Tekrar ayraç alalım belliki son ayracımız..

Hadi ulann

Rüyalar devam ediyor mu kardeşim ?

Panpa anonimden çıktım devam et seni bekliyorum

Arkadaşlar yarım saat sonra başlıyorum, herkes yerini alsın.. Burada olanlar şuku vererek yerini belli etsinler. iyi akşamlar..

lan hayatımı mahveddim demişsin ulan gerçek anlamda mahvetmemişsen aşk acısı falansa ben senin dıbına koyim. ulan insanlar ne hatalar yapıyolar parasından evinden çocuklarından oluyolar ailesini kaybediyolar. evet aşk acısı zor ama yaşadıklarım çok kötü daha kötüsü olamaz gibi hissetiğini düşünüyorum hissetme hayat s*kr. bu arada senin yaptığın binlikler hiç bir şey amk benim hayatımda neler geçtiğini bilsen ve nasıl kurtulduğumu bilsen şaşırır kalırsın. yani uzun lafın kısası. bende çok şey yaşadım ama hepsinden kurtulunuyor merak etme...

Rezerved https://www.youtube.com/watch?v=0s87P8jnb6M Orhan Ölmez - Su Misali
^^

https://m.youtube.com/watch?v=LgeFI5d-KzU alın panpalar bugünkü şarkı benden

Gel de finali yapalım panpa

Saat 21.57, buradayım.. Herkese iyi akşamlar.. Bu gece finalimizi yapıyoruz..

https://www.youtube.com/watch?v=F8feAu79_Ec - bir şarkı paylaşalım, hikayenin bu kısmına kadar hislerime ortak olan kardeşlerim için..

Pgibolojik savaşlarımın galibi hep bilinçaltım oldu. Gün boyu düşünmemeyi başardığımda, uykumda yakaladı beni.. Uyanınca, bir bir hatırlıyordum yılbaşı sonrasında hayatımdan kayıp giden güzelliklerle dolu geleceğimi..

Hafızamın derinliklerine saklanmış olan "ben de senin için arkadaşlarıma 'charlyi seviyorum' demeye başlamıştım, değmezmişsin" diyen Gizem'in, telefonda her şeyi anlattığımdaki ses tonu..

Anılarla dolu olan geçmişimizin, onlarda kaldığım günün ertesinde yaptığımız tekne turundaki sohbetlerimiz, beni tekneden denize itişi..

Lisedeyken, eğer baloda saçımı üç numara kestirirsem benimle evleneceğini söyledikten sonra, bunu yazılı belgelere döküp, altına imza atışımız..

Lise yıllarında yaptığımız yılbaşı çekilişinde bana onun adının çıkması, hediye almayı unutuşudan sonra yediğim fırça ve o sene telafi etmek için aldığım poların, bu yılbaşından önceki aralık ayında onun üzerinde oluşu..

Aşılmayan duvarları, mesafeleri, egosu olduğunu düşündüğüm; bana, sevgime, çabalarıma haksızlık ettiğine inandığım Gizem'in, benim için okul kaydını bambaşka bir şehre aldırmayı düşünmesi..

11. sınıfta omzumda ağlayışı, 12. sınıfta omzumda uyuyakalması.. 12. sınıfın okul gezisinde, otel odasında arkadaşlarla birlikteyken bana kahve hazırlaması ve devamındaki "geleceğe hazırlık" esprilerinin bizi güldürmesi..

Her sabah, her gün, her gece aklım bir başka şekilde bir başka anıyı gözlerimin önünde canlandırmaya başlamıştı.

bu gece her part için bir parça atmayı düşünüyorum arkadaşlar.. - https://www.youtube.com/watch?v=VjHMDlAPMUw

Daha fazla dayanamayıp bir şeyler yapmaya, harekete geçmeye, en azından içimde kalan güzellikler için "çabaladım" demeye karar verdim. Beni engellemişti, araştırdım.

Bizden bir alt dönemde okumuş, Gizem'le aynı üniyi kazanan arkadaşlarıma ulaştım. Önce, Gizem'in sevgilisi olup olmadığını sordum, yokmuş. Daha sonra da bir planım olduğunu, bana yardım edip edemeyeceklerini öğrendim, kabul ettiler. Sağolsunlar.

Önce, kamera karşısına geçip her şeyi açıklayarak, belki bir özür, belki bir af dileyerek beni affetmesini isteyecek, onu ne kadar çok sevdiğime ve ne kadar çok özlediğime dair bir şeyler anlatacaktım.. Sağlam bir kamera araştırmaya başladım, aynı zamanda da ne söyleyeceğimi düşünüyordum.

Bu videoyu bir cd'ye kaydedip, bu arkadaşların adresine postalayacaktım. Onlar da gizlice Gizem'in çantasına koyacak, koyduklarına dair onay verdikten sonra da ben Gizem için hazırladığım, sonunda çantasına bakmasını isteyeceğim mesajı atacaktım.
O da açacak, izleyecek ve karar verecekti..

Kafamdaki planı aşama aşama gerçekleştirirken, bir gece rüyamda bana "sen charly'sin.. her şey mümkün" dedi, tıpkı eski günlerde söylediği gibi.. Uyandığımda, ben charly'im, elimden gelen bu mu? Bir video, bir özür, bir kaç edebi cümle.. bu kadar mı? diye düşünmeye başladım.

Ben charly'dim, daha fazlasını da yapabilirdim. Ve karar verdim.

