Akın okudukça, bu kızın acaba Patrik Vongole'nin bir yakını olabileceğini düşünüyordu. Akın din konusunda pek iyi değildi. Araştırmalarını bir yazıcıdan çıkarmak için internet kafeye gitti. Çıkardığı bir çok çıktı ile birlikte yürürken Samet'i aradı.

Akın; Alo, Samet neredesin abicim?
Samet; Okuldayım oğlum ne oldu? Çok mu kötüleştin hemen geliyorum
Akın; Yok be oğlum, dur dur şimdi bana hemen burada bu kilise hakkında bilgili birini bulmam gerekli, ben kiliseye gidiyorum sende oraya gel.
Samet; Ya olum nereden bulayım ben kilise hakkında bilgili birini, tamam sen şimdi kapat ben bir esnafa sorup geleceğim.

Akın hızlı adımlar ile kilisenin önüne geldi, kapıyı açmaya çalışsa da nafileydi kıpırdamayı bırak ses bile çıkmıyordu. Bir süre insanlar geçerken ne yapıyor bu çocuk bakışları eşliğinde kilise kapısında oturuyordu. ileriden Samet görünmüştü. Yanında yaşlıca bir adam vardı, yaşına göre gayet hızlı yürüyordu. Samet direk Akın'ın yanına koşarak.

Samet; Ne oldu oğlum, meraktan öldüreceksin? Anlat bak bu amca buranın hikayesini biliyormuş.
Akın; Hadi bana çıkalım, yukarıda anlatacağım hadi amcacım sende buyur gel.>

Amca gözlerini kapatarak onayladı, eve çıktılar. Samet çay koymak için mutfağa geçti, amcayı da salona oturttular, Akın heyecanlı bir şekilde elindeki kağıtları masaya yayıyordu. Amcaya yönelerek;

Akın; Amcacım bana bu kilisenin hikayesini anlatır mısın?
Amca; Tabi evladım, ama ne gözümle görmüşümdür ne de doğruluğuna eminimdir. Yıl ya 1835 yada 1837 bu kiliseyi zamanın da yönetenler varmış. Biz deriz cin, Rum kardeşlerimiz şeytan kiliseye hiç ibadet için gelen olmazmış zaten, her gece eğlence sesleri ile çalkalanır, müzik sesinden etrafından geçen insanlar şaşırır kalırmış. Bir gece kiliseye Patrik adında bir papaz girmiş. Katolik bir Hristiyan olan patrik bir kaç arkadaşını daha çağırıp içerideki şeytanları kovmaya çalışmış. Duyduğuma göre bir seans mı, kovama ayini mi ne olmuş o sırada Patrik ölmüş. Sabah cesedini bulmuşlar fakat şöyle bir şey varmış, bu şeytaniler insan bedenini ele geçirebilen yeteneklere sahip olanları da varmış.

Akın, amcanın bu son söylediğin de ağızı açık bir biçimde koltuğa atar kendini, elleriyle çenesini ovuşturarak yoksa diye içinden geçirir. Samet elinde çaylar ile içeri girer. Amca Akın'a doğru.

Amca; Düşünme bile der. Akın şaşkın bir bakışla amcaya bakakalır.