Yetimhane personelleri sanki akıl hastanesinden seçiliyorcasına ruh hastası oluyorlardı müdürden azar yiyen yatakhaneye gelir gördüğü ilk çocuğa bebeklerde dahil dalarlar bayılana kadar döverlerdi yetimhanedeki bazı çocuklar önlerine geçerler genelde bunlardan biri ben olurum dayağın odağı bana yönelir o günüde boş geçirmezdim geceleri uyku haramdı ağlama seslerinden uyku uyuyamazdı kimse susun diyen olmazdı olamazdı zaten onların feryatlarını duyan diğerleride hüngür hüngür ağlardı yan odadan gelen artık hissizleşmiş büyükler tehdit ederek sustururlardı yalnızca