Kararım, neredeyse Türkiye'nin bir ucundan bir ucu olmasına rağmen, hiç gitmemiş olmama rağmen, Gizem'in okuduğu şehre giderek, onun karşısına çıkmaktı.. Ne söyleyeceğimi düşünmedim, o an onu görünce dilimden dökülür diye düşündüm. Sadece bilet bakmaya, tarih kararlaştırmaya ve maddi olarak kendimi sağlama almaya çalıştım.

O değilde adam bu başlıktan ne inci puan kastı amk

bu partın da parçası bu olsun.. https://www.youtube.com/watch?v=Yifz3X_i-F8

Sık sık Yiğit'i arayıp, Gizem hakkında bilgi aldım. Aynı zamanda maddi durumum doğrultusunda biletleri de kontrol ediyordum. Bulunduğum şehirden onların bulunduğu şehre otobüsle gitmeye kalksam 14-15 saat belki de daha fazla süreceğinden, uçak bileti bakmaya başladım. Haliyle bu, maddi durumu zorlayabilirdi. 1 ay sıktım kendimi. Sevdiğim bir abimden de biraz para istedim. Bileti aldığım gün, son 2 yer kalmıştı uçakta..

Yiğit'i arayarak bilgi verdim. O da, bileti aldığım gün, Gizem'in doğum günü olduğunu, bunun için de beni havalimanında karşılayamayacağını söyledi. Yurdunun adresini aldım, havalimanından otobüse binip Yiğit'in yurduna, oraya valizleri bıraktıktan sonra da onların bulunduğu cafeye geçecektim.

Kalacak yerim olmadığı için, Yiğitleri de daha fazla zora sokmamak için, bir kaç saat bulunacaktım o şehirde, dönüşü de bizim gruptan Furkan'ın bulunduğu şehre aldım.

Büyük gün geldi.Yaklaşık 1 - 1.30 saat süren bir yolculuktan sonra hiç bilmediğim bu şehre ilk adımlarımı bıraktım. Valizimi aldım, Yiğit'e mesaj atıp otobüs aramaya başladım. Otobüse yurdun adını söyledim, orada indirdiler. Valizi Yiğit'in yurduna bıraktım. Bana bulunduğu cafenin adını yazmıştı Yiğit, ama ben yurdun görevlisine nasıl gideceğimi sormayı unutmuştum.. Biraz yürüdükten sonra aklıma geldi, geri dönmek de istemedim. Yiğit de Gizem'in yanındaydı ve riske sokmamak için ona mesaj atamadım. 6. hissime güvenerek yürümeye devam ettim. Fakat uzun bi yürüyüşten sonra hala bu isimde bir cafe bulamadığım için tedirgin oldum, etrafımda insan var mı diye bakındım biraz..

Karşıdan iki tane kız geliyordu.

Okurum bi ara

f5 çürüdü

bu parçayla devam edelim.. https://www.youtube.com/watch?v=ZQaBcNI_AoM

Onlara bu cafeyi sormanın doğru bi karar olduğunu düşündüm.. Yaklaştılar..

- merhaba, ya ben x'e gidecektim ama, nerede olduğunu biliyo musunuz acaba? ne tarafa doğru yürümem gerekiyo?
+ ya ahahahaa biz de sana aynısını sorcaktık ahahahaa
- hadi ya, o taraftan doğru mu geliyosunuz? yok mu öyle bi yer?
+ hayır ya bizce bu tarafta..
- ben de bu taraftan doğru geliyorum, bi hayli yürüdüm, yok valla..
+ belki daha ilerdedir, biz bu tarafa doğru yürücez..
- ben de sizin geldiğiniz yere doğru yürüyeyim o halde..
+ peki, güle güle..

diyerek devam ettim, düşünerek, etrafıma bakarak, yavaş yavaş belki de 1 km yürümüşümdür.
Yavaş yavaş diyorum, çünkü benimle konuşan kızlar biraz geçtikten sonra arkamdan gelip aradığım cafenin bu tarafta olduğunu söylediler, bana yetişmişlerdi..

Ben yürümeye devam ederken Yiğit'ten mesaj geldi..

- geldin mi? nerdesin?
+ valla önümde bi pastane var, daha çok yürücek miyim?
- varmış sayılırsın, birazdan pasta gelecek. haber edicem..
+ tamam, bekliyorum..
- tam önüne gelme, cam kenarında oturuyoruz, görmesin.
+ tamam..

ortalık karışacak aga

umarım bu satırlar gizem ile yazılıyordur

Hadiiiiiiii

bu partımızın parçası da bu olsun.. https://www.youtube.com/watch?v=Q3tZZLVqRbs

Az biraz daha yürüdükten sonra, bana söylediği cafenin adını gördüm.

Dikkatlice nerede duracağımı belirledim ve Yiğit'ten mesaj beklemeye başladım..
Aynı zamanda düşünüyordum. Hani tuttuğunuz takım çok önemli bir maça çıkar da sizin içinizi heyecan kaplar, çok önemli bi sınava gireceksinizdir ve gerilirsiniz ya da zifiri bi karanlıkta tek başınıza ilerlediğinizi düşünün.. Aynen öyleydi içim.. Çünkü neyle karşılaşacağımı, nasıl bir tepki göreceğimi bilmiyordum.

Müthiş bi heyecan, müthiş bi gerginlik, hayatımın aşkı olduğuna, doğru kişi olduğuna inandığım kızın gönlünü almak için hiç bilmediğim bi şehre gelmiş olmanın verdiği yabancılık..
Bekledim, bekledim..

ve Yiğit'ten beklediğim mesaj geldi..

- charly, pastayı kestik şimdi, napcaksın?
+ mesaj atıcam, atıyım mı?
- at at.
+ tamam.. atıyorum.