıma para istemek için.
"Tek mal varlığım bu dedim" Marlboro'yu uzatarak.

Almadı.

Uzattım tekrar, "Dilenciler de Marlboro içer." Dedim. Ve ekledim "Yeter ki kimseye gösterme" Aldı sigarayı ve uzaklaştı.

Üşüyordum. Eve dönse miydim? Dönemezdim. Baba dediğim adam bir sigara için tokat atmıştı bana. Yürümeye başladım. Cebimde sadece 15 lira vardı. 5 lirasına simit meyve suyu aldım. Karnımı doyurduktan sonra bir parka oturdum. Birbiriyle öpüşen sevgilileri izledim. Sıkılıyordum. Gece yarısına yaklaşırken saatler park da boşalıyordu. Evden de baya uzaklaşmıştım. istanbul yutmuştu beni. Yolu da unutmuştum.

Zabıtalar geliyordu. Görünmeden kaçtım. Eve zütürürlerdi beni.

Ara sokaklar en iyisiydi aslında.

Kendime bir ara sokak bulmaya karar verdim.

Semanur uyandı, Şeytanca bakışlar ile bakıyordu.

Dost'un taklidini yapmaya başlamıştı. Hırlıyordu. Tokatı geçirdim.

Hırlayarak konuşmaya başladı.

"Şeytan, zekânı emecek Gia!"

"Hükmedecek şeytana zekan veya hüküm altına girecek zekan şeytana"

"giberim lan şeytanı" diyerek geçirdim tokatı.

Kendine geldi.

"Neredeyim?" Dedi.

"Ebenin amındasın" dedim tekrardan.

Anlat dedim. Kimsin nesin? Pgibolojik sorunların mı var? Gerçek ismin Semanur mu?

"Bilmiyorum." Dedi.

Ne demek ulan bilmiyorum?

Ne demek!

Dost'umu öldürdün lan sen!

Dost kim dedi. Yerde yatan köpeği gösterdim. Çok donuk bir şekilde bakıyordu. Yüzünde hiçbir ifade yoktu.

Kıvırcık saçları yere değiyordu oturduğu yerde.

Ev arkadaşını aradım. Ulaşılamıyordu.

Rehbere baktım, herkesi farklı bir mitolojik isimle kaydetmişti.

Eros
Poseidon
Medusa

Hiçbirine ulaşılmıyordu. Medusa hariç. Çünkü o kendi numarasıydı.

Ben ise Zeus diye kayıtlıydım.

Vay anasını Zeus da olduk. Şu durumda bile gülmüştüm.

Üniversiteye gidecektim. Bölümlere baktım. Hiçbiri iç açıcı gelmiyordu.
Okumaktan soğumuştum.

En eğlenceli olabilecek bölüm radyo ve televizyon gibi geldi ve onu yazdım.

Evet izmir Dokuz Eylül üniversitesi, Radyo televizyon ve sinema bölümü gelmişti.

Babam pek karışmadı bölüm seçimime. Üniversite kazandığıma seviniyordu.

Kendi eski arabasını bana ferdi. Ford Fiesta.

Hesabıma da yüklü miktarda para yatırdı. Arabaya bindim ve gittim izmir'e üniversite başladığında.

Para boldu. Tek başıma ev tuttum. Zengin binler gibi davranmıyordum ama. Çektiğim acılar olgunlaştırmıştı beni. Etrafımda bana yazan kız da çoktu. Büyük ihtimalle paramı yemek istiyorlardı. Yüz vermiyordum.

Babam da o kadınla evlenmişti. Umrumda değildi açıkçası. Çünkü kadın da zengindi. Para için evlenmemişti babamla.

Günler böyle rutin geçiyordu. Bir gün aldım arabayı, kampüse gittim.

Anlatmaya başladı. Öyle şairane cümleler kuruyordu ki. Anlatılana mı, cümlenin oluşturduğu senfoniye mi odaklanacağımı şaşırıyordum. Bir de ses tonu var tabii. Hele kıvırcık saçlar.

Onu dinledikçe hayatla aramda belirgin çatlaklar oluşuyordu. Öyle sırlar verdi ki bana. Beynim zor sindirdi. Hayat hakkında, kendi hakkında.

Uçağın bulunmuş karakutusu idi sanki bu kadın.

Her şeyi bitirdikten sonra bana bir seyehate çıkacağını söyledi.

Ve gitti.

Ben de hayattan soğumuştum. 1 aylık konuşmanın sonunda beni hipnoz etmişti resmen.

Ve bu bir oyun değildi. Emindim.

Sonra bir mektup aldım.

Şöyle yazıyordu;

"Eğer bunu okuyorsan Zeus,bil ki Medusa öldü. Kıvırcık saçları ile birlikte.

Eğer hâlâ devam ediyorsan, gece gözlerine çökmüş demektir ve ne kadar inkar etsen de bu gece senin gözlerine gece çökecek sabah olmadan.

Sabaha çıkamayacak gözlerin.

intihar diyorum Gia intihar!

Sen de edeceksin ardımdan. Tanıyorum seni.

Belki de o sırları sana vermemeliydim ama sen bilmek istedin. Anlamak istedin.

Oysa anlayanlar bu oyundan diskalifiye olur Gia. Ben gibi. Sen gibi... "

Semanur diskalifiye olmuştu bu oyundan, anladığı için.

Ben de Semanur'un anlattıkları sayesinde anlamıştım.

Ve sabaha çok yoktu. Gitmem lazımdı.

Gece gözlerime çökmeliydi.

Semanur gibi,
Dost gibi.

Dost da anlamıştı. O da diskalifiye olmuştu.

Ben de oynamak istemiyordum bu oyunu..

Gitmeliydim ve gidiyordum.

Sabaha az kalmıştı...

Madem bu kızın pgibolojik sorunları vardı nasıl bu kadar güzel olup, kendine bakabiliyordu?

Pgibolojik sorunları yoksa,bu kız nasıl bu kadar iyi rol yapabiliyor? En önemlisi de neden ben? Kafamda binlerce soru var.

En sonunda eve tekrar gitmeye karar verdim.

Eve bir gittim, gitmez olaydım...

Kapıyı açınca gördüğüm ilk şey kandı..

Semanur'un elinde bir bıçak,

Dost ise yerde yatıyor. Boynu kesilmiş bir halde.

Öyle sinirlendim ki,Elinde bıçak olmasına rağmen yürüdüm üstüne Semanur'un.

Elini kaldırdı, tuttum kafasını tutup duvara vurdum defalarca.

Bayılmışı...

Dost'un cesedine sarılarak ağladım..

Mantıklı düşünemiyordum. Sakinleşmem gerekti.

Dolaptan bir bardak viski aldım hemen.

Düşünceler biraz durulunca Semanur'un ellerini ve ayaklarını bağladım.

Dost'u nasıl öldürebilmişti? Yaş olarak küçüktü ama geçen 3-4 ayda baya güçlenmiş, büyümüştü. iyi bakmıştım üstelik Amerikan Pitbull Terrier cinsti.

Semanur'u uyandırıp sorguya çekmek tek çözümdü.

Ben de öyle yaptım.

Kırmızı bir şarap istedim masaya.

Kadeh kaldırırken, saçlarından almış rengini bu baş döndüren şarap dedim.

Gülümsedi.

Anca gülümsüyordu zaten dıbına koyayım ama on numara gülümsüyordu.

Şarabın etkisi ile de konuşmaya başlamıştı.
Peşinde koşan kişilerin sayısının fazla olduğundan fakat kendinin zekadan etkilendiğini söylüyordu.

Şimdi anlaşılmıştı. Bana test yapıyordu.

Zekâ benim uzmanlık alanımdı. Testi ben ona yapacaktım.
içtikçe içti.

Bir şarap daha söyledim,onu da yarıladı.

Evime zütürdüm. Yalnız mısın? Dedi.

Evet, yalnız yaşıyorum dedim.

Gözlerindeki arzuyu gördüm.

Bu kızla yatmalı mıydım? Yatsaydım sabaha bir şey hatırlamazdı bile. Ama öyle zevki çıkmazdı.

Yatırdım bunu.

Balkona çıktım ve sigara içtim. Babamla tartıştığım günlerdeki gibi.

Odaya girdim, kıvırcık saçlarından nedensizce öptüm ve salona geçip yattım.

Uykum gelmeye başlıyor beyler ama okuyan bir kişi oldukça, yazmayı bırakmayacağım. Varolun.

Ama aklıma bir şey gelmiyordu. Acelesi yoktu. Kız bir hafta boyunca bizdeydi.

Küçük bir bavulla geldi. Ona diğer odayı verecektim ama benle yatmak istediğini söyledi.

"Hangi anlamda?" Dedim.

Uyumak dedi.

Tamam dedim.

Akşam oldu,"biraz şarap içebilir miyim?" Dedi.

"içemezsin." Dedim.

"Neden?" Dedi.

Göz göze geldik, yine o arzulu bakış.

işte bu yüzden dedim.

Gülümsedi.

Omzuma yattı, uyuduk.

Sabah kalktığımda yoktu. Gitti zannettim. Omzuma düşen saç telini inceliyordum ki girdi odaya, "kahvaltı hazır" diye. Rezil olduk dıbına koyayım.

Gülümsedi sadece saç telini incelememe.

Dost'a da salam verdim biraz.

"Buna Dost TV'yi izleriyor musun?" Diye saçma salak bir espri yaptı ama yine de güldüm.

Güvenliğin orada yavaşladığım, ön kapım açıldı, içeriye bir kız bindi.

Şaşırdım. Bu kimdi?

Döndüm hayırdır dıbına koyayım? Dedim.

Masumca baktı,"x cafeye yetişmem gerek lütfen. Ne istersen yaparım. zütür beni oraya iki dkda" dedi.

Telefonumu uzattım,"numaranı ver zütüreyim." Dedim.
Hay aklımı gibeyim. Neden böyle bir şey yapmıştım?

Neyse kız aldı numarasını yazdı, kaydetti.

"Semanur diye."

Ben bastım yetiştirdim kızı bıraktım cafeye. Tekrar kampüse döndüm. Oturdum bir cafeye. Kızı düşündüm.

Kıvırcık ve beline kadar saçları vardı. Kıvırcık saçlar her zaman dikkatimi çekmiştir.
Üstelik cesurca bir düşünce ile o saçları kızıl yapmıştı.

Kadife bir ses tonu vardı.

Zayıf ve kibardı. Ama sıska durmuyordu. Minyon daha çok.

Telefonu elime aldım, mesaj yazdım, geri sildim.

Banane anasını satayım. Zaten numarayı bile neden istediğimi anlayamamıştım.

Eve gittim. Canım sıkılıyordu. Telefonla uğraşmaya başladım.

WhatsApp a girdim.

Gezinirken Semanur u gördüm. Fotoğrafı görünüyordu. Allah Allah. Mesaj attım:

"Fotoğrafını herkese açık yapmandaki mantık nedir?"

"Sen kimsin?" Yazdı.

Şundaki egoya bak anasını satayım. Havasını indirmek gerek.

"Herkesin arabasına pat diye binmendeki mantık nedir mi yapmalıydım acaba?"

Bir süre cevap ver(e)medi. Yazdı yazdı sildi.

iyi indirmiştim havasını.

"Peki sen neden numaramı aldın?" Yazdı.

Güzel soru neden almıştım numarasını dıbına koyayım?

Görüldü yaptım.

O akşam dışarı çıktım tekrar. Kendime köpek alacaktım.

Barınağa gittim 500 lira karşılığı Amerikan terrier yavrusu aldım bir tane ve eve getirdim.

Kartona koydum. Öğrenmem gerekti nasıl beslenir vs.

O gün de öyle geçmişti. Yarın köpeği üniversiteye zütürecektim.

insanın güldüğü espirilerden zekasını anla demişler dedi.

Çayı ağzımdan tükürdüm. Vay arkadaş be.

"Sekerliğinin içinde zehir olsa dokunmaz bize. Sen zehri şeker, şekeri zehr ediyorsun." Diyerek Mevlana'dan bir alıntı yaptım. Alıntı mantıksızdı ama önemli olan Mevlana idi. Dua etsin diğer sözünü söyleyip züt etmedim. Hemen anladı ve gözlerinin içi güldü. Zekâma hayranlık
duymuştu.

O gün okul yoktu yani boştuk ve ben bu kıza hâlâ bir oyun düşünmemiştim. Şimdi tam vaktiydi. Bir şeyler üretmem lazımdı. En azından zekice bir oyun olmasa da bir eşek şakası lazımdı.

Dost'la göz göze geldik bir an. Hırlıyordu. Vay arkadaş ama o da haklıydı. Ne zamandan beri evde. Ben dışarı çıkacağım gelecek misin? Dedim.

"Gelmeyeceğim." Dedi.

Sen bilirsin dedim ve Dost'umu alıp dışarı çıktım.

Dışarıda pek fazla gelişme olmadı. Sadece üç beş kişinin köpeğine saldırdı o kadar. Asıl gelişme evdeydi.

Eve gittiğimde görecektim.

Eğer bu kızın yaptığı rol ise köpeğimi öldürmesi ona çok pahalıya mal olacaktı. Değilse de öğrenmem lazımdı.

Ama öğrenmem imkansızdı. Bilmiyorum diyordu.

Geçmiş zamanı hatırlamıyordu.

Sarhoş ettim, sadece cinsel istek duyuyordu sarhoşken.

Özel bir pgibiyatrist buldum. Parası neyse verecektim ve kızın bilinçaltına inecektim.

Pgibiyatristin odası çok değişikti. Pentagram çizili duvarlar, mumlar vs

Hipnoz olmaya başlamıştı.

Doktor, çocukluğundaki anıları canlandırmasını söyledi.

Bir kurban bayrdıbını anlatıyordu ki bağırmaya başladı.

Hipnozdan çıkmamıştı ama bağırıyor, kendini acayip bir şekilde kasarak titriyordu.

Doktor hipnozdan çıkardı, burnu kanamaya başladı Semanur'un.

Sonra devam edecektik.

Doktor benimle konuşmaya başladı.

"Küçüklüğünde çok fazla travma yaşamış. En basit bir kurban kesimi bile büyük travmalara yol açmış hastada. Bilinçaltı çok karışık. Büyük ihtimalle bir savunma mekanizması olarak beyni, hafızasını unutturuyor."

ÇOĞU ZAMAN BEYNi HAFIZASINI UNUTTURUYOR!

O zamanları ne tetikliyordu?

Öğrenmek gerekti hepsini ama bu doktor her seansa neredeyse bir sermaye istiyordu. Çok ünlüydü.